سقط جنین ختم ناگهانی بارداری است که معمولا قبل از هفته بیستم بارداری اتفاق می افتد.همه دلایل سقط جنین مشخص نیست، اما یکی از دلایل عمده مشکلات کروموزومی هستند.ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بدن یک زن پس از سقط جنین بهبود یابد در عین حال بهبود عاطفی ممکن است بیشتر طول بکشد.اکثر زنانی که سقط می‌کنند بعداً بارداری سالمی خواهند داشت.سقط جنین بسیار شایع است. برخی تحقیقات نشان می دهد که بیش از ۳۰ درصد از بارداری ها به سقط جنین ختم می شود و بسیاری از آنها قبل از اینکه فرد حتی بداند باردار است به پایان می رسد
خونریزی خفیف واژینال یا درد خفیف در قسمت پایین شکم ممکن است از هشدارهای سقط جنین باشد. با این حال، این علائم همیشه منجر به از دست دادن بارداری نمیشود. گاهی اوقات، درد و خونریزی از بین می رود و بارداری موفقی اتفاق می افتد.
سقط جنین اجتناب ناپذیر، سقط جنین ناگهانی است که پس از علائم تهدید به سقط جنین اتفاق می افتد. علائم سقط جنین اجتناب ناپذیر شامل خونریزی بسیار شدید واژن و گرفتگی دردناک تر در قسمت تحتانی شکم است. همچنین همراه با خونریزی، جنین در حال رشد نیز ممکن است بیرون بیاید. همانطور که از نام آن پیداست، این نوع سقط جنین به طور ناگهانی اتفاق می افتد و قابل پیشگیری نیست.
سقط جنین ناقص زمانی اتفاق می افتد که تکه هایی از بافت حاملگی در رحم باقی مانده باشد. اگر اجازه داده شود به طور طبیعی ادامه یابد، ممکن است 2-3 هفته طول بکشد تا این بافت های اضافی از رحم شما خارج شوند. با این حال، ممکن است باعث عفونت رحم نیز شود. در این صورت، این بافت‌های اضافی باید با جراحی و کورتاژ (D&C) برداشته شوند.
زمانی که تمام بافت های حاملگی از رحم خارج شده باشد، سقط جنین کامل است. در این صورت نیز، ممکن است برای چندین روز خونریزی همراه با گرفتگی های منظم یا گاه به گاه در قسمت تحتانی شکم وجود داشته باشد
سقط جنین بدون علامت سقط جنین خیلی رایج نیست. با این حال، زمانی که این اتفاق بیفتد، مادر هیچ علامت یا نشانه معمولی از دست دادن بارداری را ندارد. نوزاد در خود رحم می میرد اما خون ریزی اتفاق نمی افتد یا درد ایجاد نمی شود. این نوع سقط جنین به دلیل اینکه بدون علامت است به راحتی قابل تشخیص نیست. بنابراین همیشه توصیه می شود در دوران بارداری سونوگرافی منظم انجام شود.
سقط های مکرر، از دست دادن دو بارداری متوالی است. حدود ۱ نفر از هر ۱۰۰ باردار (۱ درصد) سقط های مکرر دارند. خطر سقط جنین دوم ۲۰ در ۱۰۰ (۲۰ درصد) است. پس از دو سقط متوالی، خطر سقط جنین دیگر به حدود ۲۸ در ۱۰۰ (۲۸ درصد) افزایش می یابد. و پس از سه یا بیشتر سقط جنین متوالی، خطر سقط جنین دیگر حدود ۴۳ در ۱۰۰ (۴۳ درصد) است.
ما نمی دانیم که چه چیزی باعث هر سقط جنین می شود. اما برخی از سقط‌ها و سقط‌های مکرر ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:
مشکلات کروموزوم ها
از هر ۱۰ سقط جنین، ۷ مورد زمانی اتفاق می افتد که یک جنین (تخم بارور شده) تعداد نادرستی کروموزوم را دریافت کند. این معمولاً تصادفی اتفاق می‌افتد و ناشی از مشکلی است که از طریق ژن‌ها از والدین به فرزند منتقل می‌شود. کروموزوم ها ساختارهایی در سلول هستند که ژن ها را نگه می دارند. هر فرد ۲۳ جفت کروموزوم یا در مجموع ۴۶ کروموزوم دارد. برای هر جفت، یک کروموزوم از مادر و یک کروموزوم از پدرتان دریافت می کنید. سقط جنینی که در ۳ ماه اول بارداری اتفاق می افتد اغلب به دلیل مشکلات کروموزومی است
مشکلات مربوط به رحم یا دهانه رحم.
