Opg درجردن

Opg درجردن

Opg درجردن؛ارتوپانتوموگرام (OPG) یک رادیوگرافی معمولی است که برای شناسایی بافت های سخت حفره دهان و ساختارهای اسکلتی اطراف آن استفاده می شود. این عکس ها یک رادیوگرافی خارج دهانی است که تقریباً به نقطه کانونی فک پایین می رسد.

اگرچه وضوح تصویر به اندازه رادیوگرافی های داخل دهانی برای معاینه دندان ها دقیق نیست، تغییرات فاحش در کلسیفیکاسیون ساختارهای دندانی و تغییر در استخوان بندی فک پایین و فک بالا می تواند به شناسایی بیماری های دندانی مانند پوسیدگی و از دست دادن استخوان پریودنتال و تشکیل آبسه و حتی کیست کمک کند.

این مقاله ویژگی‌های آناتومیکی کلیدی قابل شناسایی در OPG را تشریح می‌کند و برخی آسیب‌شناسی رایج را که ممکن است دیده شود، نشان می‌دهد.

Opg چیست؟

مقدار زیادی از داده های قابل مشاهده در یک OPG در مرکز Opg درجردن دکتر هدایی ممکن است برای بیننده دلهره آور به نظر برسد، مگر اینکه یک رویکرد سیستماتیک برای بررسی ساختارهای موجود استفاده شود.مرکز تخصصی دکتر هدایی با مسطح شدن انحنای فک پایین و دندان، دید کلی از این ساختارها را به نمایش می گذارد و بیننده را ملزم می کند که برای درک سه بعدی تصویر، اینها را در ذهن خود تفسیر کند.

ارتوپانتوموگرام (OPG) یک رادیوگرافی توموگرافی است که از یک فرورفتگی کانونی تقریبی منحنی فک پایین برای ارائه نمای دندان ها و اسکلت صورت استفاده می کند. این مقاله راهنمایی برای شناسایی ویژگی‌های آناتومیکی کلیدی در رادیوگرافی ارائه می‌کند و کاربرد آن را در شناسایی آسیب ‌شناسی مانند بیماری‌های دندانی، کیست‌ها و آسیب‌های تروماتیک، ارتوپانتوموگرام به بافت‌های سخت صورت شرح می‌دهد.

OPG اغلب توسط دندانپزشکان به عنوان یک ابزار غربالگری سفارش داده می شود زیرا نمای کاملی از دندان ها و فک ها ارائه می دهد. دوز تابش دریافتی توسط بیمار تقریبا ۰٫۰۱۴ mSv است که کمتر از یک رادیوگرافی استاندارد قفسه سینه با ۰٫۰۲ mSv است.

در هنگام مواجهه با بیمار، سر مولد اشعه ایکس و واحد تشخیص دور سر بیمار می چرخد. این حرکت تصویر دندان ها و فک پایین را متمرکز می کند، اما می تواند به دلیل حرکت بیمار منجر به آرتیفکت شود.

فک پایین به دلیل استفاده از “بایت بلوک” برای قرار دادن بیمار در محل مناسب کانونی در موقعیت بیرون زده ثبت می شود. این باعث می شود که سر کندیل فک پایین در جلوی موقعیت استراحت آن در حفره گلنوئید قرار گیرد. ستون فقرات گردنی ممکن است ساختارهای قدامی دندانی را به دلیل روی هم قرار دادن آنها مبهم کند و استخوان اکسیپیتال ممکن است بر روی رامی فک پایین سمت مقابل بیرون بزند.

برای کسب اطلاعات در باره عکس کلی دندان و عکس دندان بر روی آن ها کلیک کنید.

شناسایی بافت سخت و نرم Opg درجردن

بررسی سیستماتیک OPG می تواند تجزیه و تحلیل آنچه را که ممکن است در ابتدا یک تصویر پیچیده به نظر برسد، ساده کند. یک روش این خواهد بود:

۱- تمام دندان های موجود و موقعیت آنها را بشمارید و به دندان های از دست رفته یا نامناسب توجه کنید.

۲- خطوط فک پایین را از راست (سمت چپ تصویر) به چپ دنبال کنید و به اندازه/شکل سر کندیل، تداوم مرز خارجی راموس و بدن و یکنواختی تراکم داخلی استخوان توجه کنید. همچنین به مسیر کانال عصبی عروقی آلوئولار تحتانی که به سوراخ ذهنی ختم می شود توجه کنید.

