فیلم همزاد یا جابجا شده فیلمی براساس داستان واقعی با کارگردانی کلینت ایستوود در سال 2008 در ژانر درام تاریخی و راز آلود است درباره مادری که بعنوان اپراتور تلفن در دهه 1920 تنها با فرزند پسرش زندگی می کند ولی یک روز موقع برگشت از سرکار متوجه گم شدن پسرش می شود و زمانی که از طریق پلیس پیگیری می کند پلیس بعد از پنج ماه پسر دیگری را به او تحویل می دهد.
داستان دقیقا از جایی شروع می شه که کریستن کالینز (آنجلینا جولی) شروع به اعتراض می کنه و پیگیر میشه تا ثابت کنه بچه ای که بهش دادن بچه اشتباهیه. با روزنامه ها صحبت می کنه و شواهد جمع می کنه تا ثابت کنه که پلیس اشتباه کرده.
در ادامه داستان ممکنه حاوی اسپویل باشه. اگه فیلم رو ندیدین برید آخر مطلب و جمع بندی آخر رو بخونید.
فیلم در زمانیه که پلیس در اوج فساد سیستمی و جامعه فضایی مردسالار بوده. کریستن کالینز بعد از پنج ماه زمانی که فرزندش رو تو ایستگاه قطار ملاقات می کنه متوجه میشه که اون فرزند خودش نیست. اما پلیس برای حفظ چهره مردمی خودش مدام شکایت های اون رو نادیده می گیره تا جایی که اون رو متهم می کنه که می خواد وظایف مادریش رو نادیده بگیره و به این بهونه متوسل شده. در اصل بنظر میرسه پلیس تلاش خاصی برای پیدا کردن پسر گمشده اون انجام نداده.
تو صحنه ایستگاه قطار می بینیم که کاپیتان پلیس از کالینز می خواد تا به مطبوعات بگه که پلیس چقدر زحمت کشید. و حتی در صحنه های بعدی کالینز رو راه نمیدادن که نتونه با کسی مصاحبه کنه و پیگیری کنه. یکدندگی و پیگیری کالینز فیلم رو وارد بخش دوم فیلم می کنه. جایی که ما دومین فساد پلیس رو متوجه می شیم. پلیس براحتی برای از بین بردن آشوب با اتهام روانی بودن و پارانویا با اسم کد 12 کالینز رو تو بیمارستان روانی بستری می کنه. از نظر من سکانس ها و دیالوگ های بیمارستان خیلی خوبن و قشنگ تصویر مردسالارانه و بی عدالتی رو نشون میدن و کالینز رو می بینیم که تو سالن غذاخوری با تعجب میگه اونا نمی تونن الکی ما رو زندانی کنن و با این جواب روبرو میشه: "متوجه نیستی؟ تو با پلیس در افتادی و اونا می تونن هرکاری بکنن". رفتار دکتر بیمارستان هم که خودش نماده توحشه! دکتری که بزور ازش می خواد برگه ای رو امضا کنه که میگه اشتباه کرده و پلیس راست میگه. حتی موقع مرخص شدن قبل ازینکه به کالینز بگه می تونه بره بازم شانسشو امتحان می کنه تا اون رو مجبور کنه برگه رو امضا کنه. (مردک پاچه پاره!!)من خودم بشخصه معتقدم روانی ترین آدما مسول های بیمارستان های روانی ان :))) نه بیماراش!
با بستری شدن کالینز پیگیری این اعتراض رو دوش کشیشی میفته که از اول فیلم می بینیم درگیر افشای فساد پلیس بوده. اعتراض کالینز و کشیش الهام بخش اعتراض معترضین میشه که حمایت خودشون رو از کالینز نشون بدن. اداره پلیس هم به آشوب برای حل این مشکل.
زمان فیلم جابجا میشه و صحنه هایی با همون زمان موازی از پلیسی می بینیم که بچه ای که غیرقانونی اومده به آمریکا رو دستگیر می کنه تا دیپورت کنه و بچه به چیزی اعتراف می کنه که زبون مامور پلیس بند میاد (تو سکانسی میبینیم سیگار تو دست پلیسه خشک مونده و میسوزه تا وقتی خاکسترش رو زمین میریزه). پسربچه اعتراف می کنه که با پسرعموش بچه ها رو می کشتن و وقتی پلیس عکس بچه های گمشده رو نشونش میده عکس پسر کالینز هم جزوشونه. دوباره دراین جا هم با فساد پلیس روبرو میشیم که کاپیتان میخواد که پلیسه صداشو درنیاره و شاهد رو مخفی می کنه تا ماجرا درز نکنه. که پلیسه شاهد رو میبره تا جنازه ها رو پیدا کنن.
حالا دیگه دومینوها ریخته شد و تصویر نهایی فیلم رو میبینیم. کالینز به کمک کشیش و یه وکیل عالی که قبول می کنه رایگان اینکارو انجام بده از پلیس شکایت می کنه. یه مادر که حاضر نشد جلوی دروغ سرخم کنه پلیس رو به چالش کشید و تا آخرین لحظه دست از مقاومت برنداشت و در نهایت منجر به عوض کردن رییس پلیس و اخراج کاپیتان و لغو اختیار پلیس برای فرستادن مردم به بیمارستان روانی شد. کالینز همونطوری که اول فیلم به پسرش گفت دعوا رو شروع نکرد اما تمومش کرد.
کالینز هیچوقت پسرش رو پیدا نکرد و هیچوقت هم ناامید نشد. اما تلاشش از یه بی عدالتی بزرگ پرده برداشت. اون به معنای واقعی تو زمانه مردسالار 80 سال پیش دعوا رو تموم کرد.
این فیلم تو زمانه بی عدالتی ما برای من دلگرم کننده بود. اینکه ابر بی عدالتی همیشه نمی تونه جلوی نور خورشید رو بگیره. فیلمبرداری کلینت ایستوود هم زیبایی فیلم و حال و هواش رو ملموس تر کرده. بازی آنجلینا هم که درخشانه بخصوص سکانسی که با دکتر تو بیمارستان روانی حرف می زنه و البته که برای این فیلم نامزد اسکار هم شد. فیلم درام با روند کندیه اما اصلا خسته کننده نیست.
فیلم خیلی حرف برای زدن داره اما از حوصله متن خارجه و بهتره خودتون توی دنیاش غرق شید و لذت ببرید.
شاهکار دیگه فیلم موسیقی متنشه. یه موسیقی ساده با پیانو و گیتار که کار خود ایستووده و پیشنهاد می کنم حتما بشنویدش.
فیلم نامزد سه اسکار و 13 برد و 47 نامزدی دیگه است.
برای دیدن سکانس های جالب این فیلم یا معرفی فیلم های بیشتر می تونید به پیج اینستای @mrym-hajiabdollahi من سر بزنید.
changeling
director: Clint Eastwood
writer: J. Michael Straczynski
actors: Angelina Jolie, Gattlin Griffith, Michelle Gunn
IMDB: 7.7
metacritic: 63
Rotton tomatoes: 61%
