سعید روستایی در یادداشتی به بهانه اکران فیلم‌های کوتاهش در گروه «هنر و تجربه» نوشته است:
سینما برای من با نفی‌های متوالی آغاز شد. زمانی که طرح‌های مختلف را در سرم مرور می‌کردم و گاهی روی کاغذ می‌آوردمشان و هیچ‌کدام آن چیزی نمی‌شدند که من به خاطرش سینما را انتخاب کرده بودم، اولین جرقه با ایده «شنبه» شروع شد. هرچند که معتقدم بدترین روزهای زندگی‌ام روزهای فیلم‌برداری فیلم کوتاه «شنبه» بود ولی بار مشکلات فیلم‌برداری را فیلمنامه به دوش کشید و این رأی قاطع سینما در ذهنم حک شد که برای ساخت فیلم خوب به سه چیز بیشتر احتیاج نیست: دکوپاژ، بازیگر و از همه مهم‌تر فیلمنامه خوب.
«شنبه» تحسین شد و من برای ادامه مسیرم مصمم و آماده.
فیلمنامه «مراسم» را برخلاف اولی در خلوت نوشتم و زمانی که پس از اتمام نگارش به‌حسب معمول فیلمنامه را برای نظرخواهی به دوستانم دادم، با یک نظر واحد مواجه شدم: «هر چه سریع‌تر بسازش»
کمترین دستاورد «مراسم» برای من تندیس‌های مختلف فیلم کوتاه بود و بیشترینش تثبیت راهی که انتخابش کرده بودم.
با «خیابان خیلی خلوت» و در غیاب ستون‌های جهان سینمایی‌ام هنوز گویی از پس روایت و ساخت جهانی هم‌عرض زندگی بر آمده بودم، هرچند شرایط فیلم‌برداری و بودجه اصلاً اجازه نمی‌داد کاری را که در ذهن دارم انجام دهم و فیلمی را که حداقل بیست روز برای فیلم برداریش زمان لازم بود در هفت روز به اتمام رساندیم.
حالا آنچه احتیاج به پوست‌اندازی داشت، مدیوم بود. ماهی‌های پرورشی آماده رها شدن در دریا بودند و من در تدارک «ابد و یک روز».
فیلمنامه نویس و کارگردان، متولد 23 مرداد 1368 در تهران است.
او فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی از دانشگاه سوره است و ساخت پنج فیلم کوتاه را در کارنامه خود جای داده است؛ که پر افتخارترین آنها فیلم کوتاه «مراسم» است. او در اولین حضور خود با فیلم بلند «ابد و یک روز» توانست سینمای ایران و سینماگران را تحت تاثیر قرار دهد و با ساخت این فیلم موفق به کسب ۹ سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر شد.
سعید روستایی در جلسه پرسش و پاسخ بعد از فیلمش در کاخ جشنواره فجر گفت: «در راه ساخت این فیلم به هیچ جایزه ای فکر نمی کردم زیرا من واقعیت‌ها را به تصویر کشیدم. چیزی که مخاطب در این فیلم می بیند یک واقعیتی است که در جامعه ما امروز به شدت وجود دارد. من به عنوان یک کارگردان در مراحل تحقیق برای نوشتن فیلم نامه با موردهای مختلفی روبه رو شده بودم که از جمله این موارد می توانم به روبه رو شدن با پدری ۸ پسر معتاد دارد و یا پدری که مواد مخدر را در قُنداق نوزدان دوقلوی خود مخفی کرده بود.»
او از منتقدین سرسخت سیاست‌های انجمن سینمای جوان بود و در جلساتی که بعد از موفقیت فیلم اولش حضور داشت همیشه به «از بین بردن رغبت در فیلمسازان جوان» به مدیران انجمن گلایه کرده است.
آنچه که واضح است، ورود نسل جدید فیلمسازان و بازیگران به سینماست و ناگزیر این جامعه سینماست که جلوی این خیل عظیم از استعداد، توانایی، سواد و نوآوری کمر خم خواهد کرد. اعطای 9 سیمرغ به روستایی نه تنها اشتباه نبود، بلکه تلنگری به کلیشه، سبک های منسوخ، داستان و ایده های بدون جذابیت فیلمسازان امروز است که باید آن را به فال نیک گرفت. فیلم روان و بی لکنت روستایی همان چیزی بود که سینمای این روزهای ما به آن نیاز دارد.
با سپاس
میلاد صیاد - فیلمساز
منابع:
باشگاه خبرنگاران جوان (خلاصه بلاگر)
فیلسین (خلاصه بلاگر)
مرجع سینما و تلوزیون ایران - منظوم (خلاصه بلاگر)
پایگاه خبری-تحليلی مشرق نيوز (خلاصه بلاگر)