۳- سینوس های فک بالا را شناسایی کنید و هرگونه کدورت یا شفافیتی که ممکن است وجود داشته باشد را یادداشت کنید. برای تداوم، خطوط قشر مغز را دنبال کنید.

حاشیه های تصویر را از نظر ناهنجاری های ستون فقرات گردنی، زیگوماتیک، زیر فکی یا هیوئید بررسی کنید.

۴-علاوه بر دندانه ای که دیده می شود، سایر بافت های سخت قابل شناسایی می توانند شامل مواردی باشند که در شکل ۱ نشان داده شده است. ساختارهای بافت نرم که به دلیل چگالی قابل شناسایی هستند در شکل ۲ نشان داده شده است.

شکل ۱٫بافت های سخت آناتومیکی کلیدی.

نکته قابل توجه در این ارتوپانتوموگرام استفاده از پیش بند سربی در هنگام نوردهی است که باعث ایجاد آرتیفکت قدامی می شود.

A. راموس فک پایین

B. سر کندیل فک پایین

C. بدن فک پایین

D. کانال بسته نرم افزاری عصبی آلوئولار تحتانی (با رنگ قرمز نشان داده شده است)

E. سپتوم بینی

F. سینوس های فک بالا

G. استخوان هیوئید

H. ستون فقرات گردنی

I. لبه مداری تحتانی

J. گوش شنوایی خارجی

K. روند کورونوئید فک پایین

L. توبروزیت فک بالا

M. کام سخت (رادیولوسنسی افقی)

شکل ۲٫ ساختارهای بافت نرم اغلب در ارتوپانتوموگرام دیده می شود. توجه داشته باشید که فضای هوایی ایجاد شده توسط زبان را می توان در حین قرار گرفتن در معرض با فشار دادن زبان خود بر روی سقف دهان به حداقل رساند. فضای هوای خلفی معمولاً در هر دو طرف متفاوت است زیرا بیمار ممکن است زبان خود را در حین قرار گرفتن در معرض آن ببلعد یا حرکت دهد.

A. پینا گوش

B- کام نرم

C. پشت زبان (به فضای هوا بین زبان و کام توجه کنید)

D. فضای هوایی اوروفارنکس

E. شاخک بینی تحتانی

F.اپی گلوت

دندان ها به راحتی در Opg درجردن شناسایی می شوند. رادیوگرافی داخل دهانی جزئیات دقیق تری از ساختار دندان ارائه می دهد، اما OPG ابزار مفیدی برای غربالگری است. شکل های ۳ و ۴ ساختارهای طبیعی مرتبط با دندان را نشان می دهند.

شکل ۳ یک OPG است که مکمل کامل ۳۲ دندان بالغ را نشان می دهد. تشخیص دندان ها از طریق ربع و شماره دندان است. همانطور که در شکل ۵ نشان داده شده است ابتدا ربع و سپس شماره دندان ذکر شده است. توجه داشته باشید که در شکل ۳، دندان های ۱۵ و ۱۲ مانند دندان های ۲۶ و ۳۶ تحت درمان ریشه قرار گرفته اند.

شکل ۳٫ ارتوپانتوموگرام بزرگسالان

شکل ۴٫ ارتوپانتوموگرام شماره دندان هر دو دندان دائمی و شیری را نشان می دهد.

دندان های شیری به عنوان ادامه روش نشان داده شده در شکل ۵، ۱-۵ در ربع ۵-۸ برچسب گذاری می شوند، یا گاهی اوقات برچسب A-E می زنند (شکل ۶).

شکل ۵٫ شناسایی دندان های بالغ بر اساس ربع (Q) و شماره دندان

شکل ۶٫ شناسایی دندان های شیری بر اساس ربع (Q) و شماره دندان

آسیب شناسی: بیماری ادنتوژنیک

پوسیدگی دندان، دمینرالیزه شدن مینای دندان و عاج به دلیل تولید اسید آلی توسط باکتری های دهان است. این دمینرالیزه شدن را می توان در Opg درجردن در ساختار دندان مشاهده کرد. هنگامی که پالپ یا “عصب” دندان عفونی می شود، اغلب نکروز می شود و منجر به آبسه در استخوان زیرین می شود. این را می توان به صورت رادیولوسنسی در زیر ریشه های آسیب دیده نشان داد (شکل های ۷-۹).

