سلامت روده طیور نقش به سزایی برای تبدیل موثر خوراک و جذب بهینه مواد مغذی دارد. در صورتی که سلامت روده مرغ به خطر بیافتد، هضم و جذب مواد مغذی تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در نتیجه سلامت، عملکرد و رفاه پرندگان به خطر می‌افتد.
دستگاه گوارش (GIT) از جامعه متنوعی از باکتری‌ها، قارچ‌ها، تک یاخته‌ها و ویروس‌ها (میکروبیوتای روده) تشکیل شده است. توسعه این جامعه از زمان جوجه ریزی و هچ آغاز می‌شود. باکتری‌ها از محیط، خوراک و اشخاصی که با جوجه‌ها در تماس هستند، جمع می‌شوند. در واقع می‌توان گفت که هریک از این سه ناحیه می‌تواند بر رشد میکروبیوتایی روده اثر بگذارد.
سلامت روده کلید عملکرد، سلامتی و رفاه گله مرغ است. در آسیب شناسی ناشی از پاتوژن‌های القاشده از محیط بیرون معمولا اختلالات گوارشی دیده می‌شود. این عوامل عفونی در اغلب موارد منجر به التهاب دیواره روده، ریزش انتروسیت‌ها و کوتاه شدن و از بین رفتن پرزهای روده می‌شود. به‌طور کل عوامل عفونی اصلی که سلامت روده را مختل می‌کند، عمدتاً منشا باکتریایی دارد.
آنتریت باکتریایی (Bacterial enteritis) یک بیماری آسیب‌پذیر در طیور است که باعث کاهش عملکرد می‌شود. برخی عوامل مستعدکننده این بیماری پیچیده است. استفاده از افزودنی‌های خوراکی شانس پیشگیری از آنتریت باکتریایی را از بین می‌‌برد.
جوجه‌ها همانند انسان‌ها هیچ میکروبیومی در ابتدای تولد در بدنشان ندارند. پس از بیرون آمدن از تخم، از محیط اطراف و خوراک آنها باکتری‌ها وارد بدن آنها می‌شود. بعضی از این باکتری‌ها همانند اشریشیا/شیگلا یا استرپتوکوک به سرعت رشد می‌کنند. این باکتری‌ها به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند. بعد از یک هفته، میکروب‌هایی در روده به سرعت رشد می‌کنند که شبیه رومینوکوک هستند، مانند کلستریدیوم. سرانجام، پس از دو هفته، یک جمعیت باکتری پایدار با باکتری‌های Firmicutes و Bacteroidetes، میکروب‌های رایج ساکن در روده، ایجاد می‌شود.
منبع: سلامت روده طیور - سلامت دستگاه گوارش طیور
