در روش سنتی، مرغ مادر در زمان خوابیدن روی تخم‌های نطفه دار (زمان کِرچ) در تلاش است تا شرایط مطلوب دما، رطوبت و اکسیژن رسانی را تامین کند و هر چند وقت یکبار تخم‌ها را با منقار خود می‌چرخاند. دستگاه جوجه کشی یا همان انکوباتور در واقع همین شرایط را به شیوه سنتی فراهم می‌کند. در واقع دستگاه انکوباتور گرمایش، سرمایش، تهویه برای حفظ رطوبت هوا و سطح دی‌اکسیدکرین را فراهم می‌کند. فراهم سازی این شرایط برای هر تخم در هچر بسیار دقیق و خاص است.
در سالن‌های جوجه کشی، جوجه‌ها ۴۸ ساعت پس از تولد، بدون آب و غذا در مزرعه جوجه گوشتی وارد می‌شوند. در این روش حتی قوی‌ترین جوجه‌ها نیز ضعیف می‌شوند. جوجه‌ها در ۴ روز اول تولد خود قادر به تنظیم دمای بدن خود نیستند.
جوجه‌ها با کیسه زرده از تخم بیرون می‌آیند که مواد مغذی را برای جوجه تامین می‌کند. محتویات زرده سرشار از چربی و پروتئین است، اما کربوهیدرات بسیار کمی دارد. کاهش کربوهیدارات یا گلوکونوژنیک به دلیل ناشنا بودن طولانی مدت جوجه، می‌تواند منجر به بیماری متابولیکی کتوز در آنها شود. کاهش وزن بدن به دلیل قرار دادن دیرهنگام یا سوء تغذیه نیز ممکن است، بر رشد اولیه عضلات تأثیر بگذارد. این اثرات نامطلوب تا سن بازاریابی و کاهش عملکرد گوشت ادامه می‌یابد. به همین دلیل در این روش پرورش، به محض ورود جوجه‌ها به سالن فارم گوشتی، دان، آب، مواد الکترولیتی و ویتامین‌های لازم را در اختیار آنها قرار می‌دهند.
به غیر از موارد ذکر شده، رشد و پرورش جوجه‌ها بسیار به دما و هوای مرغداری بستگی دارد. دمای هوا، سرعت هوا و رطوبت مناسب به کیفیت بهتر تخم مرغ‌ها و شکست کمتر آنها کمک می‌کند.
