به مناسبت شروع سال جدید زندگی‌م تصمیم گرفتم قسمت دوم این پست رو با تلفیق جریان کوله‌پشتی آخر سال (یادش بخیر این متن در انتهای سال ۹۶ نوشته شده بود و در پیش نویس مانده‌بود.) شروع کنم.
خب، خیلی سریع و خلاصه سال نو رو هم تبریک می‌گم و امیدوارم سال نو پر از شادی و آسون گرفتن غصه‌‌ها همراه باشه یادمون باشه که گذراست که البته با توجه به توضیح بالا باید بجاش عرض کنم تولدم مبارک و یادمون باشه که زندگی همیشه گذراست.
مخفی کردن از سخت‌ترین راه‌هاییه که تا بحال توی زندگی تجربه کردم. یکی از مهم‌ترین چیزهایی که سال ۹۷ در کوله پشتی من نخواهد* بود(متن مال گذشته‌است، اکنون در وسط سال ۹۸ خوشحالم عرض کنم دیگه همراهم نیست :) )، قطعا عدم صداقته. ممکنه از نظر خیلی از افراد غلط باشه که صادقانه رفتار کنیم و باید با ایجاد یک نقاب و ظاهر سازی واقعیات رو جوری دیگه جلوه بدیم، به قول لکتر در هانیبال:
"مردم همیشه به شما نمیگن چه فکری می‌کنن، فقط منتظرن که توی زندگی پیشرفت نکنی"
-هانیبال (۲۰۰۱)
پوشیده نیست هیچ‌کدوم از ما کامل نیستیم، در تکاپو برای رشد و انسان شدنیم. اگر از بخشی از خودمون یا رفتارمون حس خوبی نداریم و پنهان می‌کنیم، باید بدونیم در مسیری نادرستی قرار گرفتیم.
ما مجبوریم یاد بگیریم با کاستی‌ها کنار بیایم و اون‌ها رو تبدیل کنیم به فرصت یا از بازی زندگی بزنیم به چاک. فرصتی که در اختیار هر کسی نیست و به عنوان یک موهبت در اختیار تک تک ما فعلن قرار گرفته شده‌است.
پس بجای پوشیدن کاستی‌ها به اون‌ها نگاه کنیم و بگید به نظرتون کاستی یا نقاط رو به بهبود یعنی چی؟
