حالا که در آستانه انتشار دهمین نسخه اندروید موسوم به اندروید 10 یا Android Q هستیم، می خواهم در این مطلب شما را با تاریخچه اندورید آشنا کنم. مطمئنا برای خیلی از طرفدارن اندروید جذاب خواهد بود.
در این مطلب می خواهیم درباره سیستم عامل معروف و محبوب اندروید صحبت و تاریخچه پیدایش آن و نسخه حال حاضر آن را بررسی می کنیم. همچنین نگاهی به نسخه بعدی آن یعنی اندروید 11 می پردازیم.
سیستم عامل اندروید بر پایه هسته لینوکس ساخته شده است و برای اولین بار در شرکت Android Inc با ریاست اندی رابین در سال 2003 توسعه یافت و در سال 2005 نیز به گوگل با قیمت حدودی 50 میلیون دلار فروخته شد. بعد از این ماجرا اندی رابین به گوگل آمد و به عنوان مسئول پروژه اندروید، در این شرکت برگزیده شد. در 5 نوامبر 2007 گوگل برای اولین بار نسخه بتای این سیستم‌عامل را روی موبایل عرضه کرد که در همان سال اولین گوشی آیفون نیز معرفی شد.
جالب است بدانید زمانی که گوگل سیستم‌عامل اندروید را خرید، اریک اشمیت مدیر اجرایی کنونی این شرکت، عضو هیئت مدیره اپل بود که از سال 2006 با اپل همکاری می‌کرد. همچنین گفتنی است که در زمان معرفی اولین آیفون، اپل برای محصول جدید خود از برنامه‌های گوگل مانند گوگل مپ و یوتیوب به عنوان اپلیکیشن استفاده می‌کرد.
این سیستم عامل از همان روزهای ابتدایی بسیار سریع تبدیل به پلتفرمی محبوب شد. از طرف دیگر در سال‌های آغازین ورود به عرصه تکنولوژی، برنامه زمانی اندروید به این صورت بود که در طول یک سال چندین بار آپدیت می‌شد. اما در سال‌های اخیر تصمیم گوگل بر آن شد که سالی یک بار آپدیت جدید داشته باشد.
همانطور که همه می دانیم همه دستگاه هایی که سیستم عامل اندروید را ارائه می‌کنند با هم برابر نیستند. به عنوان مثال زمانی که گوگل ورژن جدیدی از سیستم عامل خود را منتشر می‌کند روی تعداد مشخصی از نسخه های از قبل تعیین شده به صورت آزمایشی آن را اجرا خواهد کرد. این بدین معنی است که همه دستگاه ها برای اجرای سیستم عامل اندروید می بایست مجوز گوگل را دریافت کنند.
علاوه بر این، این سیستم عامل برنامه های محدودی برای اجرا دارد که شامل برنامه هایی مانند جی‌میل، کروم، گوگل مپ و چند برنامه دیگر است. سایر برنامه ها نیز توسط توسعه دهندگان و برنامه نویسان تولید شده و برای فروش یا نصب رایگان بر روی فروشگاه های اندرویدی مانند گوگل پلی جهت دانلود قرار می‌گیرند.
همچنین گوگل به تولیدکنندگان دستگاه‌های هوشمند اجازه داده است در بستر اندروید، رابط کاربری مخصوص خود را داشته باشند تا در سایه آن بتوانند خدمات بیشتری را برای کاربران خود به ارمغان بیاورند. در این میان می‌توانیم به Samsung Experience و EMU هواوی اشاره کنیم.
گوگل که خودش شرکت تولید کننده سخت افزار نبود بر آن شد تا اندروید را در اختیار شرکت های سازنده موبایل قرار دهد. به عنوان مثال در این راه یکی از اولین شرکت هایی که قرار شد دستگاه اندرویدی بسازد شرکت اچ تی سی بود که توانست برای اولین بار اندروید نسخه 1.1 را در گوشی هوشمند HTC Dream پیاده‌سازی کند. حال بیاییم به روند رو به رشد این سیستم عامل محبوب نگاهی بیندازیم.
احتمالا ارائه یک تاریخچه کوتاه از نسخه اندروید به همراه نام کد و تاریخ انتشار برایتان جالب باشد.
