استادی داشتم بسی محترم و با علم.
روزی در کلاس دوره دکتری از ما دانشجویان جویای علم! پرسید: اگر مردم کشور بنگلادش را همین الان از جهان حذف کنیم چه اتفاقی می افته. ما هم با غرور گفتیم دنیا جای بهتری خواهد شد چون افرادی گرسنه و با سطح درآمدی پایین از دنیا حذف میشن و منابع دنیا به شکلی بهتر بین مردم باقی مانده جهان توزیع میشه. فقر جهانی کاهش خواهد یافت و در واقع افرادی کم سواد از دنیا رخت بر میبندند و به دیدار حق میشتابند.
پرسید حالا اگر ژاپن را از دنیا حذف کنیم چه اتفاقی می افتد. پاسخ کلیشه ای ما مشخص است. کلی تکنولوژی و مردم با علم رو نابود کردیم و بهتره همچین کاری نکنیم چون آینده علم و تکنولوژی رو تحت تاثیر منفی قرار دادیم.
سپس رو به تک تک ما دانشجویان پر غرور کرد و گفت: اگر همین لحظه هر یک از شما رو از دنیا حذف کنند چه اتفاقی میفته؟ آیا تاثیر مثبتی بر جهان داشتید که وجودتون برای دنیا با ارزش باشه یا صرفا یک مصرف کننده بودید؟ اگر کار مثبتی نکردید لطفا هفته آینده به کلاس نیاید و اگر واقعا جسارتش رو دارید، لطفا همین امشب خودتون رو بکشید!!!
اشک در چشمان ما دانشجویان حلقه زد و خودمون رو پشت همدیگه قایم کردیم که نکنه استاد از ما بپرسه تو چه غلطی واسه این دنیا کردی؟ قطعا پاسخ همه ما از قبل مشخص بود و باید همون شب خودکشی میکردیم. ولی خب جسارت میخواست که اون رو هم نداشتیم.
درسهای زیادی از این موضوع میشه گرفت ولی نمیدونم چرا من همه چیز رو به (محتوا) ربط میدم. محتواهای زیادی هر روز توسط تولیدکنندگان محتوا خلق میشه که اگر نباشه، هیچ اتفاقی نمیفته و فقط الکی محتوای زرد اینترنت رو بزرگتر میکنه. سرورهای سایتها و موتورهای جستجو رو گرم و داغ میکنه و آلودگی محیط زیستی ایجاد میکنه. یعنی یک محتوای بد نه تنها به درد کسی نمیخوره و بازدید و فروشی رو منجر نمیشه، بلکه به دنیا هم آسیب میرسونه. اینقدر استفاده از کلمات سنگین در محتواسازی زیاد شده که اصل محتوا فراموش شده. بذارید یک مثال ساده بزنم:
رهگذری در جاده، فرد دانایی را دید! به او گفت ای بزرگ، ای دانا، ای آلبالو. مدتی است که (بی تابم)؟ چه کنم؟ فرد دانا به او (تاب)ی داد و آن رهگذر (باتاب) شد!
به همین سادگی. گاهی رفع یک مشکل بزرگ، فقط با یک راه حل ساده و خنده دار و نگارش یک محتوای ساده و دوستانه انجام میشه. من بهش میگم (محتواپَزی). یعنی روغن و تخم مرغ و کمی پیاز رو بریزی توی ماهیتابه و یک نیمروی دبش درست کنی که بیشتر از چند تا قرمه سبزی، اشتهاآور باشه
مفید بودن به انجام کارهای بزرگ نیست. مفید بودن یک مفهوم هزار وجهی هست که (سادگی) عنصر اصلی اون هست.
در مورد ساده نویسی بیشتر با هم صحبت خواهیم کرد و خوشحال میشم با خوندن کامنتهای شما، بیشتر یاد بگیرم.
برای سفارش تولید محتوا به یکی از بهترین تیمهای محتوای کشور، لطفا به من ایمیل بزنید
marjan.sezavar@gmail.com
