ماده مالیاتی هزینه های قابل قبول مالیاتی کدام است؟ آیا از ماده های 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم آگاهی لازم را دارید؟
هر واحد اقتصادی در طول سال مالی مربوطه متحمل هزینه هایی می شود. این هزینه ها امکان دارد مربوط به هر بخشی از واحد تجاری باشد و سر فصل های مربوط به خود را داشته باشد. این هزینه ها در دفاتر مالی مجموعه ثبت می شوند و از یک یا چند ماخذ قابل پرداخت است یا اگر خرید نسیه باشد در زمان های آتی پرداخت خواهد شود. این هزینه ها پس از ثبت در دفاتر روزنامه و کل و ثبت در سیستم حسابداری باعث می شود که درآمد شرکت کاسته شود. زمانی که یک هزینه شناسایی و ثبت می شود به طور طبیعی سود مجموعه را کاهش می دهد و بر صورت های مالی تاثیر می گذارد.
حالا اگر از نظر مالیاتی این مساله را مورد بررسی قرار دهیم پی میبریم که هزینه های شرکت یا مجموعه باید شامل شرایطی باشد که از نظر مالیاتی قابل قبول واقع شود. هزینه های قابل قبول مالیاتی از این حیث اهمیت دارد که پس از شناخت و ثبت هزینه در دفاتر مالی و همچنین حین رسیدگی مالیاتی از طرف سازمان امور مالیاتی قابل قبول واقع شوند. اگر فرآیند هزینه کرد مجموعه و همچنین پرداخت وجوه آن جزو هزینه های قابل قبول مالیاتی واقع نشود یا به عبارتی شرایط آن را نداشته باشد باعث می شود درآمد مشمول مالیات مجموعه افزایش یابد و بالطبع مالیات بر درآمد پرداختنی هم افزایش یابد.
همه کسب و کارها تا موعد مقرر قانونی مکلف هستند اظهارنامه مالیات بر درآمد خود را تهیه و تنظیم کنند و به سازمان امور مالیاتی مربوطه تسلیم کنند. زمانی که اظهارنامه مالیات بر عملکرد از طرف یک شخص حقیقی یا شخص حقوقی ارسال می شود، صاحبان کسب و کارها توقع دارند درآمدها و هزینه ها و در نهایت سود ابرازی آنها در زمان رسیدگی مالیاتی قابل قبول واقع شود.
همانطور که مطرح کردیم وقتی اظهارنامه توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی ارسال می شود آن ها توقع دارند که اظهارنامه آنها و به عبارتی سود و زیان ابرازی آنها مورد قبول واقع شود. سود و زیان مجموعه هم به هزینه های مندرج در اظهارنامه متکی است و در صورت رد شدن هزینه ها توسط سازمان امور مالیاتی میزان سود بیشتر خواهد شد و در نهایت مالیات پرداختنی هم بیشتر می شود.
نکته مهم در رابطه با موضوع این است که آیا هزینه هایی که شرکت یا واحد های تجاری در صورت های مالی خود ثبت می کنند جزو هزینه های قابل قبول مالیاتی است یا خیر؟ و اینکه چه کسی در واحد تجاری می بایست از ماده 147 و ماده 148 قانون مالیات های مستقیم آگاه باشد و آن را اعمال کند؟
ماده 147 و ماده 148 قانون مالیات های مستقیم مربوط به هزینه های قابل قبول مالیاتی می باشد و در وهله اول حسابدار یا مسولان مالی و مالیاتی مجموعه باید از این مواد مالیاتی آگاه باشند.
ماده 147 ق.م.م بیان می کند هزینه هایی قابل قبول می باشد که در حد عرف باشد و همچنین قابلیت اتکا به اسناد و مدارک مثبته داشته باشد و مرتبط به درآمدهای یک دوره مالی مربوطه است. به عبارتی هزینه های مربوط به یک دوره قابل عطف و پذیرش در دوره های مالی دیگر نیست.
همچنین اگر یک هزینه در قانون از قبل پیشبینی نشده است و یا بیشتر از حد مشخص شده قانون باشد ولی به خاطر قانون و یا مصوبه هیأت وزیران وجوه آن پرداخت شده باشد قابل قبول در نظر گرفته می شود. در ضمن هزینه های قابل قبول مالیاتی که به شکل تهاتری نمی باشند و رقم آن بالای 50,000,000 ریال است می بایست تسویه وجوه به وسیله بانک صورت پذیرد. پس هزینه های بالای 5 میلیون تومان اگر از بانک شرکت پرداخت شود بهتر است.
