آخ که دلم خیلی پره . اما نِمدانم از کجا و از کدومش بگم براتان .
انقدر کیسه لباسمان زرت و زرت خالی مِشه که بعضی اوقات ، فکر مُکنی که شاید کوکاش باز شده اما مِبینی نه . همه و همه اش خرج شده و به زخمای زندگی خورده. یا انقدر ارزش پول مان آمده پایین. با اینکه زیاد نمتانی خرج کنی. ولی، مِبینی دو تیکه خرت و پرت مِگیری ، کل پولت تمام مِشه و مِره تو شکم بی صاحاب.
تابستان که مِشه.دلت هندوانه و خربزه مِخواد ، مِبینی که پول دستت نیست . بعد هر چی به ننه بابات مِگی یَک میوه بگیرین پدر بیامرزا. بخدا که ای گلو مان خشک شد از بی آبی . ای چه وضعشه ، آب جونمان خشک شد که . بیییی که ، ایجور بدبختی رو ما ندیده بودیم به عمرمان.
خروار ،خروار هندوانه مُخوردیم همش هم از ای ، هندوانه های به شرط چاقوی آقا کریم همسایه مان مِگرفتیم . بنده خدا یَک وانت قراضه داشت، با همو هندوانه به همه مِفروخت . چه آبدار و شیرین هم بود .
جِگرِت یخ مِکَردا .هَز مِکَردی که فقط یه بِلیک(قاچ) ، از او مخوردی .
اصلا روحت تازه مشداااا.
هعی الآن نمتانی هیچی بخوریا. هیچی . تا مِگی گوشت بگیرین ، دست و پامان از کم خونی و ضعف مِلَرزه. مِگن مَگه نون چِشه.نون بخور قوت بگیر پسر . جوانیا ، تو الآن سنگو آب مُکُنه معدت چی فکر کردی.
چیزای ارزون و بانجول بخور ، باشه معدت به زندگی با شرایط سخت عادت کنه هاااا.
منم مِگم ننه جان، حالا چون ما ، سنگ شکن طبیعی تو ای معده واماندمان هست ، شما هم سوء استفاده کنین هر چی سنگ و کلوخه خودِه کامیون بریزین توما.
نون خوبه ، اما نِمشه که به کوب ، همش نون بخوریم بیییی که مُردم خاااا از بس نون خالی خوردم.
ای قضیه گوشت خوردن همه ما ، تو ای اوضاع گرانیا، کم کم مشه مثل داستان تام و جِری.
که یه تیکه گوشت قرمز که دستشان می آمد. تو خانواده نوبتی، مِگِرفتن یه لیس مِزدن گوشتو ، باز مِدادن به یکی دیگه . که فقط مزه شه ببینن .
ما هم الآن به همو حد رسیدیم و باید همو کار و بکنیم . وگرنه از عُده خرج گوشت، برنمیای که... بخوای بگیری.
ایَم روزگار شد، ایَم شد زندگی . تُف به ای گرانی، لعنت به ای جیب همیشه خالیه ما مردم بیچاره. که یک بار آرزو به دل ماندیم که ، ای کیسه ما پُرِ پول باشه .
پولای ما آمدنش ای طوریه که باید ،مثل بچه شیر خوری، بهانه بدی دستش. خوش ، خوش دستشو بگیری . نازه شه بکشی ،بگی بیا عمو جان بیا . اگه بیای تو ای کیسه وامانده مِبَرمت پارکا . باد سوار مُکُنمت.
سَقِچ (آدامس) مِگیرم براتا.
ولی بی وفا وقتی میادا، نیامده مِره . خاب بگو آرام ، آرام به کجا چنین شتابان . برکت از زندگی ها رفته.
به ننه بابای ما باشه ، همش مِگن آش بخورین کم خرج تره .سبزی هم داره ، بیشتر سبزی هام از پَل های خودمانه . جون تان هم، ساق و سلامت ممانه. اَی قَرِم میاد وقتی که اینه مِگَن . انگار که به من سیر سَر مِدَن ، از بس که مِسوزم از ای قضیه.
بدنمان آهن که نمتانه تولید کنه ، از بس گوشت نُمخوریم. فقط باد تولید مُکُنه ، او هم، صدقه سر نخود لوبیایی که تو آش و سوپ مُخوریمه.
همونم تا چند وقته دیگه، که رد شِه ، دیگه سال تا سال ، پیدا نُمکُنیم که حبوبات یا مثلا مِجی(عدس) بخوریم .
بعدش نخود و لوبیا خوردن هم مِشه آرزو.
هَله هوله هم که ،تا قصد مُکُنی بخری او رَم نمتانی . طرف چیپس که نمتانی بری از تَرسِت.
نصفه بیشتر مُشَماش، باده همش.شاید بگردی داخله مُشماره یَک مُشت آیا چیپس پیدا کُنی یا نه.
جانَمَرگا معلومه خوبم نَفَس دارنا .که ایجور مُشَمای چیپسه باد مُکُنن.
خوشا به نَفَسِتان . بِگردم ای نایِ گلو رِه. از همینجا به بادکُن های چیپس خستَه نباشی مِگم . خدا قوت پهلوان. تن تان سلامت ، رد گم کُنای مردم.
مرغا رِه باز مُکُنی که رِز رِز کنی . مِبینی مِگی :《بیییی که، جَوِر ستم》چقدر خُردی و قد پَست شده . ولی مرغاش چاقنا، چااااق.
