اگر بیمار ما سطح کوبالامین (ویتامین B12) نرمال داشته باشد، وزن قابل توجهی از دست ندهد، اشتهای طبیعی، سطح پروتئین خون طبیعی و سطح انرژی خوبی داشته باشد، در این صورت می‌توان بررسی کرد که آیا رویکردهای درمانی مؤثر بوده است یا خیر؟
سه نوع بیماری روده‌ای وجود دارد: پاسخگو به غذا، پاسخگو به آنتی‌بیوتیک و پاسخگو به استروئید. تا زمانی که بیمار برای این فرآیند به‌اندازه کافی پایدار باشد، عموماً به همین ترتیب بررسی می‌شوند.
اگر بیمار ما احساس خوبی ندارد، وزن قابل توجهی از دست می‌دهد، اشتهای ضعیفی دارد، کمبود ویتامین B12 دارد یا سطح پروتئین خون پایینی دارد، باید IBD را با بیوپسی تائید کنیم و به دنبال شرایط پیچیده دیگری باشیم. نمونه‌های بیوپسی با جراحی یا آندوسکوپی به دست می‌آیند.
عمل جراحی شامل باز کردن شکم بیمار و برداشت نمونه از نواحی مختلف روده و معده است. سایر اندام‌ها نیز قابل مشاهده و نمونه‌برداری هستند. بدیهی است که این یک روش تهاجمی است و ممکن است بیمار در بهترین شرایط برای انجام آن نباشد. از سوی دیگر، این کاری است که اکثر بیمارستان‌های دامپزشکی می‌توانند بدون مراجعه به مرکز تخصصی انجام دهند و تجهیزات تخصصی لازم نیست.
روش دیگر، آندوسکوپی شامل استفاده از یک ابزار لوله‌ای لاغر (یک آندوسکوپ) است که دارای یک فیبر نوری یا دوربین فیلم‌برداری کوچک در انتهای آن است. آندوسکوپ در گلو، معده و روده کوچک وارد می‌شود و بافت‌های کوچکی از طریق فورسپس‌های گزنده کوچک به دست می‌آیند. اگر قرار است روده بزرگ مشاهده شود، یک سری تنقیه قبل از عمل و همچنین یک‌روزه نسبتاً طولانی لازم است. آندوسکوپ از طریق مقعد وارد می‌شود و دوباره نمونه‌های بافتی برداشت می‌شود. مزیت این روش نسبت به جراحی این است که به‌اندازه جراحی تهاجمی نیست. معمولاً بیماران در همان روز به خانه می‌روند.
معایب آن هزینه (اغلب ارجاع به متخصص ضروری است) و اینکه بقیه قسمت‌های شکم قابل‌مشاهده نیست. رشدهایی که از طریق آندوسکوپی دیده می‌شوند را نمی‌توان در آن زمان حذف کرد و معمولاً باید یک روش دوم برنامه‌ریزی شود، درحالی‌که اگر از اکتشاف جراحی برای به دست آوردن بیوپسی استفاده شود، هر گونه رشد نیز می‌تواند در آن زمان برداشته شود.
این مطلب از وبلاگ ترکیفای گزینش شده است.
