بسم الله الرحمن الرحیم
امشب انشاالله خطبه ی ۱۰۹ نهج البلاغه را دنبال خواهیم کرد. الإمامُ عليٌّ عليه السلام : و مَن عَشِقَ شَيئا أعشى (أعمى) بَصَرَهُ و أمرَضَ قَلبَهُ ، فَهُوَ يَنظُرُ بِعَينٍ غَيرِ صَحيحَةٍ ، و يَسمَعُ بِاُذُنٍ غَيرِ سَميعَةٍ ، قَد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ ، و أماتَتِ الدّنيا قَلبَهُ .
خداوند وقتی که بر قلب درپوش زده باشد، دیگر به این چشم، چشم نمی گویند؛ «و هُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها». چشم و گوشی که در خدمت تحول درونی باشد و عقل را برانگیزد، چشم و گوش حقیقی است.
در سوره ی اسرا داریم «وَمَن كَانَ فِي هَٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ ». مقصود این است که هر که در دنیا کوردل باشد، در آخرت کور چشم است.
خداوند کاراییِ چشم را در مسیر گشوده شدن دل داده است. لذا حضرت علی علیه‌السلام می فرمایند «فَهُوَ يَنظُرُ بِعَينٍ غَيرِ صَحيحَةٍ». شاید یکی از نصایحی که امام حسین به عمر سعد کرد، به حر بن یزید نکرد. ولی عمر دلش ری بود و نصایح امام را نمی شنید. قرآن گوشی را گوش می‌گوید که بشنود. اگر نشنود تغییر کاربری داده است، پس نامش هم تغییر می کند.
امام سجاد علیه السلام در مسجد دمشق وقتی آن خطیب به منبر رفت و شروع به بدگویی از آل علی کرد؛ امام سجاد علیه السلام از جا بلند شدند و فریاد زدند، اجازه می‌دهی بالای این چوب ها بروم! در روایت داریم اگر می خواهی با هوای نفست مبارزه کنی از عقل کمک بگیر. عقل سنجش رضایت های زود گذر است.
امام علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه می فرمایند: چقدر بین دو عمل فاصله هست؛ عملی که لذت هایش تمام شد و نکبت هایش باقی ماند و عملی که زحمت هایش تمام شد و اجرش باقی ماند. لذا عقل حجت خداست.
حجت الاسلام والمسلمین استاد علی رهبر
مجموعه فرهنگی مسجد حضرت زهرا سلام الله علیها - دانشگاه صنعتی اصفهان