شکل ۷٫ بخش چپ ارتوپانتوموگرام که پوسیدگی را در مولر سوم پایین سمت چپ (۳۸) و دیستال مولر دوم چپ پایین (۳۷) نشان می دهد.

شکل ۸٫ بخش راست ارتوپانتوموگرام دندان با کار دندان در جای خود

A. ترمیم فلزی

B. ترمیم همرنگ دندان

C. پوسیدگی

D. آبسه

شکل ۹٫ بخش راست ارتوپانتوموگرام که آسیب شناسی استخوان ادنتوژنیک را نشان می دهد.

A. دندان درمان شده با کانال ریشه

.B آبسه بزرگ دندانی

ضربه های دندان آسیاب سوم یک نشانه رایج برای سفارش OPG است و این نهفتگی ها بر اساس زاویه نهفتگی دندان ها طبقه بندی می شوند (شکل ۱۰).

شکل ۱۰٫ ارتوپانتوموگرام بزرگسالان که مولر سوم نهفته را نشان می دهد: نهفتگی افقی مولر سوم پایینی سمت راست (۴۸) و نهفتگی مزیوزاویه ای از دندان آسیای سوم چپ پایینی (۳۸). سایه زدن ریشه های ۳۸ به دلیل روی هم قرار گرفتن کانال عصبی عروقی آلوئولار تحتانی است. یک دندان “فوق العاده” دیده می شود که از رویش آن جلوگیری می کند. دندان مولر سوم بالا سمت چپ (۲۸) از بین رفته است.

آتروفی فک پایین و فک بالا می تواند پس از برداشتن دندان ها رخ دهد (شکل ۱۱). این به دلیل از دست دادن استخوان آلوئولار است که برای حمایت از دندان ها وجود دارد و متعاقباً از دست دادن مداوم استخوان پایه است.

در صورت تشدید، مانند شکل ۱۱، شکستگی پاتولوژیک فک پایین می تواند رخ دهد (شکل ۱۲)، و همچنین تغییرات حسی عصبی در عصب آلوئولار تحتانی به دلیل از دست دادن استخوان پوشاننده.

ضایعات رادیولوسنت ممکن است در فک بالا یا فک پایین شناسایی شوند. اینها ممکن است کیست های مرتبط با دندان (منشا دندانی یا ادنتوژنیک) یا عفونی، رشدی یا سایر علل پاتولوژیک کمتر شایع مانند متاستازها یا شرایط متابولیک باشند. ضایعات کیستیک مرزهای مشخصی دارند و اغلب بدون علامت هستند. آنها ممکن است با دندان در تماس باشند یا نباشند، در حالی که آبسه دندان معمولاً دردناک است و همیشه با دندان مرتبط در تماس است. همه کیست های ادنتوژنیک خوش خیم هستند اما برای جلوگیری از تخریب استخوان و عفونت نیاز به برداشتن دارند. ضایعات خوش خیم نئوپلاستیک موضعی تهاجمی مانند تومورهای کراتوسیستیک ادنتوژنیک (OKCTs) و آملوبلاستوما را تنها می توان از طریق بیوپسی از پوشش ها/محتوا از سایر ضایعات متمایز کرد. برای بیوپسی ارجاع لازم است.

برای کسب اطلاعات درباره پانورکس دیجیتال و پانورکس در جردن بر روی آن ها کلیک کنید.

شکل ۱۱٫ ارتوپانتوموگرام یک بیمار بالغ بی دندان

شکل ۱۲٫ ارتوپانتوموگرام یک فک پایین شکسته بی دندان، شکستگی دو طرفه باکت هندل فک پایین آتروفیک را نشان می دهد. درمان به دلیل اندک استخوان در محل های شکستگی دشوار است.

شکل ۱۳ نمونه ای از دندان مولر سوم نهفته پایین سمت راست (۴۸) با کیست دنتی ژروس مرتبط است. در این حالت کیست منجر به جابجایی تحتانی مولر سوم شده است. OKCT نیز ممکن است این ظاهر را ایجاد کند، اما تنها با تجزیه و تحلیل بافت شناسی پوشش کیست قابل تمایز است. میزان عود OKCT تا ۶۲٪ ۲ است و نیاز به پیگیری مداوم رادیوگرافی برای مادام العمر دارد.

