دوره هنر باروک یک سبک برجسته و تأثیرگذار بود که در اواخر قرن شانزدهم در اروپا ظهور کرد و تا قرن هجدهم ادامه یافت. این سبک دراماتیک و پرآذین، با عظمت، جزئیات غنی و تمرکز بر شدت احساسی مشخص می شد. در اینجا برخی از جنبه های کلیدی دوره هنر باروک آورده شده است:
بیان احساسی: هنر باروک با هدف برانگیختن واکنش های احساسی قوی در بینندگان. این امر از طریق ترکیب بندی های دراماتیک، تضادهای شدید نور و سایه (معروف به کیاروسکورو) و به تصویر کشیدن احساسات شدید در سوژه ها به دست آمد.
آراسته و تزیینی: هنر باروک با تجمل و تزئینات مجلل مشخص می شد. هنرمندان اغلب از جزئیات پیچیده، تزئینات استادانه و حس فراوانی برای خلق آثار بصری خیره کننده استفاده می کردند.
مضامین مذهبی: بسیاری از آثار هنری باروک مضامین مذهبی داشتند که منعکس کننده تأثیر قوی کلیسای کاتولیک در این دوره است. این آثار اغلب داستان ها و قدیسان کتاب مقدس را به شیوه ای باشکوه و نمایشی به تصویر می کشیدند.
ناتورالیسم و رئالیسم: هنر باروک علیرغم نمایشی بودن، بر درجه ای از طبیعت گرایی و رئالیسم نیز تأکید داشت. هدف هنرمندان این بود که جنبه های فیزیکی و عاطفی سوژه های خود را به شیوه ای متقاعدکننده به تصویر بکشند.
ترکیبات پویا: ترکیبات باروک پویا بودند و اغلب دارای مورب، مارپیچ و عدم تقارن بودند. این باعث ایجاد حس حرکت و انرژی در آثار هنری شد.
میراث: دوره باروک پایه و اساس جنبش های هنری بعدی از جمله روکوکو و نئوکلاسیک را پایه گذاری کرد. این اثر ماندگاری بر پیشرفت هنر غرب داشت و یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین دوره های تاریخ هنر به شمار می رود.
هنر باروک به دلیل توانایی اش در درگیر کردن حواس، برانگیختن احساسات و ایجاد حس هیبت شناخته شده است. این نشان دهنده زمانی است که هنرمندان و معماران مرزهای خلاقیت را جابجا کردند و در نتیجه برخی از نمادین ترین و ماندگارترین آثار هنری در تاریخ به وجود آمدند.
نکته‌ی جالب آن‌که هنر دوره‌ی باروک تنها برای کشوری خاص نبود. بلکه از هنرمندان اسپانیایی و فرانسوی گرفته تا هنرمندان آسیایی به این هنر در طول سالیان مختلف به ن توجه نشان داده‌اند.
