براد استایگر نویسنده ی کتاب آتلانتیس معتقد است که تمدن های موجود بر روی زمین چرخشی بوده است.و پیش از دوران ما انسان های کاملا پیشرفته در علم و فرهنگ وجود داشته باشند. با این مقاله از تاریخ ما باشید تا چیزهای بیشتری درباره آتلانتیس بدانید.
دکتر دبلیو موریس اوینگ اقیانوس شناس و استاد زمین شناسی دانشگاه کلمبیا معتقد است برخلاف اعتقاد مردم اتلانتیس در اقیانوس اطلس نبوده است.
در سال ۱۹۵۶ فردی به نام دکتر رنه مالاس از موزه ی ریکز در سوئد شواهد تازه ای را مبنی بر اینکه ممکن است آتلانتیس در اقیانوس اطلس وجود داشته باشد ارائه داد بر اساس نظریه ی دکتر مالاس در قسمت میانی اقیانوس اطلس زمانی یک رشته کوههایی وجود داشته است که ۱۰-۱۲ هزار سال قبل به اقیانوس فرو رفته است.
دانشمند سوئدی نشنان کرد که سلسله کوههای فوق مانند سدی در برابر گلف استریم قرار داشته و اقیانوس منجمد شمالی از اروپا تا منطقه گرینلند جدا ساخته است.زمانی که این ستیغ فرو نشست .گلف استریم به اقیانوس منجمد شمالی متصل شد و عصر یخبندان پایان یافت تحت تاثیر تغیرات آب و هوایی قرار گرفت که این تغر به علت فرونشستن آتلانتیس ایجاد شده است.
در ۱۹۶۳ پرفسور گئورگلی لیندبرگ از بخش بخش جانور شناسی آکادمی اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد:یافته های جدید این فرضیه را که قاره ای در شمال اقیانوس اطلس وجود داشته در حال حاضر در عمق ۴۵۰۰-۵۰۰۰ متری آب دریا فرو رفته است اثبات می کند.
نویسندگان قدیمی از جمله افلاطون و پلینی از آن یاد کرده بودند افلاطون نوشته است که آتلانتیس مهد تمدنی پیشرفته نه تنها در زمینه ی تکنولوژی بلکه در زمینه ی علوم و هنر نیز بوده است.او می گوید مردم آتلانتیس دارای قدبلند پوست سفید موهای درخشان و مردمی بسیار مهربان بوده اند. و هیچ چیز برای آنها با ارزش تر از اخلاقیات نبوده و اقتصاد آنها دارای پول نبوده و یک ملیون ارتش و کشتزار های فراوان بوده اند.
افلاطون نیز معتقد است که آتلانتیس در اقیانوس اطلس قرار داشته است.
افلاطون در رساله ی کورتیاس نوشته است که اتلانتیس دارای جمعیت بیست میلیون نفری بوده است. و دارای مساحت ۱۵۴ هزار مایلی بوده است هم چنین افلاطون نوشته است که در قاره ی آتلانتیس قاره ها با شکل هندسی زیبایی ساخته شده بودند و نهر های آب مانند رگ های بدن در همه جا جاری بودند.
و در وسط هر شهر معبد اطلس خدای آتلانتیس قرار داشته که مردم برای آن گاو نر که برایشان ازارزش بالایی برخوردار بود را قربانی می کردند.
همچنین افلاطون علت نابودی این قاره را چنین بیان کرده است.که وقتی زیاده طلبی مردم آتلانتیس زیاد شد و قصد حمله به آتن را داشتند زئوس طوفانی را بر آنها نازل کرد سپس به کمک سه نیروی طوفان آتشفشان و زلزله آنجا را از بین برد .
بعد از مرگ افلاطون تا قرن اخیر کسی از آتلانتیس سراغی نگرفت.
همچنین از نظر علمی قوی ترین احتمال برای نابودی آتلانتیس برخورد سنگ آسمانی با سطح زمین در محدوده ی دریای کارائیب و خلیج مکزیک است محققان اندازه و تاریخ برخورد این سنگ را با زمین مطابقت داده و مدعی شدند که با زمان نابودی آتلانتیس مطابقت دارد.
یوسفوس فلاویوس مورخ یهودی قرن اول برجی را در بابل ساخت تا در صورت وقوع دوباره ی طوفان به آنجا پناه ببرند.
علاوه بر شواهد زمین شناسی شواهد قدیمی از جمله نقشه های piri reis نیز وجود این قاره را تایید می کند
پائول توئیچل نویسنده ی کتاب اک ویدیا می نویسد در دوران باستان در حدود ۲۰ هزار سال قبل در وسط اقیانوس اطلس شمالی سرزمینی وجود داشته آن سرزمین به بزرگی مجموع انگلیس فرانسه و اسپانیای فعلی بود و شکلی شبیه به قاره ی استرالیا داشته است.
همچنین زنجیره ای از جزایر کوچک وجود داشته که از یک طرف تا برزیل و از طرف دیگر تا پرتقال امتداد داشته است.
در حدود ۱۲ هزار سال قبل تمدن پیشرفته ای وجود داشته آتلانتیس بر تمام مردم مدیترانه به جز آنتی ها که در برابر آنها مقاومت می کردند تسلط داشته است و دارای بزرگترین شبکه تجاری اقتصادی زمان خود بوده است.
آتلانتیس بهشت عدن روی زمین بود خاک حاصلخیر و آب و هوایی نیمه استوایی داست و به علت وجود موانع آبی تا هزاران سال منزوی بود.
به عقیده مغولها در زمان قدیم، دو قاره در اقیانوس اطلس وجود داشته که هر دو در آب فرو رفتند، ولی بعضی از ساکنان آنها توانستند در پناهگاههایی زیرزمینی به زندگی خود ادامه دهند. این غارها با نور عجیبی روشن میشد که گیاهان در پرتو آن رشد میکردند. تونلهای زیرزمینی بلند و متعددی در سینچوان چین کشف شده که این تعبیر مغولی را تایید میکند.
اوتو هاینریشموک، مهندس اتریشی که علاقه وافری به تاریخ و جغرافیا داشت، کتابی تحت عنوان راز آتلانتیس نوشت که شهرتی جهانی یافت و بار دیگر آتلانتیس را سر زبانها انداخت. به اعتقاد وی، جزیره آتلانتیس وجود داشته و دستخوش بلای سهمگین طبیعی شده اما تمام آتلانتها از بین نرفتهاند و بازماندگان آن فاجعه توانستهاند خود را به سواحل اقیانوس اطلس (شامل آمریکای جنوبی، آمریکای شمالی، آفریقا و اروپا) برسانند. آنها به هر سرزمینی که رسیدند، دانش خود را در زمینه شهرسازی و معماری به کار گرفتند تا بناهایی عظیم، معابدی باشکوه و قصرهایی بزرگ مانند آنچه در آتلانتیس وجود داشت، بسازند. براساس فرضیههای موک، بناهایی مانند اهرام مصر، معابد مایا و آزتک و بسیاری از تمدنهای دوره باستان همگی زاییده یک تمدن مادر به نام آتلانتیس هستند!
اکنون گروهی از نظریه پردازان توطئه ادعا کرده اند که این جزیره اسرارآمیز را پیدا کرده اند و جالب اینکه در تمام این مدت این شهر گمشده در مقابل چشمان ما بوده است. حال نظریه پردازان که مدت های طولانی در جستجوی این شهر گمشده بودند ادعا می کنند این شهر را پیدا کرده اند. بنا به ادعای کانال یوتیوب “برایت اینسایت” آنها لوکیشنی را در بیابان ساهارا واقع در صحرای آفریقا پیدا کرده اند که که با جزئیات شهر گمشده آتلانتیس در هزاران سال پیش شباهت دارد. این این لوکیشن یا ساختار ریچت که با نام “چشم ساهارا” نیز خوانده می شود در غرب مرکزی موریتانی واقع شده است. این مشخصات دایره ای عجیب و غریب که احتمالا با برخورد یک سیارک ایجاد شده است شواهد قطعی برای درستی این ادعا به شمار نمی رود.
