شب تولدم ذهنم همه جا رفتم به گذشته به آینده،اینکه تا الان چی کار کردم به خودم افتخار کردم یه لحظه دوباره به خودم گفتم خب معصومه تو بیشتر از اینا باید تلاش میکردی
ولی تولدم بهم نشون داد که زندگی ادامه داره....
ولی فرصت ها محدود و گاهی نیاز داره چشمانم رو مثل عقاب باز کنم ببینم
وقتی با آدمهای خیلی حرفه ای مواجه شدم دیدم که بهم یاد میدن ذهنت و چشمانت رو باز کن بیشتر ببین و برنامه بریز و دقت کن و فرصت ها رو از دست نده و ذهنم یه جا باشه
تولد یعنی تلنگر به خودم به زندگیم و به اطرافیانم اینکه دارم پله به پله بالا میرم
به ورزشم و گیتارم و کارم عشق بیشتری بدم و بزنم وبکوبم و برم
دختر خاصی بودم چون جایی که تنها بودم خودم رو نباختم وقتی با جمع بودم انقد انرژیم بالا بود که همه رو خوشحال میکردم چون از لحظه ها نمیخوام عبور کنم
تولدم باید بهم گوش زد بده،اینکه میتونم از این به بعد به بهترین های بیشتر فک کنم و انجام بدم
و من تلاشم رو بیشتر بیشتر میکنم که له همه آرزوهام برسم اونم وقتی دلم میخوادتشون(:
