پشه‌ها به عنوان ناقل اولیه برای انتقال بیماری کرم قلب عمل می‌کنند. انتقال نمی‌تواند از یک سگ به سگ دیگر رخ دهد.
همانطور که پشه‌ها نیش می‌زنند و از میزبان آلوده یک وعده غذایی خون می‌گیرند، میکروفیلاریا‌های در حال گردش یا کرم‌های قلب نابالغ جوان را می‌بلعند. در داخل پشه، میکروفیلاریا سه مرحله از رشد لارو را طی می‌کند (به نام‌های L۱، L۲ و L۳)
وقتی همان پشه سگی را نیش می‌زند، L۳ روی پوست سگ رسوب می‌کند و سپس به بدن سگ مهاجرت می‌کند و به L۴ تبدیل می‌شود. سپس به عنوان یک L۵، در سراسر بافت‌ها و جریان خون مهاجرت می‌کند و در قلب می‌پیچد، جایی که در بزرگسالی ساکن می‌شود. کل این فرآیند معمولاً حدود چهار ماه طول می‌کشد.
چند ماه بعد، حدود ۷ ماهگی، ماده‌های بالغ از نظر جنسی بالغ می‌شوند، جفت می‌شوند و میکروفیلاریا تولید می‌کنند. آزمایش‌های تجاری تهیه‌شده برای تشخیص بیماری کرم قلب در بیمارستان دامپزشکی، آنتی‌ژن‌ها (پروتئین‌هایی که منحصراً در سطح ارگانیسم یافت می‌شوند و برای تشخیص حضور آن ارگانیسم در نمونه استفاده می‌شوند) را که توسط کرم قلب بالغ ماده تولید می‌شود، شناسایی می‌کنند. به همین دلیل است که آزمایش معمولاً از ۷ ماهگی شروع می‌شود.
سگ‌های ۷ ماهه و بزرگتر باید حداقل سالیانه برای بیماری کرم قلب آزمایش شوند. آزمایش اغلب در بیمارستان در کنار تخت انجام می‌شود و به مقدار کمی خون نیاز دارد.
پرکاربردترین روش برای تشخیص بیماری کرم قلب، آزمایش مبتنی بر آنتی ژن است. آنتی ژن‌ها پروتئین‌هایی هستند که به طور منحصر به فرد بر روی سطح ارگانیسم یافت می‌شوند و برای تشخیص حضور آن ارگانیسم در نمونه استفاده می‌شوند. در این مورد، آنتی ژن‌های مورد آزمایش توسط کرم قلب بالغ ماده تولید می‌شود و اگر آزمایش مثبت باشد، سگ آلوده است.
سایر آزمایش‌هایی که می‌توان انجام داد شامل اسمیر خون یا آزمایش نات اصلاح‌شده (اغلب آزمایشی است که برای تشخیص ارسال می‌شود)، که برای بررسی وجود میکروفیلاریای در گردش انجام می‌شود.
هنگامی که تشخیص به دست آمد، دامپزشک شما ممکن است آزمایشات بیشتری را توصیه کند، که برای کشف شدت عفونت و همچنین میزان خطر درمان استفاده می‌شود. سایر آزمایشات اغلب شامل رادیوگرافی قفسه سینه، EKG، فشار خون، ارزیابی آنزیم قلبی (NT-proBNP)، اکوکاردیوگرام، آزمایش خون و آزمایش ادرار است.
سگ‌های کلاس I آن‌هایی هستند که کمترین خطر را برای درمان دارند و سگ‌های کلاس IV آن‌هایی هستند که اغلب مبتلا به سندرم کاوال تشخیص داده می‌شوند و در بالاترین خطر قرار دارند. این بدان معناست که بار کرم آنقدر زیاد است که کرم‌ها مانع خروج خون از قلب می‌شوند. این سگ‌ها در حال مرگ هستند و برای زنده ماندن نیاز به برداشتن کرم‌ها (اغلب توسط یک متخصص) دارند.
این مطلب از وبلاگ ترکیفای گزینش شده است.
