فیلمی از سینمای سورئال دیوید لینچ و پر از رمز و راز، که تنها راه فهمیدنش چندین بار دیدن و خواندن درباره اش و دوباره دیدن است. دختری با موهای سیاه از تصادف ماشینی جان سالم به در برده و به بتی، یک دختر با رویای بازیگری، پناه می برد تا با هم راز هویت گمشده اش را پیدا کنند.
فیلم نه تنها روند روانی نداره بلکه تیکه تیکه بودن پلان ها و تصاویر خشک و مقطعی توجه ما رو جلب می کنه. انگاری که همه بازیگران خشک و رسمی جلوی دوربین ایستاده اند و بازی می کنند. رفتارها تماما نمادین با کلوزآپ های منحصر بفرد که نوید از یه فیلم چندلایه و پر از استعاره می ده.
از همان ابتدای فیلم همه چیز رنگ سمبلیک بخود گرفته که در راسش دو رنگ ابی و قرمز خودنمایی می کنند. قرمز به رنگ واقعیت و عذاب وجدان و آبی به رنگ هیولای درون انسان و پلیدی محض. این رنگ ها خودشون رو تو بخش های مختلفی از فیلم نشون میدن بخصوص در یک سوم پایانی که فیلم وارد ورطه واقعیت می شه.
دو سوم ابتدایی فیلم تماما رویای بتی است و این راز نهایتا در یک سوم انتهایی فیلم برملا میشه. زمانی که تمام کاراکترهای خواب بتی رو می بینیم که به نحوی در واقعیت باهاشون برخورد داشته. خوابی ک بتی می بینه فقط برای التیام فروخوردگی شخصیتش و آرزوهای هیچ وقت محقق نشده و عذاب وجدان کاریست که کرده.
از طرفی فیلم نقد محکمی داره بر فضای هالیوود و مافیای سینما و بازیگرانی که به آرزوی ستاره شدن پا به جاده ی آرزوهای ملهالند می گذارن اما هیچوقت انتهای جاده رو نمیبینند و در افسردگی و ناکامی غرق می شوند.
لینچ در فیلم جاده مالهالند بنیان زندگی رو زیر سوال میبره. در باشگاه سکوت به مخاطب میگه که موسیقی هست اما ارکستری در کار نیست و همه چیز از قبل ضبط شده. و زنی با کلاه گیس آبی (نماد پلیدی) روی قسمت بالای تماشاچیان با حالت احاطه بر کل از برنامه لذت میبره. برنامه ای که مخاطب بعد از اون وارد دنیای واقعی می شه و تازه به واقعیت داستان (البته احتمالش زیاد هم نیست!) پی می بره.
حرف ها و نمادهای فیلم بسیار زیاده و گفتن بیشتر از این، اگر تا الان هم اتفاق نیفتاده باشه، قطعا در ادامه باعث لو رفتن داستان میشه. فقط موقع تماشای فیلم باید بدونید که هیچ چیز واقعی نیست و حتی تلاشی هم نمیکنه که واقعی به نظر برسه. هیچ دیالوگی و صحنه ای و تصویری هم بی ربط و دور از داستان نیست. این راهنمایی باشه برای زمانی که دیدن فیلم رو شروع کردید و امیدوارم کمکتون کنه کمی بیشتر از داستان سردربیارید و لذت ببرید.
جوایز: فیلم برای بهترین کارگردانی نامزد اسکار و برنده 49 جایزه و 59 نامزدی دیگه است
IMDb: 8.0
Metacritics: 85
rotten tomatoes:
