سلام به همگیییی, امیدوارم خوب و پر انرژی باشید.
خب خب خب دو سال از کنکورم میگذره و ترم 5 روانشناسیم و تقریبا به یکی از اهدافم رسیدم و...
نمیدونم احساس بی هدفی میکنم,حس پوچی و از این اداهای الکی که آدمای افسرده نما(نه آدمای افسرده) از خودشون در میارن.
نمیدونم شاید با نوشتن این مطالب دارم حس پوچی رو از خودم دور میکنم و میخوام خودمو آدم تحصیل کرده و مفید جلوه بدم.
ولی قطعا با نوشتن چند خط در فضای مجازی نمیتونم خودم رو فرهیخته نشون بدم.
دو ماه گذشته رو تو اتاقم گذروندم,نه اینکه خانواده منو حبس کرده باشن,نه اینطور نیست!
خودم خودم رو حبس کرده بودم تا از شر سیاست,اقتصاد و مردم (همین مردمی که هر روز بهم لبخند میزنن)خودم رو حفظ کنم.
دو روز یه بار میخوابیدم و تموم وقتمو به بازی کردن و دیدن فیلم و انیمه میگذروندم که باخبر شدم که سایت های فیلم رو بستن(:
البته مهم نبود چون به هر حال انیمه رو داشتم که الان فهمیدم سایت .... رو هم بستن (:
و خب منبع انیمه ام رو هم از دست دادم.
به طور جدی وکامل میگم که حالم از همه چی بهم میخوره, مخصوصا از خودم.
واقعا این متینی که الان هست رو نمیشناسم.
اون متینی که میشناختم پر انرژی,درسخون,اهل کتاب,راستگو,نویسنده,خلاق,و هزار تا چیز دیگه بود.
جالبه بدونین که این متینی که گفتم تا 15 سالگی بیشتر دوام نیاورد.
و خب نوبت دلایل این تغییراتم,1:ترک کتاب 2:اعتیاد به بازی های رایانه ای 3:شرایط اقتصادی 4:ایرانی بودنم
وقتی نوجوان بودم در مورد ازدواج کردنم یا شغلی که قرار بود در آینده بدست بیارم خیال پردازی میکردم و میگفتم من میتونم چون میخوام چنین آینده ای رو داشته باشم ولی..
الان با 20 سال سن وقتی میبینم که یه چیبس که دیروز 4 تومن بود و امروز 7 تومنه!(:
دیگه خودتون بقیش رو حدس بزنین!
عذر میخوام اگه که حرفام ناراحتتون کرد.
یه خورده بابت شرایط اخیر ناراحت بودم خواستم خودم رو تخلیه کنم.