می‌توان گفت که تاریخچه اندروید با خرید این سیستم عامل توسط گوگل آغاز شد و تداوم آن با اندروید نسخه یک در 23 سپتامبر 2008 شکل گرفت. هرچند نسخه یک اندروید با آنچه که اکنون به عنوان سیستم عاملی پیشرفته می‌شناسیم، تفاوت‌های چشمگیری دارد، اما در چارچوب کلی می‌توان اشتراکاتی پیدا کرد. این نسخه از اندروید برای اولین بار در آمریکا و بریتانیا در سال 2008 روی گوشی T-Mobile G1 عرضه شد و شامل برخی از برنامه‌ها می‌شد که عبارت بودند از:
این نسخه از اندروید از صفحه اصلی چندگانه و همچنین قابلیت تغییر تصاویر پس‌زمینه بهره می‌برد. یکی از ویژگی‌های جالب توجه دیگر در آن زمان، قابلیت جابجایی آسان و در واقع سوئیچ بین برنامه‌ها بود. البته گفتنی است که در کنار این ویژگی‌هایی که در زمان خود بسیار جالب بودند امکان پشتیبانی از ضبط ویدیو وجود نداشت. همچنین نسخه 1 این سیستم عامل نیز به برنامه پخش ویدیو مجهر نبود. ناگفته نماند که از دیگر خصوصیات اندروید 1 نیز می‌توان به مرورگر Webkit اشاره کرد که در آن زمان حتی قابلیت بزرگنمایی یا زوم نیز در آن گنجانده نشده بود.
می‌توانید این نسخه از اندروید را در موبایل T-Mobile G1 در تصاویر زیر مشاهده کنید:
این نسخه از اندروید که با نام Petit Four شناخته می‌شد، بر روی گوشی اچ‌تی‌سی Dream علاوه بر آمریکا و بریتانیا به صورت عمومی در تاریخ 9 فوریه 2009 روانه بازار شد. در واقع اندروید 1.1 آپدیت اندکی داشت و نسخه بین‌المللی سیستم‌عامل گوشی T-Mobile G1 به شمار می‌رفت. ویژگی‌های برجسته اندروید 1.1 عبارت بودند از:
اندروید 1.5 اولین به‌روزرسانی بود که باعث شد، اندروید از آن به بعد نامگذاری‌های رسمی نیز به خود بگیرد. علاوه بر این اندروید 1.5 را می‌توان سرآغاز بسیاری از تحولات گوشی‌های هوشمند اندرویدی دانست. این نسخه در تاریخ 27 آوریل 2009 عرضه شد و مهم‌ترین تغییر آن، در بخش رابط کاربری بود. یکی از این تغییرات گزینه چرخش خودکار و حرکت‌های جالب صفحه‌نمایش در جابه‌جایی بین صفحات بود. از دیگر دستاوردهای اندروید 1.5 می‌توان به صفحه کلید لمسی آن اشاره کرد که با قابلیت پشتیبانی متن و یک دیکشنری نیز همراه شده بود. در واقع این اولین بار در آن زمان بود که یک گوشی به دور از صفحه کلید فیزیکی کار می‌کرد. در کنار همه این ویژگی‌ها اگر به خاطر داشته باشید گفتیم که اندروید در نسخه ابتدایی قادر به ضبط ویدیو نبود که در این نسخه این ضعف نیز برطرف شد و گوشی‌هایی با اندروید 1.5 قادر بودند ویدیوها را در قالب MPEG-4 و 3GP ضبط کنند. در کنار آن ویژگی‌هایی نیز به برنامه دوربین اضافه شد. علاوه بر این، مرورگر نیز بهینه شده بود و امکان کپی و پیست متن‌ها در این برنامه امکان‌پذیر شد.
در کنار همه این ویژگی‌ها می‌توان به قابلیت آپلود ویدیوها و تصاویر در یوتیوب نیز اشاره کرد. همچنین کاربران می توانستند برای مخاطبین تصویر پروفایل اختصاص دهند.
