بین اخلاق حرفه ای و چارچوب رفتاری تفاوت هایی وجود دارد. چارچوب رفتاری از جنس رفتار است، مربوط به انجام کارهایی است که در محیط کاری و حرفه ای بهتر است انجام شود یا نشود. اما اخلاق حرفه ای مربوط به چارچوب های تصمیم گیری در سطح کلان است.
با حرفه ای بودن در یه شغل و رعایت اصول اخلاق حرف ای، فرد تبدیل به متر و مقیاس در آن حرفه و صنعت می شود و رفتار سایر افراد نسبت به او سنجیده می شود.
مهم ترین نکته برای داشتن اخلاق حرفه ای، انعطاف پذیری به نفع حرفه است. به این معنی که گاهی از زمان شخصی برای فعالیت کاری استفاده کنیم تا کار مفیدی انجام دهیم.
نکته ی بعدی اجتناب از تعارض و تضاد منافع است که به عنوان یک انسان حرفه ای بهترین کار پرهیز از قرار گیری در چنین موقغیت هایی است. در حالی که گاهی اعلام این تعارض به طرف مقابل، باعث ایجاد حس اعتماد شده و افراد به عنوان فردی حرفه ای با شما وارد کار می شود.
تفکیک فضای شخصی و حرفه ای از مهم ترین رفتارهای اخلاقی است. در محیط کار، باید کاملا با منش حرفه ای وارد شد و تمرکز فقط روی حرفه باشد.
همچنین اگر مرتکب خطا یا قضاوت اشتباهی شدیم سریعا به مافوق یا به همکاران اعلام کرده تا رفع مشکل آسان تر انجام شود و هم در بین همکاران اعتماد بیشتری ایجاد کنیم.
نکته ی مهم دیگر این است که هر فرد بکوشد تا استانداردهای کاری خود را بالاتر از حد متوسط نگه دارد. این تلاش همیشگی باعث پیشرفت در حرفه و کشب و کار میشود.
حفظ اسرار یکی دیگر از موارد اخلاق حرفه ای است. با گفتن برخی اطلاعات درون سازمان یا مسائلی که مربوط به شرکت است به بقیه ی مردم، تعهد حرفه ای فرد زیر سؤل می رود و دید مردم را نسبت به شرکت یا سازمان خراب می کند. همچنین نشانه ی عدم وفاداری به مجموعه است و بنیه ی مجموعه را از درون از بین میبرد. این کار از غیراخلاقی ترین رفتارها در سازمان ها و شرکت هاست.
و نکته ی آخر اینکه برخی انتخاب ها و تصمیات شخصی افراد در یک مجموعه باید متناسب با محیط کار باشد تا روی تصویری که مردم نسبت به مجموعه دارند تاثیر نگذارد. مثل طرز لباس پوشیدن یا صحبت کردن.
