یکی از دغدغه هایی که همیشه برام بوده و هست قضیه آدمهای تاثیرگذاره. یادمه زمان بچگی های ما، آدمهای تاثیرگذار ما از جنس آدمهای فرهنگی و با سواد و سطح بالای جامعه بودن. همیشه کساییکه با شخصیت بودن برای ما خیلی شاخص بودن. وقتی ازمون سوال میکردن میخوای چکاره بشی؟ میگفتیم دکتر، معلم، مهندس و ... از بچه الانی میپرسی میخوای چکاره بشی میگه من فلان کسک رو دوست دارم میخوام مثل اون بشم میپرسی چرا؟ میگه چون همه میشناسنش و معروفه، بابام و مامانمم دنبالش میکنن و کلی از دستش میخندن. دیدم که میگما فکر نکنید همینطوری دارم میگم. دختر دوست خودم دوازده سالشه ازش فیلم رقص میگیره و میفرسته توی کانالهای رقص، نه به دلیل اینکه دخترش دوست داره رقاص بشه که از نظر من هیچ اشکالی هم نداره بلکه فقط به خاطر اینکه دخترش دوست داره دیده بشه حالا به هر طریقی که شده.
متاسفانه یا خوشبختانه دوره زمونه الان به جایی رسیده که یه خانوم یا آقا که از نظر من جنسیت تفاوتی نداره، خودش رو به شکل های گوناگون در میاره و یکسری حرکاتی انجام میده که فقط دیده بشه. کم نیستن کساییکه از یکسری خط قرمزها گذشتن و حاضرن حتی خصوصی ترین مسائل زندگیشون رو به اشتراک بذارن. حتی دیده شده طرف میره حموم از زدن موی بدنش با پودر موبر فیلم میگیره و بقیه ماجرا که خب تقریبا همه مون فیلماشون رو دیدیم. یا الفاظ و حرفهای +18 که شاید پدربزرگ من هم نشنیده باشه. بعد اسم این آدمها میشه تاثیرگذار.
خوبه کسب و کارها به جای استفاده از آدمهای تاثیرگذار منفی برن دنبال آدمهایی با تاثیرگذاری مثبت. چقد پیش اومده بدیم تبلیغات رو یه آدم فرهیخته انجام بده مثل کی؟ مثلا دکتر الهی قمشه ای که فقط یک مثال هست و اصراری به اینکار ندارم.
ما رسالت و پایه فرهنگ رو داریم توی مملکتمون جا میندازیم، پول میدیم که به هر روشی آویزون بشیم که بیشتر بفروشیم؟ چقدر عالیه اگه بشه بیشتر بفروشیم اما آیا این کسب درآمد ارزش از بین بردن فرهنگ رو داره؟ کاش پایه گذاران با خردی باشیم.