دیگر نسخه شیرین اندروید، یعنی نسخه 1.6 که در تاریخ 15 سپتامبر 2009 برای استفاده آماده بود، با هدف کاربرپسند بودن و زیبایی رابط کاربری آغاز به کار کرد. دونات از رزولوشن WVGA پشتیبانی می‌کرد که در سایه این ویژگی می‌توانست در دستگاه‌های مختلف با صفحه‌نمایش‌های متفاوت اجرا شود. یعنی تولیدکنندگان از آن پس می‌توانستند دستگاه‌های اندرویدی را در اندازه‌های مختلف تولید کنند. در کنار این ویژگی، اندروید نسخه 1.6 یا همان دونات اولین نسخه‌ای بود که به جستجوی سریع یا Quick Search مجهز شد که نتایج بهتری نیز نسبت به قبل در اختیار کاربر قرار می‌داد. درواقع این ویژگی اکنون به کاربران اجازه می‌داد که بتوانند به صورت مستقیم در وب، فایل‌های شخصی و لیست مخاطبین خود به جستجو بپردازند. علاوه بر این‌ها اندروید مارکت نیز توسعه یافته بود و به برنامه‌های مختلفی مجهز بود. همچنین برنامه دوربین، گالری و ضبط فیلم توانستند در این نسخه به صورت یکپارچه‌تر با هم کار کنند تا تجربه کاربری خوبی را در کنار سرعت اجرای بالاتر برای کاربران به ارمغان بیاورند.
کاربران در این نسخه از اندروید که در 26 اکتبر 2009 عرضه شد، شاهد بهینه‌سازی عملکردهای مختلف در دستگاه‌های اندرویدی بودند. رابط کاربری جدید، پشتیبانی بیشتر از نمایشگرهای مختلف و امکان قرار دادن تصاویر Live در پس‌زمینه، امکاناتی برای آغاز تحولات بزرگتر بودند. در کنار این ویژگی‌ها گوگل مپ نیز با پیشرفت قابل توجه خود توانست جایگزین خوبی برای دستگاه‌های ناوبری خودروها شود، چرا که اکنون گوگل مپ به امکاناتی نظیر نمایش سه‌بعدی، راهنمای صوتی و اطلاعات ترافیکی مجهز بود. با این نسخه از بروزرسانی اندروید در همین دوران بود که موبایل‌های هوشمند از طریق گنجاندن ویژگی‌هایی مانند زوم، فیلترها و افکت‌های مختلف، فلش و … در برنامه دوربین، رقابت خود را با دوربین‌های دیجیتال آغاز کردند.
در اندروید 2.1 شاهد آپدیت قابل توجهی نبودیم و گوگل در این آپدیت بیشتر بر روی اصلاح و برطرف‌سازی یک سری از ایرادات متمرکز شد. به همراه معرفی این نسخه گوگل اولین گوشی نکسوس خود را نیز معرفی کرد. این مدل از گوشی توسط HTC ساخته شده بود که به طور مستقیم به گوگل فروخته شد. نکسوس در ماه ژانویه سال 2010 عرضه شد و در ماه می 2010 اولین گوشی گوگل بود که با فرویو (Froyo) نیز آپدیت شد.
دیگر ویژگی‌های اندروید 2 یا نان خامه‌ای:
سرعت، حافظه و بهینه‌سازی در عملکردهای مختلف از ویژگی‌های برجسته فرویو بود که در 20 می 2010 منتشر شد. یکی از این بهینه‌سازی‌ها به ارتقای عملکرد پردازنده از طریق بکارگیری کامپایلر Dalvik JIT اشاره می‌کند. در واقع این کامپایلر بهبود عملکرد پردازنده را به همراه داشت. از دیگر تفاوت‌ها در این نسخه که یکی از بزرگترین تغییرات محسوب می‌شد، می‌توان به بهبود کیفیت صفحه‌نمایش نیز اشاره کرد. بله در این نسخه از اندروید قابلیت پشتیبانی از صفحه‌نمایش تا 320PPI گنجانده شده بود. این یعنی اینکه می‌توانستیم شاهد اجرای این سیستم عامل در یک دستگاه 4 اینچی با کیفیت 720 پیکسل باشیم که در آن زمان گام بزرگی محسوب می‌شد. همچنین در فرویو، دستورات صوتی وارد دنیای اندرویدی شدند و کنترل‌های بیشتری را به ارمغان آوردند.
علاوه بر این، می‌توانیم ویژگی‌های دیگری را نیز برشمریم که در این نسخه مشاهده می‌شد. پشتیبانی از بلوتوث خودرو و پخش فایل‌های GIF، برنامه‌های کاربردی بیشتر در سایه ارتقای حافظه داخلی و گنجاندن قابلیت بزرگنمایی تصاویر در برنامه گالری از دیگر ویژگی‌هایی محسوب می‌شدند که در این نسخه از اندروید برای کاربران فراهم بودند. خب حیف است که همه این ویژگی‌ها را گفته باشیم و به بهره‌مندی اندروید 2.2 از WiFi و همچنین پشتیبانی از USB اشاره‌ای نکنیم.
