يه توَهم وقتی بين تعداد زيادی از آدما مشترك باشه، فكرميكنن واقعيته. یکی از کارای مهمی که توی زندگی خودمون باید انجام بدیم پیدا کردن همین توهم‌های مشترکه. البته نه برای غریبه‌ها، بلکه برای خودمون و همفکرامون.
موضوع برمیگرده به یه ایراد ساختاری توی سیمکشی مغزمون. اینکه مغز ما به سادگی متوجه توهم‌های مشترک و خطاهای بقیهٔ آدم‌ها میشه، ولی توهم‌های خودمون رو نمی‌تونه تشخیص بده.
یعنی صرفا با این استدلال که تعداد زیادی از آدما همفکر ما هستن، همون رو سند میکنه برای فلان باور احمقانه، تا هیچوقت بطور بنیادین اون رو بازبینی نکنه و به چالش نکشه.
#جلبک_نباشیم
پ.ن:مدرسه شما هم از 20 تیر شروع شده؟
