علائم پرکاری تیروئید

علائم پرکاری تیروئید

وقتی تیروئید پرکار دارید، بدن و فرآیندهای آن تسریع می شود. بسیاری از علائم برعکس علائم کم کاری تیروئید هستند، مانند احساس گرمای بیش از حد معمول.

ضربان قلب شما ممکن است تغییرداشته باشد و ریتم های نامنظم داشته باشد. ممکن است فشار خون بالا داشته باشید. افزایش جریان خون به سلول های شما می تواند پوست شما را به طور غیرمعمول صاف و ناخن های شما را نرم کند. با افزایش سرعت سیستم گوارش، غذا ممکن است مستقیماً از طریق بدن شما عبور کند و منجر به جذب ضعیف برخی از مواد مغذی شود. ممکن است با اسهال یا اجابت مزاج مکرر مواجه شوید.

در ابتدا، این فرایند سبب انرژی بیشتری در بدن می شود. ولی، کوتاه مدت است. بدن شما قرار نیست این سرعت سریع را حفظ کند، بنابراین در نهایت خسته خواهید شد.

علائم پرکاری تیروئید

خستگی

کاهش یا افزایش وزن

احساس گرمای اضافی

اسهال

ریزش مو

افزایش تعریق

دوره های قاعدگی سبک و کوتاه

تپش قلب

ضخیم شدن ناخن، پوسته پوسته شدن

اضطراب و عصبی بودن

چشم های برآمده یا پف کرده

ضعف عضلانی

بیخوابی

علل پرکاری تیروئید

تیروئید بیش فعال علل بالقوه کمتری دارد. ممکن است در خانواده ها ارثی باشد. علل دیگر عبارتند از:

بیماری خود ایمنی: بیماری گریوز پشت بیش از 70 درصد موارد تیروئید بیش فعال است. آسیب به تیروئید توسط آنتی بادی هایی ایجاد می شود که به طور مزمن تیروئید را فعال کرده و منجر به تولید بیش از حد هورمون می شود.

ندول ها: رشد غیر طبیعی بافت های تیروئید می تواند منجر به ترشح بیش از حد هورمون شود.

تیروئیدیت: هنگامی که تیروئیدیت برای اولین بار رخ می دهد، می تواند باعث شود تیروئید تمام هورمون هایی را که تولید کرده است ترشح کند و به پرکاری تیروئید موقت منجر شود. پس از آن، سطوح به محدوده کم کاری تیروئید کاهش می یابد.

مصرف بیش از حد دارو: اگر برای کم کاری تیروئید بیش از حد داروهای هورمونی تیروئید مصرف کنید، می تواند منجر به پرکاری تیروئید شود.

سطوح غیرطبیعی ید: اگر کمبود ید دارید و به طور ناگهانی مصرف ید خود را افزایش دهید، ممکن است در حالی که بدن خود را با تغییرات تطبیق می دهد، به پرکاری تیروئید موقت مبتلا شوید.

نقش ید

ید عنصری است که بدن شما نمی تواند به تنهایی بسازد، بنابراین شما جهت دریافت آن به غذا وابسته هستید سلول های تیروئید ید را از جریان خون شما جذب می کنند و از آن برای ایجاد T3 و T4 استفاده می کنند. سطوح پایین ید می تواند منجر به کم کاری تیروئید شود و ید اضافی در خون شما می تواند به کم کاری تیروئید یا پرکاری تیروئید منجر شود.

عوارض پرکاری تیروئید:

گواتر: مانند کم کاری تیروئید، گواتر باعث احساس یک توده در گلو می شود، ممکن است دردناک باشد و ممکن است در بلع یا تنفس اختلال ایجاد کند.

مشکلات بارداری: پرکاری تیروئید متوسط ​​تا شدید می تواند منجر به پره اکلامپسی، زایمان زودرس، نوزادان کوچک، مرده زایی و احتمالاً نقایص مادرزادی شود.

پرکاری تیروئید نوزادان: زمانی که فردی که حامل نوزاد است مبتلا به بیماری گریوز است، ممکن است نوزادش با پرکاری تیروئید متولد شود یا حتی قبل از تولد به آن مبتلا شود. این می تواند باعث وزن کم هنگام تولد، سرهای کوچک غیرمعمول، ضربان قلب سریع، تحریک پذیری، بد خوابی و به ندرت تجمع خطرناک مایعات (هیدروپس جنینی) شود.

پوکی استخوان: استخوان های ضعیف شما را مستعد شکستگی می کند.

فیبریلاسیون دهلیزی: ضربان غیر طبیعی قلب ممکن است منجر به سکته یا نارسایی قلبی گردد.

طوفان تیروئید: این وضعیت نادر اما بالقوه کشنده می تواند با ترکیبی از پرکاری تیروئید درمان نشده و عفونت، جراحی یا تروما ایجاد شود. این شامل ضربان قلب بسیار سریع، تب بالا، بی قراری، اسهال، دلیریوم و احتمالاً کاهش هوشیاری است.

