تئاتر یک شاخه از شاخه های هنرهای نمایشی است که به اجرای داستان ها در برابر دیده ی مخاطبان یا تماشاچیان می پردازد.
به طور کلی می توان گفت که در اصل یک هنر دراماتیک است که حدود پنج قرن قبل از میلاد مسیح، در آتن و روم به وجود آمد و سپس در آثار قرون وسطی، رنسانس و سپس در عصر جدید قاره ی اروپا هم ادامه پیدا کرد. منظور از تئاتر، یک تیم یا مجموعه ی هنری یا یک نظام سازمان یافته ی هنری است که قبل از هر چیزی به متن یا نمایش نامه و سپس به یک کارگردان احتیاج دارد و دربردارنده ی بازیگری، صحنه آرایی، مجسمه آرایی، موسیقی، سخنوری، نورپردازی، نقاشی و معماری می باشد. کسانی که در ریشه و اصل این نوع نمایش، تحقیق و بررسی کرد اند، می گویند این رشته ی هنری، از آیین ها سرچشمه گرفته است.
آیین، به مراسم های اجتماعی و مذهبی می گویند. مانند مراسم عروسی یا سینه زنی در ماه محرم و صفر در ایران و مراسم رقص های مخصوص در دیگر کشورها.
آمار دقیق از این که اولین نمایش زنده در چه زمانی در ایران اجرا شد وجود ندارد. اما رواج یافتن کلی این نوع نمایش، پیوند عمیقی با واقعه ی کربلا و زندگی پیامبران و امامان دارد که تعزیه نام گذاری شده است.
البته در زمان های قدیم، به جز تعزیه، نمایش های دیگری نیز در ایران رواج داشته اند که روحوضی و تقلید کاری نمونه ای از آن ها بوده اند. اما تئاتری که در عصر حاضر در ایران در حال فعالیت است، کاملا متفاوت با گذشته است.
امروزه استقبال از تعزیه کم تر شده است و تقلید کاری و روحوضی نیز کاملا محو شده. در عصر حاضر، برای دیدن نمایش زنده در ایران باید به سالن های نمایش رفت و هزینه ی بلیط تئاتر را نیز پرداخت کرد. دیگر مانند گذشته نیست که مردم سر کوچه یا خیابانی جمع شوند و به تماشای نمایش های مختلف بپردازند.
در عصر حاضر تئاتر در کنار سینما طرفداران مخصوص به خودش را دارد. تئاتر کمدی و تئاتر کودک از پرطرفدارترین نمایش های زنده هستند که مخاطبان زیادی را به سالن های نمایش می کشانند.
