چسبندگی رحم یک مشکل شایع در زنان است. این مشکل می‌تواند در هر سنی از زندگی زنان رخ دهد، اما بیشتر در زنان در دوران بارداری و پس از عمل سزارین رخ می‌دهد. نرخ دقیق ابتلای زنان به چسبندگی رحم متغیر است و بسته به عوامل مختلف مانند سابقه جراحی رحمی، عفونت‌های رحم و تناسلی، عوامل هورمونی و دیگر عوامل ریسک، ممکن است متفاوت باشد.
در یک مطالعه مروری از مقالات علمی در سال ۲۰۱۹، گزارش شده است که نرخ چسبندگی رحم در بین زنان که عمل جراحی سزارین داشته‌اند، حدود ۵۵-۳% است. همچنین، چسبندگی رحم پس از عمل جراحی لاپاروسکوپی رحم هم می‌تواند رخ دهد و نرخ آن نیز متغیر است.
مهم است بدانید که این تخمین‌ها بر اساس مطالعات و آمارهای موجود است و ممکن است به تفاوت‌های جغرافیایی و جمعیتی بستگی داشته باشد. برای اطلاعات دقیق‌تر درباره شیوع چسبندگی رحم در جامعه خاص خود، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
علائم چسبندگی رحم می‌توانند متنوع و متفاوت باشند و در برخی از موارد به صورت ظاهری نمایان نمی‌شوند. اما در برخی از زنان، ممکن است علائم زیر وجود داشته باشد:
۱. درد شکمی: درد یا تشدید درد در ناحیه شکمی، به ویژه در ناحیه پایین شکم، ممکن است نشانه چسبندگی رحم باشد. این درد می‌تواند مداوم یا تشدید شده باشد و به صورت مزمن باشد.
۲. نزدیکی دردناک: چسبندگی رحم می‌تواند تنگی در مجرای رحم ایجاد کند که ممکن است باعث نزدیکی تنگی رحمی شود. این می‌تواند منجر به درد و ناراحتی در هنگام رابطه جنسی یا دوران قاعدگی شود.
۳. نارسایی باروری: چسبندگی رحم می‌تواند تأثیر منفی بر روی باروری داشته باشد و باعث مشکلات در باروری مانند بارداری مکرر، سقط مکرر یا عدم باروری شود.
۴. عملکرد نامنظم رحم: در بعضی موارد، چسبندگی رحم می‌تواند باعث عدم تنظیم منظم و معمولی رحم شود، که ممکن است منجر به قاعدگی نامنظم، خونریزی غیرمعمول، یا عدم قاعدگی شود.
۵. علائم دیگر: در برخی از موارد، چسبندگی رحم ممکن است بدون علائم خاصی باشد و تا زمانی که مشکلات مربوطه مانند باروری ناموفق رخ ندهد، تشخیص داده نشود.
مهم است بدانید که این علائم ممکن است ناشناخته و غیرخاص باشند و ممکن است به علل دیگری هم مربوط شوند.
۱. عدم انقباض مناسب رحم: چسبندگی رحم می‌تواند باعث کاهش قدرت انقباض رحم در طول دوران قرارگیری جنین و رخ دادن پریودها شود. این مشکل می‌تواند باعث کاهش احتمال تخمک‌گذاری و تعداد روزهای باروری در هر ماه شود.
۲. عدم تعامل موفق بین تخمک و اسپرم: چسبندگی رحم ممکن است جلوی حرکت و ورود اسپرم به رحم را بگیرد که این باعث کاهش احتمال باروری می‌شود.
۳. اختلال در موقعیت لوله‌های فالوپی: در برخی موارد، چسبندگی رحم ممکن است باعث تغییر در موقعیت لوله‌های فالوپی شود که باعث مشکلات در حمل و نقل تخمک و سپس جنین به رحم می‌شود.
۴. افزایش خطر بارداری خارج از رحمی: در برخی موارد، چسبندگی رحم می‌تواند باعث افزایش خطر بیرون‌ریزی جنین به جایی خارج از رحم شود که این مشکل به شکل بارداری خارج از رحم (بارداری خارج از رحمی) شناخته می‌شود و خطر جدی برای سلامتی زنانی که مبتلا به آن هستند، به همراه دارد.
چسبندگی رحم می‌تواند به علت چندین عامل ایجاد شود. برخی از عواملی که می‌توانند خطر ایجاد چسبندگی رحم را افزایش دهند عبارتند از:
۱. عمل جراحی قبلی: جراحی‌های رحمی مانند سزارین، عمل برداشتن فیبروئیدها، عمل‌های لاپاروسکوپی، درمان عفونت‌های رحم و سایر عمل‌های جراحی رحم می‌توانند به ایجاد چسبندگی رحم منجر شوند.
۲. عفونت‌های رحم: التهاب‌های رحمی نظیر عفونت های رحم (مثل التهاب لوله های رحم) و عفونت های تناسلی می‌توانند به ایجاد چسبندگی رحم مرتبط باشند.
۳. التهاب‌های ناحیه رحم و درون شکمی: اگر شما در گذشته با التهاب‌هایی نظیر عفونت لوله های رحم یا عفونت های درون شکمی مواجه شده‌اید، خطر ایجاد چسبندگی رحم بالاتر است.
۴. آسیب به رحم: آسیب‌های ناشی از جراحی‌های رحمی، ترمیم‌کننده‌های رحمی، عفونت‌ها و تروماهای ناحیه رحم می‌توانند باعث ایجاد چسبندگی رحم شوند.
۵. عوامل هورمونی: تغییرات هورمونی مانند تولید بیش از حد ایستروژن (هورمون زنان) نسبت به پروژسترون (هورمون تخمک‌گذاری) می‌تواند خطر ایجاد چسبندگی رحم را افزایش دهد.
۶. عوامل دیگر: شامل بیماری های التهابی مزمن مانند بیماری التهاب روده، بیماری های ایمونولوژیک، آسیب ناحیه مجاور رحم نظیر ناحیه تخمدان‌ها و لوله‌ها، و مصرف داروهای ضد التهابی برای مدت طولانی می‌شود.
مهم است بدانید که این فاکتورها تنها عواملی هستند که ممکن است خطر ایجاد چسبندگی رحم را افزایش دهند و در هر فرد ممکن است تأثیر متفاوتی داشته باشند. در صورت داشتن نگرانی درباره خطر ایجاد چسبندگی رحم، مشورت با پزشک خود برای ارزیابی و مشاوره مناسب توصیه می‌شود.