شکل ۱۴ یک ضایعه بزرگ کیستیک فک بالا با کلسیفیکاسیون داخلی همراه با یک دندان مولر نهفته بالا سمت راست را در یک بیمار در مرحله دندانی مختلط نشان می دهد. انوکلاسیون یک ادنتوم پیچیده را تایید کرد.

شکل ۱۳٫ بخش راست ارتوپانتوموگرام که یک کیست مرتبط با مولر سوم نهفته راست را نشان می دهد (۴۸)

شکل ۱۴٫ بخش راست ارتوپانتوموگرام که یک ضایعه رادیویی مات فک بالا را نشان می دهد.

ضربه شدید به دندان

بیماران مبتلا به ترومای صورت معمولاً برای ارزیابی به بخش اورژانس مراجعه می کنند. در برخی موارد، مانند شکستگی‌های بدون جابجایی یا آسیب‌های حواس‌پرتی، بیمار ممکن است پس از ترخیص از بیمارستان برای ارزیابی به پزشک عمومی مراجعه کند. در مواردی که سابقه تروما نشان می دهد ممکن است شکستگی وجود داشته باشد، OPG می تواند مفید باشد، به خصوص در جایی که فک پایین درگیر است. شکستگی استخوان های صورت ممکن است در OPG دیده شود، اما همپوشانی و زاویه دار شدن معمولاً نیاز به مشاهده بیشتر از طریق رادیوگرافی ساده یا توموگرافی کامپیوتری دارند.

ارزیابی Opg درجردن از طریق روش غربالگری استاندارد با تاکید ویژه بر تداوم قشر فک پایین انجام می شود. شایع ترین محل شکستگی زاویه (۳۲%) است که شکستگی دوم در پاراسمفیز در ۴۰% بیماران دیده می شود.

شکستگی های فک پایین به وضوح در اکثر OPG ها دیده می شود. با این حال، در برخی موارد، همپوشانی قشر مغز ممکن است نیاز به نمای عمودی دوم داشته باشد. در این موارد می توان نمای خلفی قدامی را سفارش داد (به شکل ۱۵ و ۱۶ مراجعه کنید).

دررفتگی های تروماتیک ممکن است رخ دهد و گاهی اوقات برای کاهش نیاز به آرامبخشی/بیهوشی دارد. اگرچه دررفتگی های تروماتیک را می توان از نظر بالینی تشخیص داد، OPG می تواند وضعیت را به وضوح نشان دهد. در شکل ۱۷ توجه داشته باشید که هر دو سر کندیل در جلوی برجستگی های مفصلی قرار دارند و از حرکت آنها به سمت دیستال به داخل حفره های گلنوئیدی جلوگیری می کند.

شکل ۱۵٫ ارتوپانتوموگرام که شکستگی دو طرفه فک پایین را در زاویه چپ و پاراسمفیز راست نشان می دهد.

شکل ۱۶٫ نمای ارتوپانتوموگرام جایگزین بیمار در شکل ۱۵٫ همپوشانی بخش‌های زاویه سمت چپ اغلب در نمای خلفی قدامی ساده‌تر دیده می‌شود.

شکل ۱۷٫ ارتوپانتوموگرام دررفتگی دو طرفه فک پایین را نشان می دهد

نتیجه

Opg درجردن یک رادیوگرافی غربالگری مفید برای بررسی دندان و اسکلت صورت ارائه می دهد. معمولاً توسط دندانپزشکان برای ارزیابی موقعیت دندان آسیاب سوم و به دست آوردن شناسایی اولیه بیماران جدید تجویز می شود. ارائه یک نمای کلی از وضعیت دندانی بیمار و بررسی آسیب شناسی احتمالی دندان ها و ساختارهای استخوانی پشتیبان آنها ارزشمند است. همچنین می توان از آن برای شناسایی آسیب های تروماتیک، به ویژه در فک پایین استفاده کرد.

استفاده از یک رویکرد سیستماتیک برای مشاهده رادیوگرافی باید استفاده شود و برای ارزیابی کامل تصویر به درک آناتومی ناحیه نیاز است.