اگر دستاوردی را نتوانم اندازه بگیرم، چیزی در دست ندارم.
اشتباه نشود، این به معنای تمایل به بهترین بودن و یا میل به اثبات چیزی نیست، اما تنها چیزی که می‌تواند برای بهتر شدن به من کمک کند یک نقشه راه است، از مسیری که طی کرده‌ام، تا بدانم چه اثری از خود به جا گذاشته‌ام. یک تصویر کلی که بتواند خیلی ساده نشانم دهد تلاش من چه اثری بر جامعه‌ام گذاشته است.
ویدیوی آمار مخاطبین من را ببینید:
در سال ۹۸، من در مجموع ۰ پست در ویرگول منتشر کردم و پست‌های من ۴۶ مرتبه لایک شدند و افراد ۲۱ بار نظرات خود را روی پست‌های من به اشتراک گذاشتند. امسال ۴۹ نفر در ویرگول من را دنبال کردند تا پست‌های بعدیم را بخوانند. اما چیزی که این دستاورد را ارزشمندتر می‌کند اثری است که این پست‌ها از خود به جا گذاشتند.
طبق آمار ۳۶,۵۲۲ بار پست‌های من خوانده شدند و زمانی حدود ۳,۴۰۳,۲۴۲ ثانیه صرف مطالعه آنها شده است، که با توجه به جمعیت ۷۲٬۹۴۰٬۰۰۰ نفری که در ایران به اینترنت دسترسی دارند، من توانستم حدود ۰/۰۴۶۶۵۸ ثانیه، سرانه مطالعه دیجیتال کشور را بالا ببرم. عددی که با تمام کوچک بودنش، اثر بزرگ و ارزشمندی است.
اما این عددها فقط توضیحی است از آنچه که برای مخاطبانم به ارمغان آورده‌ام، اثر ارزشمند‌تری که با نوشتن در ویرگول از خود به جا گذاشته‌ام، تلاش پنهانی بوده که برای حفظ محیط زیست کرده‌ام. من با انتشار پست‌های خودم در فضای ویرگول توانستم در مصرف کاغذ صرفه جویی کنم؛ یعنی اگر قرار بود پست‌هایم را چاپ و به دست تک تک خوانندگان برسانم باید ۱۴۴,۲۱۱ کاغذ مصرف می‌شد.