بعد ای رِه بِگم که، وقتی مِخوای خوده چاقو اینه رِز کنی. مِبینی از داخل قفسه سینه مرغ شِرررتی، آب مریزه بیرون.
بعد هوش به سرت میاد که ، ای آب داخل شکم مرغ ظاهرشه سیکس پک نشان مِداده بعدش که مرغ مِمانه و اصل گوشتش مِبینی که ؟ مرغ شده اندازه یَک چِقوک.
بعد یه ذره گوشت دستته مِگیره یا نِمگیره.
برای هَمی از ای مرغای کوچک، سایز (مِدیوم ) بگیرینا،به نفعه تانه.
هیچ آتیشم نِمگیرین که بگین پول تان، حیف شده.
مرغای ( ایکس لارج ) به درد خودشان مُخوره.
منظوره مَنه الآن مِفهمین ؟ حالی مِشین ؟!
منظور من، همی مرغای باشگاهیه که ران چاق دارن و پاهاشانم خیلی چشم هَمَتانه مِگیره. خیلی گوشتی و صاف و صوف شدست.
مدانین چیه؟ جون مِده که ای مرغا شلوار قد نود بپوشن بیان جلوی ویترین مغازه .چه جیگری بشن ای مرغای ما.
ای روغنا هم که ، روغن نیستن ها. نه غذا رِه سرخ و پخته مُکُنن . نه برامان خوبه ، هیچ خاصیتی ندارن و به درد نُمخورن خا.
مِنِویسن از آفتاب گردان.اما انگار که تخم آفتاب گردانه یه بو کرده، بعد گزاشته کنار .
نمدانی ای روغنا از چیَه؟! . از سم بدتر ممانه. خام بخوریم از ای روزمان بهتره خدایی .
حداقل ش اینه که، خامی فوقش شکم مانه شُل مُکُنه، به جِرت و جِرت مندازه. چِمدانَم والا ،چی بگم.
از نون سنگک هم نگم بِهِتان که،بهتره. انقدر از ایوَر اونورش مِزنن که وزنش کم شده.
وقتی بر مِداریش بخوری ، مثل قاق مِمانه. خشکه ها، یعنی خشک. از بس که خمیرِشه کم وَر مِدارن ، اصلا زیره دلته نِمگیره چه برسه که سیر بُکُنَت.
وقتی نونه شه زیر دندوناته ، مِخوای بجویی. یَک خِرت خِرت مُکُنه که چی . ای سوخته های نون هم فاتحه معدته مِخوانه. از بس، خشکه . وقتی مُخوری ، بعدش انگار یه تانک بالای معدت رفته پخش مِنه.انقدر که معده رو بعدش اذیت مُکُنه.
دوغ های کارخانه ای هم که ، مِگیری بخوری مزه آبِ کالِ(رودخانه) مِده ، تا دوغ .اصلا مِگی مزه نداره رِتّو عه (آبکی بودن)،رِتو ست.
جای میوه هم ، دستشان خالیه مِگن آب بخورین نه قند داره نه هیچ چیز دیگه، هر چی مِگی بابا جان قند میوه برای سلامتی مان خوبه. من نِمخوام در ای حد نگران سلامتی ما باشی .
ولی باز حرفِ خودشانه مزنن.
خُب بدبختا، همه اینارِه مدانن ها ولی ندارن که بخرن .
ملتفط مشین که چی مِگم دیگه.همیشه هم بنده خدا مِگه، بیا ای کف دست اگه یَک مو مِبینی کو بِکَن.
چای هم که گرانه، از مجبوری وعده های چای خوردنِمانم کم کردیم. بعد مِریم مثل گوسفند تو ای دره تپه ها ،آنُخ و آویشن جمع مُکُنیم مِریزیم تو کیسه که از همونا دَم کنیم بخوریم.
آخرش هم برای با کلاس نشان دادن خودمان مِگیم . مِدانی ما شبا عادت نداریم چای بخوریم.دِلمانِه ریش ،ریش مُکُنه . ما فقط مِشینیم آخر شبا دمنوش گیاهی مُخوریم.
نِمدانن که ، حال قضیه اینه که چای نداریم که بخوریم برار.
وگرنه، چای که خوبَه دست و پامانِه آرام مُکُنه و مُسَکِنِ اعصابه ما ، فقط و فقط چاییَه.
خلاصه ای که ، ماندیم از کدام دردمان بنالیم.از گرانی و تورم ، اعتیاد ، بی پولی و ارزش پولی پایین.
غمباد گرفتیم هیچ کارم از دستمان نمی آیه. چهارساله که ای مسئولین ما دارن سر هَمی مرغ بحث مُکُنن.کی فکر مِکرد یه روزی ،مرغ بشه دغدغه و فکرِ مردم.
به امید او روز زنده ایم و هنوز نفس مِکِشیم که ،ای اوضاع گرانیا و نداری های مردم حل بشه و بتانیم زندگی مانو رو به راه کنیم ، شرمنده زن و بچه نشیم.
امیدوارم که هر روز خدا، کبک تان خروس بخوانه.
و جیب تان دریای اِسکناس باشه.
نسیم و آوای زندگی تان ، در جهت آرامش و خوشبختی همیشگی بوزد.
نویسنده : مائده رضایی
سبک نوشته: طنز عامیانه با لحجه اصیل بجنوردی
#طنز #نویسندگی#لحجه بجنوردی
#مشکلات اجتماعی#گرانی و تورم# پول
#شرایط سخت
