بسیاری از متخصصان باروری و پزشکان بر این معتقدند که انتقال جنین فریز نسبت به استفاده از جنین های تازه در طی فناوری کمک باروری، میزان موفقیت بارداری بالاتری را ارائه می دهد.
انتقال جنین (ET) آخرین و مهمترین مرحله لقاح آزمایشگاهی یا IVF است که شامل قرار دادن جنین ها در رحم زنی است که تحت عمل IVF قرار می گیرد. این جنین ها در خارج از بدن در آزمایشگاه با ادغام تخمک های بازیابی شده از زن تحت عمل IVF با اسپرم مرد ساخته می شوند.
انتقال جنین یک روش بدون درد است و قرار دادن دقیق، سریع و بدون ضربه جنین در رحم نقش مهمی در موفقیت روش IVF دارد.
هنگام انتخاب بین انتقال جنین تازه یا منجمد، متغیرهای زیادی باید در نظر گرفته شود. یکی از ملاحظات اصلی این است که بیمار چگونه به آن واکنش نشان می دهد و چگونه بدن او پس از داروهای محرکی که به او برای بازیابی تخمک داده می شود، بهبود می یابد.
متخصصان باروری می‌توانند سطح هورمون‌هایی مانند پروژسترون و استروژن را با آزمایش خون بررسی کنند و همچنین از سونوگرافی برای بررسی وضعیت پوشش آندومتر برای تعیین اینکه آیا انتقال تازه یا منجمد توصیه می‌شود، استفاده کنند. اگر هورمون‌های بیمار متعادل باشند و پوشش او خوب به نظر برسد، بیشتر زنان می‌توانند با اطمینان از میزان موفقیت بالقوه‌شان، همراه با نکات مثبت دیگر مانند زمان، پول و ملاحظات بیمه، یک انتقال تازه را انجام دهند.
اگر هورمون‌های بیمار نامتعادل باشد، پوشش داخلی او به طور مطلوبی پذیرا نباشد، یا او تحریک بیش از حد تخمدان را تجربه کند، احتمالاً انتقال منجمد توصیه می‌شود.
از آنجایی که هر بیمار نسبت به داروهای محرک واکنش متفاوتی نشان می دهد، رویکرد پزشک این است که هر بیمار را به صورت جداگانه درمان می کند و بهترین راه برای تصمیم گیری بین انتقال منجمد و تازه است.
انتقال منجمد جنین ها می تواند شانس موفقیت بیشتری برای زنانی داشته باشد که دارای اندومتریوز، سندرم تخمدان پلی کیستیک، پروژسترون بالا در محل تزریق هستند. علاوه بر این، انتقال منجمد در بیماران آسیب پذیر سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) ایمن تر است. انتقال منجمد نیز از نظر ژنتیکی آسان‌تر است و منجر به اطلاعات بیشتر برای والدین می‌شود. تحقیقات نشان می دهد که انتقال منجمد باعث افزایش نرخ لانه گزینی، افزایش نرخ تولد زنده، کاهش نرخ سقط جنین، افزایش نرخ حاملگی مداوم و نوزادان سالم تر شده است.
با این حال، هنوز داده‌های بلندمدت کمی در مورد انتقال منجمد جنین‌ها وجود دارد و داده‌هایی که وجود دارد بیش از ۱۵ سال نیست. همچنین، نشان داده شده است که عوامل خطر مرتبط با تولد مانند مسمومیت بارداری وجود دارد.
هنگامی که تخمک ها و اسپرم ها بازیابی و بارور شدند، سه تا پنج روز پس از بازیابی تخمک، انتقال جنین بارور شده به رحم او انجام می شود.
از سوی دیگر، انتقال جنین فریز(FET) می تواند در سیکل بعدی قاعدگی و یا سال ها پس از بازیابی تخمک زن و لقاح با اسپرم اتفاق بیفتد. در طول FET، پزشک یک جنین ذوب شده را در رحم زن کاشت می‌کند تا یک بارداری امیدوارکننده داشته باشد.
تعیین نوع انتقال جنین، یعنی استفاده از انتقال جنین تازه یا انتقال جنین فریز شده، ممکن است به عوامل زیر بستگی داشته باشد:
۱. سن زن: سن زن یکی از عوامل تعیین کننده استفاده از انتقال جنین تازه یا فریز شده است. معمولاً با افزایش سن، کیفیت تخمک‌ها کاهش می‌یابد و احتمال باروری کاهش می‌یابد. در این موارد، استفاده از جنین‌های فریز شده می‌تواند بهترین راه حل باشد.
۲. تعداد جنین‌های قابل استفاده: تعداد جنین‌های قابل استفاده در دوره تخمک‌گذاری مصنوعی نیز می‌تواند نقشی در تصمیم نوع انتقال داشته باشد. اگر تعداد جنین‌های مناسب برای انتقال زیاد باشد، ممکن است استفاده از انتقال جنین تازه مورد ترجیح باشد. اما در صورتی که تعداد جنین‌ها محدود باشد، ممکن است استفاده از جنین‌های فریز شده برای استفاده در آینده مناسب‌تر باشد.
۳. سابقه باروری: سابقه باروری و تجربه‌های قبلی زن در فرایند تخمک‌گذاری ممکن است در تصمیم نوع انتقال تأثیرگذار باشد. اگر زن در گذشته با استفاده از انتقال جنین تازه موفقیت داشته است، احتمالاً ترجیح دهد که با همین روش ادامه دهد. از سوی دیگر، اگر سابقه باروری موفق با جنین‌های فریز شده وجود داشته باشد، انتخاب این روش می‌تواند منطقی باشد.
۴. شرایط سلامتی زن: شرایط سلامتی زن می‌تواند نقشی در تعیین نوع انتقال داشته باشد. در برخی موارد، به دلیل مشکلات سلامتی موجود، انتقال جنین تازه ممکن است مناسب‌تر باشد. در موارد دیگر، مثلاً در صورت وجود عوامل خطر مرتبط با بارداری یا نیاز به تعویض دوره‌های تخمک‌گذاری، استفاده از جنین‌های فریز شده توصیه می‌شود.
۵. نتایج آزمایشات قبلی: نتایج آزمایشات قبلی می‌توانند در تصمیم نوع انتقال تاثیرگذار باشند.
تعیین نوع انتقال جنین باید توسط تیم درمانی شما انجام شود. آنها با بررسی و ارزیابی شرایط شما، سابقه باروری، سن، تعداد جنین‌ها و سایر عوامل مرتبط، می‌توانند به شما راهنمایی کنند که آیا استفاده از انتقال جنین تازه یا فریز شده برای شما بهتر است. همچنین، ممکن است لازم باشد با تیم درمانی در مورد سوابق بالینی و نتایج قبلی خود صحبت کنید تا بهترین تصمیم را برای شما بگیرند
