اینکار از نظر منطقی درست نیست. هنگامی که مرغ تخم گذاری می‌کند، دمای تخم‌ها برابر دمای بدن مرغ است. ظرف ۵ دقیقه تخم مرغ‌ها تا دمای محیط خنک می‌شود. به دلیل اختلاف دما فشار منفی در داخل تخم‌مرغ ایجاد می‌شود که باکتری‌های که خارج از پوسته را جذب می‌کند. در طی فرآیند جوجه‌کشی باکتری‌ها تکثیر می‌شوند و جنین آلوده می‌شود. این جریان نه تنها موجب می‌شود تا میزان جوجه ریزی تا ۲۰ درصد کاهش یابد، بلکه از کیفیت جوجه یک روزه کاسته خواهد شد.
در قدیم و پرورش خانگی، در صورت ترک ریز و خفیف روی آن را با موم داغ می‌پوشاندند. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید در سایت littlefarmonthecorner مطالعه کنید. اما امروزه اینکار معمول نیست، به خصوص در پرورش صنعتی. دلیل این جریان این است که کوچکترین ترک، بهرحال باعث می‌شود که باکتری‌ها وارد تخم شود. پوشش موم از ورود بیشتر آلودگی جلوگیری کند. از طرفی معمولا در این شرایط یا جوجه در کل از بین می‌رود و یا با وجود بیرون آمدن از تخم جوجه ضعیفی خواهد بود. به همین دلیل است که در سیستم پرورش صنعتی جوجه گوشتی؛ این تخم مرغ‌ها را از چرخه تولید خارج می‌کنند.
هچینگ یا همان جوجه‌کشی به معنای ۳ روز آخر فرآیند دوره نهفتگی یا انکوباسیون (incubation) است. بطور کل جوجه‌ها بعد ۲۱ روز از تخم در می‌آیند. اما بطور کل ممکن است جوجه‌ها نسبت به نژاد، سن مادر، زمان نگهداری و مراحل قبل از پرورش در بازه زمانی ۳۶ تا ۴۸ ساعت زودتر از تخم بیرون بیایند.
بسیاری از افراد براساس تجربه این زمان را زمانی می‌دانند که ۱ تا ۲ درصد تخم مرغ‌های داخل دستگاه جوجه کشی شروع به ترک خوردن می‌کنند. برای مرغ معمولا این زمان در روز ۱۹ است. در این روز یا چند ساعت زودتر و یا دیرتر اقدام به انتقال تخم مرغ‌ها به حالت هچ می کنند.
جوجه‌کشی سه روز آخر انکوباسیون است، اما brooding (یا پرورش جوجه های کوچک) با تولد جوجه آغاز و تا ۷ – ۱۰ روزگی جوجه را ادامه می‌یابد. زمانی بسیار مهم برای جوجه‌ها از نظر شرایط رشد سریع و بهینه آنها. بهترین روش ترکیب دو سیستم X-Treck و پاسیو (Patio) است.
اصلی‌ترین عامل کنترل هوا و رطوبت باید برای تخم‌ها و جوجه‌های یک روزه مناسب باشد. هنگامی که جوجه‌ها از تخم بیرون می‌آیند، شرایط برای آنها باید مناسب باشد. دمای یکنواخت در کل سالن، و کف بتنی با گرمای کافی تا سرمای زیاد به جوجه‌ها آسیب نزند.
