قرآن برخی از آیاتش حرف های بین ما(روح ما) و خدا در ملکوته اعلی هستش که ما در اونجا به صورت کامل خداوند رو درک کرده بودیم و مزه ی عظمت و قدرت ولذت با اون بودن رو چشیده بودیم وبه خدا قول داده بودیم عهد و پیمان بسته بودیم که اگه بیایم در روی زمین هرگز هدف اصلیمون یعنی با تو بودن وعبادت تورو به جای آوردن رو فراموش نکنیم و اگه بهمون گفته شد و رسید بهمون این پیمان که با خدا بستیم حق رو بپذیریم وبه خدا بپردازیم اما افسوس که ما فراموش کردیم وگوش حیوانیمون رو به این حرفا میدیم وبُعد حیوانی ما مانع از پرداختن به خدا وعبادت اون میشه وفکر میکنیم که زندگی همینه فقط خور خواب شهوته نه عزیزان من برای درک این مطالب باید به شناخت و معرفت خدا بپردازیم با عقل و منطق انسانی با گوش انسانی و روحی گوش بدیم و چشم بصیرت و روحی ببینیم تا اینکه بفهمیم که هیچ چیز بهتر ولذت بخش تر از عبادت خدارو کردن نیست واینه که به ما رو به کمال میرسونه ولذت ابدی میده ما رو رشد میده وانسان میکنه وبعد هم عقبه ی آخرت وابدیت و رضوان الهی رو در پی داره که باعث عروج ما میشه و سعادت در دنیا و آخرت رو برای ما رقم میزنه وبه همنشینی با خدا میرسونه و خشنودی خدا و فیض الهی شامل حالمون میشه که درک وتصور لذتش خیلی سخته چون که بی نهایته تمام.