زمانی است که یک نوار عضله یا بافت (به نام سپتوم) رحم را به دو بخش تقسیم می کند. پزشک ممکن است قبل از اقدام به بارداری، جراحی را برای ترمیم رحم توصیه کند تا به کاهش خطر سقط جنین کمک کند. Septate uterus شایع ترین نوع ناهنجاری مادرزادی رحم است. Septate uterus یکی از علل شایع سقط های مکرر است.
جای زخم یا بافت اسکار در رحم که می تواند به اندومتر (پوشش داخلی رحم) آسیب برساند و باعث کوچک شدن فضای رحم شود. قبل از باردار شدن، پزشک ممکن است از روشی به نام هیستروسکوپی برای یافتن و برداشتن بافت اسکار استفاده کند. سندرم آشرمن اغلب ممکن است باعث سقط های مکرر شود
فیبروم ها، پولیپ ها و اسکارها می توانند فضا را برای کودک محدود کنند یا در جریان خون کودک اختلال ایجاد کنند. قبل از اقدام به بارداری، ممکن است برای برداشتن آنها به جراحی به نام میومکتومی نیاز باشد.
این زمانی است که دهانه رحم در دوران بارداری خیلی زود باز می شود (گشاد می شود)، معمولاً بدون درد یا انقباض. برای جلوگیری از این امر،ممکن است سرکلاژ را توصیه کنند. سرکلاژ بخیه ای است که پزشک در دهانه رحم می گذارد تا به بسته نگه داشتن آن کمک کند.
عفونت های مقاربتی (STIs).
بیماری‌های مقاربتی مانند تبخال تناسلی و سیفلیس، عفونت‌هایی هستند که می‌توانید از رابطه جنسی با فردی که آلوده است به فرد دیگر منتقل شود.
لیستریوز
لیستریوز از جمله مسمومیت های غذایی است که بر اثر مصرف غذای آلوده به باکتری لیستریا مونوسیتوژنز و ورود این باکتری به دستگاه گوارش ایجاد می شود. در نتیجه ی ابتلا به عفونت لیستریوز در دوران بارداری، به سبب عبور این باکتری از جفت، احتمال سقط جنین، التهاب جفت، عفونت در نوزاد، سقط جنین و مرده زایی وجود دارد.
سایر علل احتمالی سقط جنین عبارتند از:
این شرایط زمانی اتفاق می افتد که بدن به اشتباه به بافت سالم خود حمله می کند. اختلالات خودایمنی که ممکن است خطر سقط جنین را افزایش دهد شامل سندرم آنتی فسفولیپید و لوپوس (همچنین لوپوس اریتماتوز سیستمیک یا SLE نیز نامیده می شود). اگر سندرم آنتی فسفولیپید دارید، بدن شما آنتی بادی هایی می سازد که به چربی های خاصی که رگ های خونی را می پوشانند حمله می کنند. این گاهی اوقات می تواند باعث لخته شدن خون شود.در این حالت پزشک آسپرین با دوز پایین و دارویی به نام هپارین در دوران بارداری و چند هفته پس از زایمان تجویز می کند تا از سقط جنین دیگر جلوگیری کند.
هورمون ها مواد شیمیایی ساخته شده توسط بدن هستند. پروژسترون هورمونی است که به تنظیم قاعدگی کمک می کند و بدن شما را برای بارداری آماده می کند. نقص فاز لوتئال زمانی است که سطح پروژسترون شما در چندین دوره قاعدگی کم است. اگر نقص فاز لوتئال دارید، پزشک ممکن است درمان با پروژسترون را قبل و در طول بارداری توصیه کند تا از سقط‌های مکرر جلوگیری شود.
