دلنوشته

گاهی فقط باید نوشت بی هیچ باید و اما و اگری.

فقط می‌نویسی تا حس لحظه‌ات را ثبت کنی تا عمق چاه سیاهی که در دنیای درونت حفر شده را در لحظاتی که درکش کرده‌ای بنویسی تا از خاطرت نرود.

گاهی نیاز است بنویسی تا حسی که شاخک‌های عاطفی‌ات را تکان داده و قلبت را پس از مدت‌ها لرزانده جایی ثبت شود و یادت نرود.

گاهی می‌نویسی که یادت بماند عزیزی که مدت‌ها به خوابت نیامده بود به خوابت آمده و تو را از غمباد گرفتن و نشستن در تنهایی و تاریکی باز داشته و به ضرب و زور هل داده به سمت روشنایی.

گاهی فقط برای دلت می‌نویسی برای اینکه اگر شرمنده‌اش هستی یا سرت روبرویش بالاست، جایی ثبت کرده باشی چون انسان بی‌نهایت فراموش‌کار است در ثبت لحظه‌ها و احساسات...