اندروید 2.3 در دسامبر 2010 عرضه شد. بله در این برهه از زمان نان زنجبیلی اندرویدی آمده بود تا شیرینی رابط کاربری اندروید را کامل کند. علاوه بر آن یکی از ویژگی‌های خوب دیگر این نسخه از اندروید پشتیبانی از عملکرد بهینه باتری بود. این ویژگی باعث می‌شد تا باتری موبایل برای برنامه‌هایی که در طولانی مدت اجرا می‌شوند، بهتر مدیریت شود. همچنین امکاناتی برای تجربه بازی‌های جدید در این نسخه از موبایل گنجانده شده بود و توسعه‌دهندگان می‌توانستند از آن برای ارتقای صدا و جذابیت‌های دیگر استقاده نمایند.
علاوه بر این‌ها کاربران شاهد ارتقای برنامه دوربین، بهبود دستورات کپی و پیست، برنامه دانلود منیجر جدید، ارتقای برنامه جی‌میل و گنجاندن و ارسال و دریافت پیام صوتی از گوگل تاک بودند.
خب اکنون نوبت رقابت با آیپد اپل بود. در واقع هدف گوگل با انتشار اندروید 3 در سال 2011 ورود به عرصه تبلت و استفاده از سیستم عامل محبوب خود در دستگاه‌هایی بزرگتر بود. درواقع در آن زمان گوگل برای نصب اندروید 3 تبلت Xoom موتورولا را به کارگرفت که بهترین گزینه برای نمایش دستاورد جدید در آن زمان محسوب می‌شد.
اندروید 3 یا کندوی عسل توانست رابط کاربری خوبی برای این مدل از تبلت ایجاد کند. کاهش نیاز به دکمه‌های ناوبری یا جهت‌نما، دسترسی سریع به اعلان‌ها و همچنین دکمه‌های هوم، بازگشت و منو از ویژگی‌های بازر اندروید 3 در این تبلت موتورولا بودند. همین‌طور نوار Action امکان دسترسی سریع به آپشن‌های مختلف از جمله وبجت‌ها و سایر محتواها را فراهم می‌کرد که از بالای صفحه قابل دسترس بود. از طرف دیگر تنظیمات سریع (Quick Setting) در این نسخه از اندروید دوباره تعریف شد که کاربران در سایه آن می‌توانستند از زمان، تاریخ و همچنین وضعیت باتری دستگاه خود مطلع شوند. علاوه بر این‌ها کندوی عسل توانست شتاب سخت‌افزاری قابل توجه و پشتیبانی از پردازنده‌های چند هسته‌ای را نیز به ارمغان بیاورد.
اندروید 3 بعدا طیف وسیعی از دستگاه‌های مختلف را مورد پشتیبانی قرار دارد. همچنین قابلیت‌هایی مانند پشتیبانی از دستگاه‌های USB مانند صفحهکلیدهای جانبی، اشاره‌گرها و همین‌طور پشتیبانی از دستگاه‌های مختلف با صفحه‌نمایش‌ها و رزولوشن‌های مختلف را به ارمغان آورد. از دیگر ویژگی‌های این نسخه از اندروید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
درواقع اندروید 4.0 ترکیبی از اندروید 2.3 و اندروید 3 بود که با پشتیبانی سخت‌افزاری قوی و رابط کاربری قابل قبولی هم برای گوشی‌های هوشمند و هم برای تبلت‌ها عرضه شد. در این نسخه از اندروید شاهد به‌کارگیری دکمه‌های ناوبری (هوم، بازگشت و منو) بر روی صفحه نمایشگر در گوشی‌های اندرویدی بودیم. علاوه بر فونت جدید Roboto که در این نسخه از اندروید قابل استفاده بود، ویجت‌ها مانند برنامه‌های کاربردی در تب‌هایی مشابه قرار گرفتند. از طرف دیگر در این نسخه از اندروید نیز ارتقای ساخت پوشه بر اساس رویکرد کشیدن و رها کردن (Drag and Drop) نیز وجود داشت. کاربران با استفاده از این نسخه اندروید می‌توانستند میزان مصرف دیتای خود را مشاهده کرده و مدیریت بهتری نسبت به آن داشته باشند. علاوه بر این، آنها می‌توانستند محدودیت‌های مصرف دیتا را نیز در این زمینه اعمال کنند.
