نقش prp در درمان ناباروری

کاشت موفقیت‌آمیز جنین درون رحم، به یک آندومتر یا پوشش رحمی خوب و پذیرنده نیاز دارد ، که PRP رحمی بر روی همین نکته متمرکز است.

نقش prp در درمان ناباروری در مواردی است که اندومتر جهت انتقال جنین به اندازه کافی رشد نکرده و مناسب نیست و یا در مواردی که به علت نازک بودن دیواره‌های رحم و درنتیجه عدم لانه‌گزینی ، شکست مکرر IVF اتفاق افتاده است ، یعنی چندین بار در سیکلIVF یا انتقال جنین قرار گرفته و علی رغم کیفیت خوب جنین ها ، بارداری صورت نگرفته است. لازم به ذکر است که فرایند کاهش تعداد و کیفیت تخمک‌های درون تخمدان، به صورت طبیعی با افزایش سن به وقوع می‌پیوندد و بنابراین استفاده از PRP به دلیل داشتن چندین فاکتور رشد، موجب ترمیم بافت‌ها  و گاهی تولید مجدد تخمک ها می‌گردد. همچنین از آنجایی که نارسایی تخمدان موجب کاهش سطح هورمون جنسی زن و تخریب تخمدان‌ها می‌شود؛ PRP می‌تواند باعث افزایش ضخامت لایه داخلی رحم (اندومتریال) شود و  تاحدودی به درمان این عارضه کمک کند و شانس بارداری را در طول درمان هایی مانند IVF  و IUI افزایش دهد.

در درمان ناباروری به روش PRP پلاکت غلیظ شده ای را از خون خود فرد تهیه می کنند و آن را یک تا دو روز قبل از انتقال رویان،  به داخل رحم تزریق می نمایند. این کار، موجب افزایش شانس لانه گزینی جنین در زوج های نابارور و در نتیجه افزایش احتمال فرزندآوری آن ها می شود. به بیانی دیگر، تزریق پلاکت‌ها موجب ترشح پروتئین‌های خاصی می‌شوند که  می توانند سبب تسریع بهبود آسیب‌دیدگی و روند رشد بافت شوند.

برای افزایش کیفیت تخمک می‌توان از PRP به دو روش استفاده کرد. در یکی از این روش‌ها PRP مستقیما به ‌درون تخمدان‌ها تزریق می‌شود. در این روش یک تا سه میلی‌لیتر PRP از طریق دیواره واژن و تحت هدایت سونوگرافی مستقیما به تخمدان‌ها تزریق می‌شود. تزریق مستیقم PRP به تخمدان اغلب یک، دو و یا سه ماه قبل از شروع تحریک IVF انجام می‌شود. این روش ممکن است در زمان بازیابی تخمک نیز انجام شود اما تنها درصورتی مفید خواهد بود که فرد یک دوره تحریک مجدد IVF را پشت‌سر بگذارد.

در روش دیگر می‌توان از کاتترهای هیستوسونوگرافی به همراه بالون برای تزریق مقادیر بالایی PRP به رحم استفاده کرد. پس از تزریق PRP از طریق لوله‌های فالوپ اطراف تخمدان‌ها را پر می‌کند.

با تزریق PRP توسط کاتتر مخصوص به اندومتر و تحریک فاکتورهای رشد ، کیفیت اندومتر و گیرایی آن برای پذیرش جنین افزایش می یابد.تزریق پلاسمای غنی از پلاکت با حجم ۱۰-۸ میلی‌لیتر ، معمولا 48 ساعت قبل از انتقال جنین صورت می گیرد. البته بعضی از متخصصین نازایی ، موافق انجام دو بار تزریق PRP در یک سیکل به فاصله 48 ساعت هستند .به تجربه دیده شده که انجام PRP در برخی زوجهای نابارور باعث افزایش موفقیت IVF و باروری و درمان ناباروری شده است.

مراحل تزریق PRP جهت کمک به درمان ناباروری به صورت زیر است :

• در مرحله اول مقدار از خونه بسته به نیاز نمونه گیری می شود.
• سپس خون نمونه گیری شده در داستگاه سانتریفیوژ ( دستگاهی که با سرعت مشخصی می چرخد و اجزا تشکیل دهنده خون را ار هم جداساز می کند) قرار می دهند.
• سپس پلاسمای غنی از پلاکت جدا شده از خون توسط پزشک متخصص نازایی ، در مرحله قبل از انتقال و کاشت جنین به داخل رحم تزریق می شود.

به طور کلی روش دامنه کاربرد تکنیک PRP در زمینه سلامت زنان گسترده است. می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افزایش شانس موفقیت چرخه باروری به روش IVF و بهبود نتایج حاصل از انتقال جنین و لانه گزینی جنین
• کمک به بهبود و درمان اندومتریوز رحم
• درمان چسبندگی داخل رحمی ( سندرم آشرمن)
• افزایش شانس باروری در بیمارانی با سنین بالا
• کمک به درمان سندرم نارسایی زودرس تخمدان و کمک به افزایش ذخایر تخمدان ها
• کمک به بهبود عوارض ناشی از بعد از اعمال جراحی لگن و رحم
• کمک به بهبود عوارض ناشی از سقط جنین
• کمک به افزایش شانس باروری در بیماران مبتلا به هیپوپلازی آندومتر ( ضخیم شدن یا رشد بیش از حد آندومتر)
• کمک به افزایش شانس باروری در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (تنبلی تخمدان)
• کمک به افزایش شانس باروری در زنانی با منشا مشکلات هورمونی
• کمک به تعویق یائسگی زودرس