حالا به هر دلیلی دوست دارید بنویسید؛ رویای بچگی‌تان است؛ حرف‌های ناگفته‌ای دارید که گلویتان را می‌فشارد؛ احساس تنهایی می‌کنید؛ خاطرات و تجربیاتی دارید که نمی‌خواهید فراموش‌شان کنید؛ برای کار و کاسبی‌تان نیاز به مهارت نویسندگی دارید و هزار دلیل دیگر که ذکر همه‌شان از حوصله‌ی من و شما و این مقال خارج است.
اما برای شروع نویسندگی یک مانع بزرگ سر راه می‌بینید:
هنگام نوشتن، احساس‌تان شبیه زنی آبستن است که گرچه وقت زایمانش رسیده است، اما هرچه زور می‌زند چیزی نمی‌زاید. و چه بسا در اثر همین زیادی زور زدن، آنچه در رحم دارد را از دست بدهد یا در حالت بهتر، موجودی کج و معوج و عجیب‌الخلقه بزاید.
اشکال کار کجاست؟
شما زاییدن (بخوانید نوشتن) بلد نیستید و قابله‌ی قابل (بخوانید راهبری کارآزموده) در کنارتان نیست که راه و رسم صحیح بر زمین گذاشتن باری که حمل می‌کنید (پیامی که سعی در انتقالش دارید) را به شما بیاموزد.
پرسش مهمی که در این مرحله با آن مواجه هستید از این قرار است:
پاسخ این پرسش کوتاه و مختصر است. اما مراقب باشید این سادگی و اختصار شما را به دردسر نیندازد و باعث نشود خیال کنید راه‌حل ساده، به‌دردنخور هم هست.
برای شروع نویسندگی کارهایی که در این‌جا فهرست کرده‌ایم را انجام دهید و مطمئن باشید با تمرین و ممارست کافی قادر خواهید بود بنویسید.
و اگر کمی بیشتر تمرین کنید حتی می‌توانید خوب بنویسید! آن‌قدر که دیگران به نوشته‌هایتان غبطه بخورند و آرزو کنند ای کاش آن‌ها نویسندگان چنان سطوری بودند.
به هر ترتیبی که امکانش را دارید، دفتر و قلمی شایسته فراهم کنید. می‌توانید آن را از نوشت‌افزارفروشی‌های گران شهرتان یا مغازه‌های کوچک محله‌تان بخرید. حتی می‌توانید سراغ دفترهای قدیمی و قلم‌های استفاده شده‌تان بروید.
نیازی نیست نوشت‌افزار گران و آن‌چنانی بخرید، مهم این است که با این لوازم‌التحریر راحت باشید و بتوانید روزانه از آن‌ها استفاده کنید.
حتی ممکن است با ابزارهای دیجیتال، راحت‌تر از ابزارهای فیزیکی ارتباط برقرار کنید. که در آن صورت یک فایل ورد با یک فونت چشم‌نواز هم کارتان را راه خواهد انداخت.
در ابتدای کار اصلاً، ابدا و به‌هیچ‌وجه به کیفیت فکر نکنید. حداقل در شش ماهه‌ی نخست تمریناتتان، کیفیت چندان اهمیتی ندارد. تنها چیزی که باید برایتان مهم باشد کمیت است.
این‌که چقدر می‌نویسید بسیار مهم‌تر از این است که چه چیزی می‌نویسید. متعهد شوید روزانه یک صفحه‌ی کامل را از بالا تا پایین بدون این‌که جای خالی رها کنید، بنویسید.
پاسخ این سؤال، کاملاً سلیقه‌ای است: هرچیزی که دوست دارید! مثل یک انشا که موضوع آن آزاد است، شما آزادید در مورد هرچیزی بنویسید.
در این صفحات می‌توانید از هر دری سخن بگویید؛ خاطرات روزانه‌تان را تعریف کنید، از وضعیت آب‌وهوا و سیاست و اقتصاد گله کنید، دستور آشپزی تازه‌ای که یاد گرفته‌اید را ثبت کنید، از دلتنگی و غم و شادی و بیم و امیدهایتان بگویید.
تنها نکته‌ی مهم برای شروع نویسندگی این است که هر روز این‌کار را انجام دهید و به کمیت پایبند باشید.
قرار نیست تا ابد برای تمرین نویسندگی به خودتان فشار بیاورید. اگر موفق شوید به یک نظم شخصی دست پیدا کنید، پس از مدتی یک عادت نویسندگی در وجودتان شکل خواهد گرفت.
عادت‌ها باعث آسان‌تر شدن کارها و صرفه‌جویی در منابع می‌شوند.
هنگامی که موفق شوید یک عادت نویسندگی بسازید، بدون صرف انرژی زیاد قادر خواهید بود زمانی نسبتاً طولانی را به تمرین نویسندگی بگذرانید.
در این صورت، هنگام نوشتن حالت غرقگی (+) برایتان اتفاق می‌افتد و علاوه بر لذت فراوان، درجات تازه‌ای از خلاقیت را نیز تجربه می‌کنید.
اگر در مورد عادات نوشتن نویسنده‌های بزرگی مثل همینگوی، تولستوی، مارکز و ویکتور هوگو خوانده باشید، متوجه چنین حالت‌هایی در وجود آن‌ها می‌شوید. مقصدی که منجر به خلق شاهکارها و آثار بدیع و شگفت‌انگیز می‌شود و از جاده‌ی ساختن عادت می‌گذرد.
حالا سؤال مهمی که جلوی پای خواننده‌ی این مطلب قرار می‌گیرد این است:
یک راه ساده برای ساختن عادت وجود دارد:
یک تقویم سالانه پرینت بگیرید و جایی نزدیک چشم نصب کنید.
هر روزی که تمرین نوشتن را انجام دادید، خانه‌ی مربوط به آن روز را رنگ کنید.
تلاش کنید هیچ خانه‌ای رنگ نکرده نماند و این کار را برای ۲۱، ۳۰ یا ۴۰ روز ادامه دهید.
پس از این زمان، عادت شما حاضر و آماده‌ی خوردن است!
توضیح: برای مطالعه‌ی بیشتر مکانیزم ساخت عادت به کتاب قدرت عادت، اثر چالز دوهیگ (+ و +) یا عادت‌های اتمی اثر جیمز کلیر (+ و +) مراجعه کنید.
این یادداشت، بخش اول از سلسله یادداشت‌های آموزش نویسندگی است که تحت عنوان «تسلی بخشی‌های نوشتن» منتشر می‌شود. لینک هر یادداشت، پس از انتشار در بخش پایینی همین مقاله اضافه خواهد شد.
عنوان این مجموعه یادداشت‌ها را از کتاب «تسلی بخشی‌های فلسفه» نوشته‌ی آلن دوباتن (+)، فیلسوف انگلیسی، وام گرفته‌ایم.
در صورتی که سؤالی در مورد شروع نویسندگی و هنر نوشتن دارید، می‌توانید آن را از طریق قسمت دیدگاه‌های همین مطلب با نویسنده در میان بگذارید. از این که بتوانیم شما را در این راه یاری کنیم، خوشحال خواهیم شد.
شاید مطالعه‌ی این یادداشت نیز برای شما جالب باشد:
چرا باید نوشتن یادداشت روزانه را جدی بگیریم؟
این مطلب بازنشر اولین قسمت از سلسه یادداشت‌های تسلی‌بخشی‌های نوشتن متعلق به سایت آموزش فن‌بیان و سخنوری آقای صحنه است.