اندروید 4 این امکان را هم داشت تا بتواند با دستگاه‌هایی که از NFC پشتیبانی می‌کنند اطلاعاتی را ردوبدل نماید. از نظر دوربین باز هم شاهد ارتقای عملکرد برنامه دوربین بودیم که قابلیت‌هایی مانند زوم در هنگام ضبط ویدیوهای 1080P و رساندن تاخیر شاتر به صفر به آن اضافه شده بود. گالری مدیریت تصاویر نیز دارای شکل و شمایل دیگری بود و کاربران به لطف ویژگی‌های جدید آن می‌توانستند به ویرایش و مدیریت بیشتر تصاویر بپردازند.
گفتنی است که امنیت هدف دیگری بود که دستاورد آن در اندروید 4 بیشتر مشاهده می‌شد. اندروید 4 در این راستا Face Unlock را در خود جای داده بود که در سایه استفاده از آن کاربران با کمک نرم‌افزار تشخیص چهره اندروید می‌توانستند قفل دستگاه اندرویدی خود را بگشایند. البته این ویژگی که در اپل با نام Face ID معروف است سابقه‌ای 6 ساله دارد و دارای کارایی قابل قبول‌تری نسبت به اندروید در این زمینه است. چرا که اپل برای تشخیص چهره کاربر، سخت‌افزار و نرم‌افزار را در کنار هم برای تشخص به کار می‌گیرد.
از دیگر امکانات اندروید 4 می‌توان به موارد زیر نیز اشاره کرد:
اندروید 4.1 که در سال 2012 در کنفرانس Google I/O معرفی شد دو هدف اصلی داشت که یکی از آنها بهبود عملکرد باتری سیستم و بهینه‌سازی آن بود و دیگری به کاربردی‌تر شدن رابط کاربری اشاره می‌کرد. در کنار تحقق این اهداف اندروید توانست عملکرد لمس را در رابط کاربری خود ارتقا بخشد. همچنین ورژن آبنبات ژله‌ای اندروید اعلان‌های قابل پیگیری (Actionable Notification) را معرفی کرد. درواقع اعلان‌ها قابلیت نمایش پیام‌های مختلف را داشتند و همچین کاربران می‌توانسند اعلان را برای برخی از برنامه‌ها مدریت کرده و آنها را خاموش کنند.
سایر ویژگی‌های اندروید 4.1:
اندروید 4.4 در 3 دسامبر 2013 پا به عرصه گذاشت. اینجا بود که دیگر گوگل می‌توانست به فرزند خود افتخار کند و مسئولیت‌های بیشتری را بر روی دوش او بگذارد. بله گوگل توانسته بود علاوه بر کارهای نسخه‌های قدیمی اندروید، برنامه پخش موزیک، مسیریابی و اضافه کردن جستجو در Google Now را در این نسخه بگنجاند. همچنین رابط کاربری اندروید در کیت کت ارتقا یافته بود و می‌توانست از طراحی سه بعدی پشتیبانی کند. علاوه بر این در این نسخه از اندروید شاهد برنامه‌های کاربردی بیشتری نیز بودیم که بر روی محتوا و یا ارسال و دریافت پیام تمرکز داشتند.
از لحاظ رابط کاربری نیز در این نسخه کاربران رنگ‌های روشن‌تری را شاهد بودند و می‌توانسند ارتباط بهتری با رابط کاربری برقرار کنند. نمایش هوشمندانه‌تر Caller ID نیز از دیگر ویژگی‌ها در این نسخه از اندروید بود. درواقع زمانی که فرد ناآشنایی تماس می‌گرفت اندروید می‌توانست آن شماره را با شرکت‌های تجاری ثبت شده در حوالی از طریق گوگل مپ تطبیق دهد.