ماده 148 ق.م.م یک لیست از هزینه های قابل قبول مالیاتی ارائه داده است که برای نمونه برخی از آن موارد در لیست زیر آورده شده است:
اشخاص حقیقی و شرکت هایی که هزینه آنها مطابق با ماده 148 و ماده 147 قانون مالیات های مستقیم باشد می توانند از هزینه های خود در موقع رسیدگی مالیاتی دفاع کنند و از رد شدن آنها جلوگیری نمایند.
همه شرکت ها زمانی که می خواهند هزینه های خود را شناسایی کنند باید دو ماده مالیاتی 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم را مطالعه نمایند . اجرای مفاد ماده 148 و ماده 149 قانون مالیات های مستقیم برای جلیگیری از رد هزینه های مالیاتی الزام می باشد و همه کسانی که به طور مستقیم یا غیر مستقیم در به وجود آمدن هزینه ها نقش دارند باید نکات مهم هزینه های قابل قبول مالیاتی را رعایت نمیاند. واحد حسابداری و مالیاتی مجموعه باید جزو اولین نفراتی باشند که از این موارد آگاهی دارند و راهنمایی های لازم را به سایر افراد مربوطه انتقال دهند.
هزینه ها قبل قبول مالیاتی بسیار موضوع با اهمیتی است زیرا زمانی که اظهارنامه مالیات بر عملکرد تهیه ارسال می شود مجموعه به رد نشدن آنها در رسیدگی مالیاتی اتکا می کند. اگر میزان رد شدن هزینه های شرکت در زمان رسیدگی رقم بالایی باشد ، به همان میزان به سود شرکت اضافه می شود و آن مجموعه باید مالیات بیشتری پرداخت کند. یکی از راه های رعایت مواد 147 و 148 ق.م.م آموزش و نظارت به کسانی است که مرتبط با هزینه ها هستند.
برای مثال مسول خرید باید برای خرید ها و هزینه هایش فاکتور معتبر و قابل قبول جور کند و یا فاکتور رسمی از طرف مقابلش دریافت کند یا مدیریت عامل باید سعی کند هزینه های شرکت را تا آنجا که امکان دارد از حساب شخصی اش پرداخت نکند و وجوه مربوط به آن را از بانک شرکت پرداخت کند ( مخصوصا هزینه های بالای 5 میلیون تومان). همچنین یک لیست از هزینه های قابل قبول مالیاتی مطرح شده است که مجموعه باید سعی کند هزینه ها و خریدهای مربوطه را متناسب با آن لیست طبقه بندی و ثبت نماید.
همه مودیان حقوقی و حقیقی مکلف هستند تا قبل از موعدهای قانونی مربوطه اظهارنامه های مالیاتی خود را تهیه و به سازمان امور مالیاتی ارسال کنند. در این اظهارنامه ها موارد متعددی ثبت می شوند که از آن ها می توان به درآمد ، هزینه ها و سود نهایی اشاره کرد که این موارد در جدول هایی از قبیل ترازنامه و صورت سود و زیان و فرم اطلاعات فروش و ... درج می شود. در قسمت صورت سود و زیان اظهارنامه مواردی از قبیل فروش و هزینه ها را درآنجا مشاهده می کنید. هزینه های مندرج در صورت سود و زیان باید متناسب با هزینه های ثبت شده در دفاتر مالی باشد.
در زمان رسیدگی هزینه های درج شده در اظهارنامه با هزینه های ثبت شده در دفاتر مالی مورد بررسی قرار می گیرند . در این قسمت اگر ماده های 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم برای هزینه های قابل قبول مالیاتی رعایت نشده باشد باعث رد شدن هزینه ها در زمان رسیدگی می شود. زمانی هم که هزینه های مد نظر مجموعه رد شود باعث می شود سود اظهارنامه آن واحد تجاری برای سازمان امور مالیاتی بیش از درآمد اظهارنامه شود و در صورت سود داشتن مالیات آن گرفته خواهد شد. اگر هم اعتراضی به برگ تشخیص وجود داشته باشد می توان بر اساس فرآیندهای مربوطه اعتراض کرد و اگر احساس می شود که هزینه های رد شده جزو هزینه های قابل قبول مالیاتی است می توان از آن دفاع کرد.
شرکت حسابداری مالی کده ارائه دهنده خدمات مالیاتی و مشاوره مالیاتی .
برای مطالعه مطالب بیشتر به این لینک مراجعه نمایید.
