فرانسوا تروفو در مقاله ای با نام " منتقدان چه سودایی در سر دارند " توضیح می دهد که لذت بردن از کند و کاو یک فیلم و تشریح آن هدفی است که در وهله ی نخست من را به عنوان یک منتقد تحت تاثیر خود قرار داد، لذت تشریح یک اثر سینمایی که منتقد می خواهد به وسیله ی این کند و کاو رمز و راز آن را بر ملا کند، رازی که می تواند نخست برای خود منتقد یک کشف باشد و سپس این کشف را با خواننده در میان بگذارد.
درباره ی نقد و لذت آن تقریباً تمام منتقدان بزرگ جهان هم نظر هستند، اما با این حال هر کدام این لذت را به صورتی فردی تعریف می کنند و در سوی دیگر، این لذت را با مفاهیم و چینش خاص خود بروز می دهند.
برخی نقد را با نوشتن توصیفی- تاریخی درباره فیلم تقلیل می دهند، نوشتی که همراه با علاقه و عشق فردی نسبت به اثر یا مولف است، این دسته می کوشند تا علاقه به سینما را در لذت خود تعریف کنند و با محافظه کاری به تحلیل چگونه عشق ورزیدن به آثار بپردازند، اینگونه نوشتار در بسیاری از جهات به تاریخ مواجه علاقه مندان به سینما در سینما تیک ها و سینه فیل هایی که به مرور سینمای دوران طلایی جهان، سینمای کلاسیک و سپس ما بعد آن می پردازد تعلق می گیرد.
در برابر این گروه منتقدانی حضور دارند همچون رابین وود، با اینکه مرزی محکم میان تئوری و نقد، منتقد و نظریه پرداز می بینند اما با این حال می کوشند این مسئله را پنهان نکنند که زیر بنای نقد پیوندی محکم با تئوری دارد و اینگونه نقد می کوشد که با معیارهای تئوری معین شده توسط منتقد از زاویه و نظرگاهی خاص به فیلم بنگرد و لذت نقد را از دیدگاه و فهم تئوری بیان کند.
در فضای نقد امروز، گسستی میان ری ویو نویسان و نقد نویس یا سینه فیل و منتقد به وجود آمده که آن را به راحتی می توان از یکدیگر تشخیص داد، سینه فیل نگاهی کلی نگر و البته عاشقانه به فیلم دارد و به تاریخ سینما توجه می کند اما منتقد از آمیزش تئوری و هنر بهره می برد و درک و دریافت خود را با معقولاتی ریز بینانه پیوند می زند که نیاز به زمینه های تئوریک و زیبایی شناسانه دارد زمینه هایی که مهمترین آن درک فرم توسط منتقد و انتقال فهم آن به مخاطب است. منتقد در میان اثر و مخاطب می ایستد و متن خود را رو به مخاطبِ اثر می نویسد و با او درباره یک چگونگی مهم، سخن می گوید.
چگونگیِ اثرِ هنری بودن و یا لذت بردن از آن به دریافت حسی رسیدن.
منتقد به عنوان یک مترجم یا اخلال گر می کوشد تا لذت زیبایی شناسانه را با مخاطب در میان بگذارد، آن را انتقال دهد. مخاطبی که تصمیم گرفته است در تجربه این لذت با او شریک شود.
منابع:
(مقاله ای از جاناتان رزنبام)
(شب های هنر- شب سینما)
