از وقتی نتایح اومده، زیاد دیدم بچه های کنکوری خصوصا اونایی که نتیجه خوبی گرفتن رو بولی کردن، برای همین خواستم چند کلمه حرف بزنم.
And for the record:
“من به هیچ وجه خاص و خوب نیستم، معمولی معمولیم”
اما می‌تونم بگم به خاطر مدرسه ای (هاشمی نژاد ۱ مشهد) که توش درس خوندم و دانشگاهی (دانشگاه تهران) که توش هستم، آدمای جالب خیلی زیادی دیدم.
از بچگیم تو گروه بچه درسخون ها بودم، آدمای مختلف بهم برچسب های زیادی زدن، می‌رفتم سمت ورزش با اولین اشتباه بهم می‌گفتن “برگرد سر درس و مشقت”، ورزش که نمی‌کردم قاعدتا چاق می‌شدم و دوباره آدما بر می‌گشتن بهم می‌گفتن “چرا چاقی؟ یکم از پشت میزت بلند شو و ورزش کن!”، یکم رفتم تو فضای نیمه استارتاپی، دائم بهم می‌گفتن “شما سمپادیا فقط غرور دارین ولی هیچی نیستین”، آدمای دیگه بهم می‌گفتن “روابط اجتماعی بلد نیستی” یا “نمی‌تونی با یه دختر حرف بزنی”، همه اون آدما یه وجه اشتراک داشتن:
اونم این بود که سعی داشتن با این برچسب زدنا و بولی کردنا، کمبود های خودشونو بپوشونن، آدمایی که معمولا دائم دنبال مهمونی و خوش‌گذرونی بودن و روان سالمی نداشتن و عزت نفس هم نداشتن، چون آدمی که عزت نفس داره و از درون احساس کافی بودن داره نمیاد تلاش یه آدم دیگه رو کم‌ارزش نشون بده و مسخره‌ش کنه.
من اون موقع بچه بودم و نمی‌فهمیدم،
فشار روانی اون حرفا برام زیاد بود، و کم کم اون حس ناکافی بودنه تو من به وجود اومد، دائما فکر می‌کردم لوزر و ناکافیم چون بیشتر زمانم رو درس می‌خونم، و همینا کم کم باعث شد نسبت به درس خوندنم هم دلسرد بشم و سعی کنم کارای دیگه بکنم، که نه اون کارا رو دوست داشتم و نه توشون خوب بودم، وقتی هم که برگشتم به درس خوندن دیگه به اندازه قبلش خوب نبودم و خوب نشدم و نتیجه قابل قبولی نگرفتم و هنوزم اون حس ناکافی بودنه باهامه.
به قول معروف “کلاغه می‌خواست راه رفتن کبک رو یاد بگیره، راه رفتن خودش رو هم یادش رفت”
روی صحبتم با همه کساییه که اهل تلاش کردنن و کاری رو دوست دارن، ولی فضای نوشته‌ام در مورد کنکور و المپیاده چون بیشتر تو این فضا بودم.
بچه هایی که درس می‌خونید و درس خوندن رو دوست دارید، المپیادیا و کنکوریا، شما ها آدمای خفنی هستید، شما ها کار بزرگ و سختی انجام می‌دید، درس خوندن واقعا سخته و شما هایی که خوب بلدید درس بخونید هنرمندید، همتون آدمای خفن و با عرضه ای هستید، چه اونایی که نتیجه تلاششون رو با مدال المپیاد و رتبه خوب کنکور زود می‌گیرن، و چه اونایی که تو این مراحل اولیه به هر دلیلی نتیجه مطلوب نمی‌گیرن و بعدا جبران می‌کنن.
بابت این که اضافه وزن دارید یا نمی‌تونید با جنس مخالف خوب ارتباط برقرار کنید یا ... غصه نخورید، شما از پس سخت ترین کار (درس خوندن) بر اومدید، بعد کنکور یا المپیاد که انرژیتون رو می‌ذارید رو چیزای دیگه، از همین لوزرایی که بهتون برچسب می‌زنن بهتر می‌شید! من این رو دارم تو آدمای اطرافم می‌بینم.
به وقتش شغلای خوب به شما ها میرسه. به وقتش دوستی ها و خوش‌گذرونی های خوب به شما هم میرسه. به وقتش یاد می‌گیرید خوب دیت کنید و خوب دیت می‌کنید. به وقتش ورق زندگی بر می‌گرده و روی خوشش رو به شما نشون می‌ده.
با چرت و پرتای یه مشت لوزر نسبت به خودتون و مسیرتون دلسرد نشید، و با قدرت تو مسیری که دوسش دارید و حس می‌کنید توش خوبید قدم بردارید. اتفاقات خوب خودشون به وقتش میوفتن.
