شکل زیر شما رو یاد چه چیزی میندازه؟ درسته ، جمع بُرداری!
قانون متوازی الاضلاع برای به دست آوردن حاصل جمع دو بُردار!
خوب، حالا من میخوام از این قاعده برای بیان یک اصلا مهم در انتخاب شریک استفاده کنم ....
به نظر من نتیجه همکاری و همراهی دو یا چند نفر شریک (یا همسر، هم بنیانگذار، هم نورد و .... ) رو میشه با دقت بالایی به این قانون جمع بُرداری تشبیه کرد!
همونطور که یادتون هست در این قاعده، حاصل جمع دو بُرداری که با هم زاویه کمتر از 90 درجه دارند، یک بُردار است که از هر دو بُردار قبلی بزرگتر است. ولی اگر زاویه بین دو بُردار بزرگتر از 90 درجه باشه، حاصل جمع 2 بُردار از هرکدام از بُردارهای اولی کوچکتر خواهد بود.
پس میتونیم نتیجه گیری کنیم که اگر توانایی ها، یا ویژگی هایِ فردیِ دو نفر (یا حتی گروه) با هم همجهت باشند (یا با زاویه کمتر از 90 درجه)، یعنی در ارزش های اخلاقی، اعتقادی و باورهای فردی نسبت به هم تقریبا هم سنخ و نزدیک به هم باشند، میتونیم بگیم جمع بُرداری ویژگی های این دو نفر، قطعا بزرگتر از نتیجه فعالیت انفرادی اونها خواهد بود و احتمال موفقیت اونها رو افزایش خواهد داد!
البته عکس این قضیه هم صادقه! اختلاف نظرها و اختلاف سلیقه های بین دو شریک، اگر از یک حدی بیشتر باشه باعث کاهش پتانسیل مجموع اون دو نفر (یا اون تیم) باشه!
بطور خلاصه و شفاف این قانون میگه: با کسی شریک بشو که مکمل ویژگی های تو باشه! تجربه شخصی من کاملا این موضوع رو تایید میکنه که برای راه اندازی کسب و کار شخصی، آدم به افرادی نیاز داره که پوشش دهنده نقاط ضعف و بی تجربگی هاش باشند! آدم درونگرا به شریکی نیاز داره که برونگراتر از خودش باشه! یک آدم اجرایی و عملیاتی، نیاز به یک نفر داره که توی تفکر و برنامه ریزی بهش کمک بده!
یا مثلا اگر من برنامه نویس خوبی هستم ولی توی فروش ضعیفم، باید با کسی شریک بشم که توان و مهارت بالایی در بازاریابی و فروش داره نه اینکه با یک برنامه نویس درونگراتر از خودم شریک بشم! یا اگر هم این اتفاق افتاد حتما درک کنم که جای یک نفر با اون قابلیت در تیم من خالیه!
اگر من آدم محافظه کاری باشم، شریکم باید از من با دل و جرات تر باشه! نه اینکه از خودم ترسو تر یا محافظه کارتر باشه که تا صحبت از ریسک پذیری و احتمال شکست شد جا خالی کنه!
که در اینصورت حکایت ما مثل این ضرب المثل میشه که :
"من مست و تو دیوانه ما را که بَرَد خانه؟"
و نکته مهم تری که باید مراقبش باشیم اینه که "نکنه با کسی شریک و همراه بشیم که توی نقاط ضعفمون، با ما وجه اشتراک داره! مثل کسی که تو خانواده با پدرش مشکل داره، با کسی دوست میشه که اون هم حتما با پدر یا مادرش مشکل داره! در این حالت دو نفر بر اساس زخم مشترک با هم همراه شدند و این رابطه قطعا به زودی به اختلاف و شکست منجر خواهد شد!
همین قانون به درستی بیان میکنه که حداکثر نتیجه ی حاصل جمع دو بردار، زمانی هست که هر دو بردار کاملا هم جهت باشند یا زاویه بین آنها صفر باشه! خوب قطعا در مورد انسان ها نمی تونیم انتظار تطابق 100درصدی رو داشته باشیم، و فقط میتونیم این وضعیت رو به فواید وجود همدلی هرچه عمیق تر بینن افراد تیم، تعبیر کنیم!