علائم پرکاری تیروئید

بیماری گریوز چیست؟

بیماری گریوز یکی از علل پرکاری تیروئید است. این بیماری در اثر حمله خود ایمنی به غده تیروئید ایجاد می شود که منجر به تولید بیش از حد هورمون های تیروئید می شود.بیماری گریوز بر اساس : معاینه فیزیکی ، علائم و آزمایش خون بررسی و تشخیص اتفاق می افتد. آزمایشات تصویربرداری نیز ممکن است مورد نیاز باشد.

درمان شامل داروهای ضد تیروئید، درمان با ید رادیواکتیو (RAI) و به ندرت جراحی است که می تواند علائم را کاهش دهد. اگر بیماری گریوز دارید، ممکن است برای علائم پرکاری تیروئید نیز نیاز به درمان داشته باشید.

علائم بیماری گریوز

بیماری گریوز با علائم بسیاری همراه است که مشابه علائم هر نوع پرکاری تیروئید است. و همچنین علائم خاص بیماری گریوز وجود دارد.

علائم پرکاری تیروئید (به هر علتی) عبارتند از:

کاهش وزن

تپش قلب

خستگی

ضعف عضلانی

تحریک پذیری

بیخوابی

افزایش عرق / عدم تحمل گرما

اسهال یا حرکات مکرر روده

افزایش اشتها (گاهی اوقات کاهش اشتها)

نازک شدن مو

تنگی نفس

مشکلات باروری

تغییرات چرخه قاعدگی

سرگیجه

فشار خون بالا (فشار خون بالا)

بیماری گریوز و سایر علل پرکاری تیروئید معمولاً با گواتر (بزرگ شدن غده تیروئید) همراه است.

علائم اضافی معمولاً در بیماری گریوز رخ می دهد، اما نه سایر انواع پرکاری تیروئید:

افتالموپاتی گریوز: که به آن اوربیتوپاتی گریوز نیز گفته می شود، اغلب باعث "برآمدگی چشم" می شود. افتالموپاتی گریوز می تواند باعث فشار در اطراف چشم، چشم های حساس و کاهش بینایی شود. این تقریباً یک سوم افراد مبتلا به گریوز را تحت تأثیر قرار می دهد و ناشی از تورم ناشی از فرآیند خود ایمنی در پشت این بیماری است.

ضایعات پوستی: درموپاتی تیروئید، همچنین به عنوان درموپاتی گریوز شناخته می شود، می تواند باعث ضخیم شدن پوست، تورم و خارش شدید شود. در موارد نادر، درموپاتی تیروئید می تواند به وضعیتی به نام آکروپاکی acropachy تبدیل شود که با تغییر شکل انگشتان دست و پا مشخص می شود.

عوارض

اگر بیماری گریوز شما به اندازه کافی درمان نشود، پوکی استخوان (نازک شدن استخوان ها) و بیماری قلبی می توانند در طول زمان ایجاد شوند.

طوفان تیروئید یا Thyroid stormیک عارضه نادر و خطرناک است که با ضربان قلب سریع، فشار خون بالا و تب بالا مشخص می شود. این عارضه می تواند کشنده باشد، اما درمان فوری پزشکی می تواند شرایط را کاهش دهد. بیهوشی عمومی برای جراحی یک محرک رایج برای طوفان تیروئید در افراد مبتلا به پرکاری تیروئید است.

علل

یک فرآیند خودایمنی زمانی است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه بدن خود فرد را هدف قرار می دهد. با بیماری گریوز، بدن آنتی بادی (پروتئین های مبارزه کننده با عفونت) علیه غده تیروئید تولید می کند.

چندین آنتی بادی مختلف تیروئیدی وجود دارد که هرکدام منجر به شرایط متفاوت تیروئید می شوند.

آنتی بادی دریافت کننده TSH یا TSHR-Ab با بیماری گریوز در ارتباط است

هورمون محرک تیروئید (TSH) توسط غده هیپوفیز در مغز ترشح می شود. به گیرنده های TSH روی غده تیروئید متصل می شود تا باعث تولید هورمون های تیروئید شود. TSHR-Ab مانند TSH عمل می کند و به غده تیروئید سیگنال می دهد که کار خود را ا ادامه دهد - حتی زمانی که نیازی به آن نیست.

عوامل خطر

چندین عامل خطر مرتبط با بیماری گریوز وجود دارد:

در افراد زیر 40سال شایع تر است

احتمال بیماری گریوز در زنان از مردان بیشتر است.

خطر افزایش در دوران بارداری وجود دارد.

سابقه خانوادگی بیماری گریوز یک عامل خطر است.

اگر بیماری خودایمنی دیگری مانند لوپوس دارید، احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری گریوز دارید.

سیگار یک عامل خطر قوی برای این وضعیت است

برخی پیشنهادها مبنی بر اینکه استرس می‌تواند نقشی داشته باشد وجود دارد، اما شواهدی آنرا اثبات نکرده است و یک رابطه علت و معلولی نامشخص است.

