مجرای گوارش مرغ یک اندام لوله مانند دراز است که از منقار شروع و به کلوک ختم می‌شود. به طور کلی مجرای گوارش دارای لایه‌هایی از عضله است که در طول و اطراف آن کشیده شده و با غشاهای مخاطی پوشانده شده است. غددی که شیره گوارشی مهمی را تولید می‌کنند در مکان‌های مختلف کانال یافت می‌شوند. پس از هضم غذا، مواد مغذی از طریق دیواره مجرای گوارشی خون جذب و به سایر قسمت‌های بدن منتقل می‌شود. در نهایت مواد زائد باقیمانده از طریق کلوک یا دریچه از بدن دفع می شوند.
منقار یا نوک چیست | ساختار دهن مرغ
مرغ‌ها لب و گونه ندارند، و مانند سایر پرندگان منقاری دارند که از ترکیب فک بالا و فک پایین ساخته شده‌است. نوک از استخوان ساخته شده و معمولا توخالی یا پرمنفذ است.
سطح خارجی منقار یا نوک از ماده شاخی که از جنس مو و ناخن است، ساخته شده است. بین لایه‌ی سخت خارجی و استخوان، رگ‌های خونی و عصب‌ها قرار دارند. نوک (منقار) دارای دو سوراخ می‌باشد که به دستگاه تنفسی متصل می‌باشد.
در منقار هیچ دندانی وجود ندارد. غذا وارد دهان شده و توسط غده‌های موجود در دهان، بزاق ترشح می‌کند. بزاق حاوی آنزیم‌هایی مانند آمیلاز است که فرآیند هضم را آسان می‌کند. غذای خیس شده که بلع آسانتری نیز دارد، توسط زبان به پشت دهان هل داده‌می‌شود تا بلعید شود. در جوجه‌های تازه متولد شده دندان تخم‌مرغی در انتهای منقار جوجه‌ها وجود دارد، که به بیرون آمدن آنها از تخم کمک می‌کند. این دندان‌ها پس از یک یا دو روز ناپدید می‌شود.
یک لایه ضخیم از اپیتلیوم سنگفرشی طبقه‌بندی شده سطح آزاد را می پوشاند. غدد بزاقی در تمام طول کام سخت قرار دارند، گروه های غدد با هم ادغام می‌شوند و یک توده از بافت غده‌ای را در زیر اپیتلیوم تشکیل می‌دهند. بافت لنفاوی در اکثر غدد یافت می‌شود.
حلق و دهان پیوسته و به دنبال هم می‌آیند. حلق با دهان پیوسته است و به دنبال آن می آید. زبان مرغ مثلثی شکل است و دارای تیغه‌هایی در اطراف آن است، این تیغه در حرکت غذا به طرف حلق و مری نقش مهمی دارند. با توجه به اینکه طیور فاقد قدرت مکش در دهان خود هستند این حالت زبان در تغذیه آنها بسیار مؤثر می باشد.
دهان مرغ دو وظیفه عمده دارد:
• برای برداشتن ذرات غذا
• هدایت غذا به مری – به عنوان بخشی از رفتار غذایی پرنده
متن کامل: سیستم گوارش طیور و مرغ