قبل از بیان دیگر ویژگی‌های نسخه 4.4 بهتر است اندکی با برنامه مفسر ران تایم آشنا شویم. درواقع ران تایم کدهای برنامه را تفسیر می‌کند و آنها را به کد ماشین و کدهای مناسب سخت‌افزار جهت اجرا تبدیل می‌نماید. همانطور که در بالا اشاره کرده بودیم در نسخه‌های قبلی اندروید از ران تایم Dalvik استفاده می‌شد که سرعت اجرای برنامه‌ها را به طرز چشمگیری کاهش می‌داد. چراکه در هر بار اجرا منابع سخت‌افزاری زیاد درگیر می‌شدند. اما اندروید در این نسخه تواست ران تایم ART را ارتقا دهد که جایگزین مناسبی برای Dalvik نیز محسوب می‌شد. درواقع ART یک مفسر Ahead Of Time بود که جلوتر از زمان کدها را به کد ماشین تبدیل می‌کرد که این موضوع باعث کاهش مصرف باتری و همچین افزایش سرعت سیستم شده بود.
از آنجایی که این نسخه از اندروید، از ویژگی‌ها و خصوصیات خوبی بهره می‌برد، بعدها در چرخه حیات خود به عنوان سیستم عامل دستگاه‌ها و گجتهای هوشمند پوشیدنی مورد استفاده قرار گرفت. دیگر ویژگی‌های کیت کت شامل وارد زیر می‌شدند:
آبنبات چوبی یا همان نسخه 5 در مقایسه با نسخه‌های پیشین از طرح جدیدی با نام Matrial Design به عنوان رابط کاربری بهره می‌برد و مربوط به به‌روز رسانی 2014 می‌شد. درواقع این نسخه از سیستم عامل محبوب گوگل سایه‌ها و حرکت‌ها را در جهت بهبود رابط کاربری در خود جای داده بود. همچنین اعلان‌ها به صفحه قفل نیز منتقل شده بودند. علاوه بر این آهنگ‌ها، تصاویر و برنامه‌ها می‌توانستند در تمام دستگاه‌های اندرویدی به صورت یکپارچه اجرا شوند. همچنین در این نسخه از اندروید، باز شاهد بهینه‌تر شدن مصرف باتری و همین‌طور افزایش سرعت با استفاده از ART بودیم. مهمتر از همه این‌ها در این نسخه از اندروید اولین‌بار بود که نسخه‌های سازگار با تلویزیون و خودرو خودنمایی کردند و بعد از آن دستاوردهای نوینی در این عرصه‌ها شکل گرفت که باید همه را مدیون اندروید 5 باشیم.
دیگر ویژگی‌های نسخه 5 سیستم عامل گوگلی عبارتند از:
این نسخه در 5 اکتبر 2015 معرفی شد که در آن زمان با ویژگی‌ها و جذابیت‌هایی که داشت بسیار محبوب و پرطرفدار شد. یکی از ویژگی‌ها حالت چرت یا Doze بود و به این موضوع اشاره داشت که وقتی گوش در حالت استراحت باشد، دستگاه به خواب می‌رود؛ این موضوع به میزان مصرف باتری کمک قابل توجهی می‌کرد. این درحالی بود که امنیت در اندروید 6 ارتقا یافته بود و پشتیبانی حسگر اثر انگشت نیز وارد این سیستم‌عامل محبوب شده بود.
سایر ویژگی‌های اندروید 6 عبارت بودند از:
نوقا در آگوست 2016 معرفی شد که دارای ویژگی‌ها و خصوصیات جالبی بود. از ویژگی‌های این نسخه از اندروید، می‌توان به جابجایی آسان بین برنامه‌ها اشاره کرد. گفتنی است در این نسخه امکان Google Now برای اولین بار جای خود را به دستیار گوگل داد. از طرف دیگر پیشرفت رابط کاربری اندروید در طول چند سالی که از عمرش می‌گذشت در اندروید 7 به جایی رسید که دو برنامه می‌توانستند به راحتی در کنار هم اجرا شوند. API Vulkan نیز برای اولین بار در اندروید 7 مورد استفاده قرار گرفت. این مورد ویژگی‌هایی مانند پشتیبانی از گرافیک سه‌بعدی برای بازی‌ها و دیگر برنامه‌ها مانند Daydream پلتفرم واقعیت افزوده را فراهم می‌کند.