تشخیص

معاینه فیزیکی و آزمایش خون می تواند مشخص کند که آیا پرکاری تیروئید دارید یا خیر. این آزمایشات ممکن است علت را به بیماری گریوز محدود کند.

گاهی اوقات ممکن است برای تشخیص بیماری گریوز از سایر انواع پرکاری تیروئید به تصویربرداری یا بیوپسی نیز نیاز باشد.

1-معاینه جسمی

بیماری گریوز می‌تواند باعث بزرگ شدن غده تیروئید، ضربان قلب سریع، بی‌قراری، لرزش، رفلکس‌های سریع و احتمالاً پوستی مرطوب و صاف شود.

گواتر نشان می‌دهد که ممکن است بیماری گریوز داشته باشید، اما بیماری تیروئید دیگری را رد نمی‌کند. افتالموپاتی یا درموپاتی با بیماری گریوز بیشتر از سایر علل پرکاری تیروئید است.

ترکیبی از گواتر، افتالموپاتی و درموپاتی (یا آکروپاتی) نشان دهنده بیماری گریوز است.

2-آزمایشات خون

رایج ترین آزمایشات تیروئید شامل TSH، تیروکسین آزاد (T4 free) و تری یدوتیرونین (T3) است. TSH پایین با T4 آزاد بالا و/یا T3 بالا نوعی پرکاری تیروئید است. پزشک شما همچنین ممکن است درخواست کند که آزمایش‌های آنتی‌بادی تیروئید را انجام دهید.

3-تست های تصویربرداری

بیماری گریوز می تواند تغییری در ظاهر غده تیروئید ایجاد کند که ممکن است از یک غده تیروئید طبیعی یا از سایر شرایط تیروئید متمایز شود. این معمولاً با سونوگرافی تیروئید قابل مشاهده است.

درمان پرکاری تیروئید

پرکاری تیروئید بسیار قابل درمان است و بین 20 تا 30 درصد افراد مبتلا به بیماری گریوز ممکن است با درمان به بهبودی طولانی مدت بپردازند.

داروهای ضد تیروئید، معمولاً تاپازول (متیمازول)، می‌توانند توانایی تیروئید شما را برای ساختن هورمون‌ها مسدود کنند و در نتیجه بیماری را بدون آسیب رساندن به خود غده کنترل کنند. این داروها ممکن است قبل از ید رادیواکتیو یا جراحی برای افراد مبتلا به ندول مصرف شوند.

ید رادیواکتیو که از طریق دهان مصرف می‌شود، به سلول‌های تیروئید آسیب می‌زند یا آنها را از بین می‌برد، در نتیجه سلول‌های کمتری برای تولید هورمون‌های تیروئید و کوچک شدن گره‌ها باقی می‌ماند. این باعث کاهش سطح هورمون به محدوده مورد نظر می شود. اگر اولین درمان به اندازه کافی موفقیت آمیز نباشد، ممکن است دوره دوم داده شود. گاهی اوقات این درمان منجر به کم کاری تیروئید می شود که سپس با هورمون های جایگزین درمان می شود.

درمان با ید رادیواکتیو بسیار رایج است. برخی از مردم نگران هستند که پرتوها ممکن است باعث سرطان شوند، اما درمان با افزایش نرخ سرطان مرتبط نیست.

مسدود کننده های بتا سطح هورمون تیروئید شما را کاهش نمی دهد، اما می تواند عملکرد هورمون ها را مسدود کرده و علائم را کاهش دهد. این داروها عبارتند از:

ایندرال (پروپانولول)

تنورمین (آتنولول)

لوپرسور (متوپرولول)

کورگارد (نادولول)

پس از هر یک از این درمان ها، ممکن است پرکاری تیروئید عود کند. با این حال، برداشتن تمام یا بیشتر غده تیروئید با جراحی می تواند این بیماری را برای همیشه درمان کند. ممکن است به کم کاری تیروئید منجر شود، زیرا سلول های کمی یا هیچ سلولی برای تولید هورمون باقی نمانده است، بنابراین اگر تصمیم به برداشتن تیروئید خود داشته باشید، هورمون های جایگزین تیروئید برای بقیه عمر شما ضروری خواهد بود.

در حالی که جراحی به طور کلی ایمن در نظر گرفته می شود، ولی همیشه خطراتی را به همراه دارد. عوارض عمده نادر است اما می تواند شامل موارد زیر باشد:

آسیب به غدد پاراتیروئید که سطح کلسیم را در بدن شما کنترل می کنند

آسیب به اعصاب تارهای صوتی شما که منجر به صدای خشن می شود

خلاصه

تیروئید شما می تواند هورمون هایی را که برای عملکرد طبیعی بدن ضروری هستند، تولید کند. هر کدام علل، علائم و درمان متفاوتی دارند. با این حال، از آنجایی که هورمون های تیروئید متابولیسم شما را تنظیم می کنند، هم کم کاری و هم پرکاری تیروئید می توانند بسیاری از قسمت های بدن شما را تحت تاثیر قرار دهند.