روانشناسی حرفه ای باورنکردنی است که به افراد کمک می کند تا از آسیب های گذشته شفا پیدا کنند، یاد بگیرند با بیماری روانی زندگی کنند و در زندگی به جلو حرکت کنند. آنها می توانند در هر جایی از بیمارستان‌های روانپزشکی گرفته تا کلینیک‌های درمانی خصوصی و حتی مشاوره آنلاین کار کنند، اما همه آنها دارای چند ویژگی مشترک هستند. در اینجا پنج ویژگی یک روانشناس خوب بررسی شده است.
همدلی تکامل یافته
وقتی به یک روانشناس فکر می کنید، ممکن است در ذهن خود چهره‌ای فهمیده و رفتاری دلسوزانه بسازید. احتمالاً در حال تصور کردن کسی هستید که به دنبال درک شماست. کاملا هم درست است.
وقتی یک روانشاس خوب از طریق شفقت و درک، مراجعه کننده را تأیید می‌کند، به او کمک می کند تا مسیر بهبودی را با سرعت بیشتری طی کند.
گوش دادن فعال
اما بخشی از این درک نیاز به مهارت‌های خوب گوش دادن دارد. این یک تجربه منفعل نیست. روانشناس خوب باید با گوش دادن دقیق به بیمار خود و جستجوی نشانه‌های کلامی و غیرکلامی، فعالانه در جلسات مشاوره شرکت کند.
با دریافت این سیگنال‌ها، رواندرمانگر می تواند به دنبال تشخیص بهتر و توصیه درمانی باشد. به علاوه، دریافت یک درک جامع از افکار، احساسات و تجربیات بیمار نیز برای ایجاد یک رابطه بلندمدت موثر است.
مهارت‌های ارتباطی
روانشناس خوب روانشاسی است که هنگامی که تشخیص احتمالی را داد، بتواند مفاهیم پیچیده روانشناختی را به روشی روشن برای بیمار بیان کند. این ممکن است مستلزم انطباق سبک ارتباطی روانشناس با افراد مختلف باشد - مانند بیماران کودک، زوج یا بزرگسال. به طور کلی، روانشناس خوب باید همدلی، حمایت و راهنمایی خود را برای ایجاد اعتماد و کمک به بیمار، منتقل کند.
تفکر تحلیلی و خلاق
توانایی ارزیابی و تحلیل مسائل پیچیده روانشناختی، تدوین فرضیه‌ها و طراحی برنامه‌های درمانی مناسب، هسته اصلی کار یک روانشناس خوب است. و این بدان معناست که روانشناس باید به طور منطقی در مورد کل پرونده‌ای که به او محول شده است فکر کند.
او ابتدا به دنبال جمع آوری اطلاعات مرتبط خواهد بود. سپس باید از مهارت‌های تحلیلی برای نتیجه‌گیری در مورد آنچه که بیمار خود را ناراحت می کند استفاده کند تا بتواند یک برنامه درمانی درستی را توصیه کند. گاهی اوقات، بیمار ممکن است مشکل ساده‌ای نداشته باشد، بنابراین کمی خلاقیت نیز کمک می‌کند!
نگرش بدون قضاوت
گاهی اوقات، روانشناسان چیزهای دشواری را می شنوند. از محرک‌های OCD گرفته تا آسیب‌های گذشته، آنها باید همیشه یک نگرش غیر قضاوت‌کننده نسبت به بیماران خود داشته باشند. این به معنای ایجاد یک محیط امن و حمایت‌کننده است که در آن مراجعان می‌توانند آزادانه درباره افکار، احساسات و رفتارهای خود بدون ترس از انتقاد یا محکومیت صحبت کنند. با نشان دادن یک نگرش بدون قضاوت، مشتریان می توانند احساس کنند که پذیرفته شده اند. و این گشاده رویی، ایمنی و گرمی است که خود را تشویق می کند.