از دیگر ویژگی‌های این نسخه از نوقا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
یکی از ویژگی‌های جالب اوریو این است که از فناوری Picture In Picture پشتیبانی می‌کند. درواقع فناوری Picture In Picture به این موضوع اشاره دارد که با کمک آن می‌توانید در زمانی که در حال مشاهده ویدیو (به عنوان مثال در یوتیوب) هستید به دنبال ویدیوی دیگری بگردید. درواقع این ویژگی پنجره نمایش فیلم را کوچک کرده و فضای مناسب جستجو را برای کاربران فراهم می‌آورد.
علاوه بر این کاربر به راحتی می‌تواند با عمل سوییپ کشیدن دست بر روی اعلان مشخصی آن را از صفحه پاک کند. همچنین Android Instant App اجازه می‌دهد تا کاربران برخی از برنامه‌ها را بدون نیاز به نصب بتوانند از طریق مرورگر بر روی دستگاه خود اجرا کنند. از دیگر خصوصیات اندروید 8 نیز می‌توان به پیام‌های پاپ آپ Toast اشاره کرد که با رنگ‌های سفید و شفاف شکل گرفته‌اند و هماهنگی بیشتری با رابط گرافیکی دارند. درواقع پیام‌های پاپ‌آپ پیام‌هایی هستند که در سراسر اندروید قابل مشاهده‌اند. مثلا پیامی که در لحظه ارسال ایمیل مانند «Sending Message…» مشاهده می‌کنید یک پیام پاپ آپ است.
جالب است بدانید که در اندروید 8 ایموجی‌های جالبی تعریف شده‌اند. درواقع بهتر است اینگونه بگوییم که یکی از تغییرات واضح اندروید 8 ایموجی‌ها هستند. هر چند ممکن است از نظر طیف وسیعی از کاربران چندان ایموجی‌های جالبی نباشد اما خب استفاده از آنها خالی از لطف نخواهد بود. اما بزرگترین تغییر اساسی اندروید تاکنون، ویژگی معماری ماژولار است که در این نسخه ظهور کرد. این امکان به سازندگان سخت‌افزار اجازه می‌دهد تا راحت‌تر و زودتر از سایر کاربران به آپدیت‌های اندروید، دسترسی داشته باشند.
سایر ویژگی‌های اندروید 8:
آخرین نسخه از سیستم عامل محبوب گوگل است.
معرفی چند ویژگی برجسته از اندروید پی:
گوگل رسما نسخه بعدی اندروید را که قرار است در پاییز امسال منتشر شود، نامگذاری کرد: اندروید 10. بله درست است از این پس نام رسمی اندروید Q همین است. گوگل با شکستن 10 سال سابقه انتشار اسامی اندروید با نام دسرها، این بار از شیوه نامگذاری حروف الفبایی در کنار عدد برای سیستم عامل جدید اندروید (اندروید Q) بهره می‌گیرد. بر این اساس، نامگذاری سال جاری سیستم عامل گوگل، اندروید 10، سال آینده اندروید 11 و طبق همین روال ادامه دار خواهد بود.
س از گذشت مدتی، سرانجام نام تجاری اندروید به سرعت و بدون هیچگونه نزاعی تغییر کرد. با این کار، مشکل پذیرش نامگذاری دسری اندروید خصوصا اندروید Q برای بسیاری برطرف شد. بر اساس سوالات و پاسخ‌های مطرح شده، خوب است بدانید که گوگل در تغییر نامگذاری از دسری تاکید دارد و به هیچ وجه منصرف نخواهد شد. در واقع گوگل بر این اعتقاد است که وقت آن رسیده تا کمی از این سنت قدیمی فاصله بگیرد. به نظر می‌رسد همه چیز کمی پیچیده است، اما حداقل از لحاظ کیفی، طرح نامگذاری جدید (نام رسمی اندروید 10) کمتر عجیب و غریب است.
رفتن به یک طرح جدید برای نام رسمی اندروید 10 کمی معنادار است، اما در حقیقت یک انتشار برجسته است. طبق گفته سمیر سمات، نایب رییس بخش مدیریت محصولات اندرویدی، انتخاب این نسخه از اندروید برای تغییر طرح نامگذاری توسط گوگل بسیار راحت بود.
