به نظرم چیزهایی که میشه گفت و نوشت در بدترین و غم انگیز ترین حالت هم ، چیزهای بدی نیستند.
و غم انگیز ترین ها اون هایی اند که اصلا نمیشه راجع بهشون حرف زد ، ی حس شرم و قضاوت شدنی نمیگذاره آدم اصلا راجع بهشون فکر کنه ؛
و به نظرم این مسلمه که آدم تا وقتی یک بار در شرایط مناسب قرار نگیره ، خودش را مسوول اون ها می بینه ...
تا اینجا زندگی زیاد مطابق میلم نبوده و دلیل عمده اش را هم امیدواری بیش از حد در کودکی ، که از بزرگسالی داشتم میدونم...
اینکه هر چیز ناراحت کننده ای با جمله «بزرگ میشی یادت میره ، بزرگ میشی درست میشه » سرکوب میشد،
وگرنه دنیا همون کثافتی هست که بود.
.
.
.