او می‌گوید: «ما می‌خواهیم با آن شک و تردید کنار بیاییم.» به گفته وی، دلیل واقعی گوگل برای تغییر نام، این نیست که تلفظ Q سخت است، بلکه آن است که نام دسرها در کل دنیا مرسوم و فراگیر نیستند. همچنین در ادامه بیان می‌کند «ما اسامی خوبی داریم، اما در هر مورد، آنها بخشی از جهان را رها می‌کنند». اندروید یک برند جهانی است که در هند و برزیل بیشتر از ایالات متحده استفاده می‌شود، بنابراین استفاده از یک کلمه انگلیسی برای دسر سبب می‌شود که زبان‌های مختلف کاربران سایر کشورها نادیده گرفته شود.
سمیر سمات ادامه داد:
پای همیشه یک دسر نیست، در بعضی مناطق تلفظ «لالی پاپ» سخت است و «مارشمالوها» در بعضی مناطق شناخته شده نیستند. حداقل اعداد، جهانی هستند.
لازم به ذکر است که گوگل هنوز هم از ربات سنتی خود در لوگو استفاده می‌کند، اما این بار به جای دسرها عدد 10 را در کنار آن قرار می‌دهد.
خوب است بدانید که در دو سال گذشته تاکنون این نحوه نامگذاری برای شرکت‌ها مرسوم شده است.
گاندون می‌گوید که این تغییرات برای دسترس پذیر بودن و قابلیت خواندن به ویژه در صفحه نمایش‌های کوچکتر بسیار حائز اهمیت است. او همچنین اضافه می‌کند وقتی برند فعلی اندروید را در فضاهای بسیار کوچک مانند صفحه نمایش یا جعبه‌های تلفن قرار دادند، برای‌شان یک چالش بود. مهمتر از همه اینکه نوشته اندروید دیگر سبز نیست، بلکه به رنگ سیاه تغییر پیدا کرده است تا باعث افزایش خوانایی شود.
مورد دیگری که تیم گاندون انجام داد تغییر ظاهری ربات به طرزی استادانه است که با تغییر موقعیت چشم‌ها به سمت پایین و تنظیم شاخک‌های آن همراه است. نکته مهم دیگر این است که آنها مقداری جزئی از رنگ زرد را از رنگ سبز بیرون کشیدند تا قابلیت خوانایی آن افزایش پیدا کند. همچنین برخی رنگ‌های ثانویه را به پالت تجاری برند کلی اندروید اضافه کردند تا در دسترسی به آنها کمک کند.
گاندون می‌گوید با پیشرفت رو به جلو، لوگوی اندروید فراتر از «سبز و خاکستری» نمایش داده خواهد شد. تنها یکی از آن رنگ‌های ثانویه جدید، جزو رنگ‌های اصلی گوگل است یعنی رنگ آبی. مهم این بود که گوگل پالت رنگی را پیدا کند که به این شرکت خیلی وابسته نباشد، اما در مقابل به چیزی که شرکای اصلی اندرویدی خود از آن استفاده می‌کنند هم خیلی نزدیک نباشد.
در حال حاضر گوگل دیگر نام پشت پرده حرف Q را به طور علنی آشکار نخواهد کرد. طبق گفته سمات، بر اساس گفتگوهای صورت گرفته درباره نام جدید اندروید، می‌توان حدس زد که نام Quince را انتخاب کرده بودند. اگرچه نام رسمی اندروید Q تنها اندروید 10 خواهد بود، این باعث نمی‌شود که تیم اندروید از ایجاد رمزهای داخلی بر اساس حروف الفبا دست بکشد. بر این اساس و طبق گفته سمات مشخص شده که مهندسان گوگل هم اکنون کلمه R را برای نسخه بعدی اندروید انتخاب کرده‌اند.
خب هر چند تاکنون یک سری از ویژگی‌های برجسته اندروید را در طی سالیان مختلف اشاره شد اما این انتهای راه این سیستم عامل نیست. این پلتفرم محبوب همچنان هم‌پای فناوری‌های روز در حال رشد و ترقی است و دستاوردها نشان می‌دهند که راه درازتری را در پیش دارد. بله گوگل نقشه‌های دیگری را برای سیستم‌عامل محبوبش در سر می‌پروراند. باید منتظر باشیم و ببینیم که در نسخه‌های آتی اندروید با چه دستاوردهایی روبه‌رو خواهیم بود. شاید
نظر شما درباره شیوه جدید نامگذاری اندروید چیست؟ نظر خودتون رو در بخش کامنت ها مطرح کنید. اگه مطب رو دوست داشتین با لایک حمایتم کنید. سپاسگزارم.
