خیلی وقت بود ویرگول ننوشته بودم. در پایان سال فرصتی پیش اومد چند کلمه هم اینجا بنویسم. :)
سالی که گذشت سال عجیبی بود، امیدوارم همه‌ی رفقا و خونواده‌اشون سر کیف باشن و ادای حال بدا رو در نیارند، منم عالی‌ام و بهتر از این نمی‌شه. :دی
از این مهملی‌جات و دسر اطراف پست که درگذریم؛
من! در اواسط ۳۲ سالگی، چیکده‌ای از تجارب و آموزه‌هایی که سال ۹۹ شخصن با تک‌تک سلول‌های وجودم لمس کرده‌ام رو برای یادآوری خودم در آینده اینجا می‌نویسم، البته به شما خواننده‌ی عزیز پیشنهاد می‌کنم بهتره این پست رو مطالعه نکنید!
۱- اگر همچنان بر خلاف پیشنهاد بنده یا به قولی بنا به تصمیم خودتون به اینجا رسیدید، باید عرض کنم:
مهم نیست چه کسانی اول راه یا توی مسیر تو رو همراهی می‌کنند.
حالا بریم جلوتر منظورم رو بیشتر توضیح می‌دم.?
۲- هیچ آدمی از روی علم و آگاهی به تو یا کسی دیگه آسیب نمی‌رسونه.چی؟! مگه می‌شه؟!?
بله که می‌شه. معمولن افراد مطلع نیستن که دارن با کار یا رفتارشون به دیگران آسیب می‌رسونند، به عبارتی ناآگاهند. البته بعضی هم هستند که از قصد آسیب می‌رسونند. به نظرم این افراد زرنگ هم ناآگاهند. چرا که هر فرد آگاهی می‌دونه آسیب رسوندن به دیگران هیچ سود و منفعتی نداره جز اندکی سرخوشی موقت که آن هم به چشم بر هم زدنی می‌گذرد. البته فرد زرنگ داستان ما یادش می‌رود که زمانی رو که برای آسیب زدن به دیگران صرف کرده دیگه هیچ وقت به دست نخواهد آورد و از پیشرفت خودش بازمونده. حالا با دونستن این موضوع به نظرت:
آیا کسی وجود دارد که از آدم‌های ناآگاه و جاهل ناراحت یا خشمگین بشه یا در پی انتقام‌جویی از ایشان باشد؟!
۳- مهم نیست چقدر توی زندگی اشتباه کرده باشی.?
در واقع مفهومی به نام اشتباه وجود نداره. به جای اون مفاهیمی به نام تجارب درست یا نادرست وجود دارند. این ارزش‌ها هم بر اساس منطق افراد تعیین می‌شه. منطق هر فرد هم بستگی به زاویه‌ی دید هر انسانی داره که کاملن امری فردیه و نمی‌شه تعمیم داد. یعنی کاری که به نظر من ممکنه نادرست باشه ممکنه به نظر تو درست باشه و برعکس. مهم اینه تلاش کنی از هر تجربه‌ای موضوع ارزشمندی رو بیاموزی.
دنیا پر از فرصته تا تجربه‌های ارزشمندی بدست بیاریم و یاد بگیریم. البته هر تجربه یکبار کافیه!
۴- ببخش اما فراموش نکن.?
خیلی جمله‌ی کلیشه‌ایه البته موقع انجام دادنش می‌فهمید فقط توی حرف کلیشه‌ایه و کم پیش میاد کسی بتونه کامل و درست انجام بده. سال‌ها پیش یکی از دوستانم به زیبایی گفت:
هر چه بیشتر ببخشی، بزرگتر می‌شوی!
۵- حرف‌های آدم‌ها رو زیاد جدی نگیر.
در اصل به جای اهمیت دادن به حرف‌ها، رفتار و عملکرد آدم‌ها رو بیشتر ببین. توی یک آرمان‌شهر هدف اینه که تفکر، گفتار و رفتار انسان‌ها با هم یکسو باشه. البته توی دنیای واقعی ما هنوز برای زیستن در اون شهر قدم‌های کمی برداشتیم. البته تعداد اندکی انسان رو توی همین سال گذشته ملاقات کردم که روی این موضوع بسیار حساس بودند و برایم بسیار عزیزند، اما به صورت نرمال:
آدما چیزایی هستند که انجام‌شون می‌دهند، نه حرفایی که می‌زنند.
راجع به این موضوع می‌تونم یک کتاب کامل برات بنویسم، البته ترجیح می‌دم به دانش و معلومات زمانی که این متن رو می‌خونی اکتفا کنی و اگه نظرت با نظر اکنون من همسو نبود سراپا گوشم.?
۶- از «به تو چه؟» و «به من چه؟» زیاد استفاده کن.??♂️
اغلب مشکلات و گرفتاری‌ها به ما ربطی ندارند و ناشی از کنجکاوی بیخودی ماست. از خودم پرسیدم:
به شما چه که توی این پست چی نوشتم؟ البته به من چه که به شما چه؟!
۷- تو حق نداری کسی رو قضاوت کنی.?
اگه دیدی کسی داره قضاوت می‌کنه با احتمال زیادی مبنای اون قضاوت زاویه دید خودش (از من نشنیده بگیرید اما صحبت‌های ناخودآگاهش) در مورد خودشه که به دیگران تعمیم می‌ده. یادتون باشه که:
آدم‌ها نادرستی‌های رفتار دیگران رو وقتی می‌تونند مشاهده کنند که خودشون قبلن انجام‌شون داده باشند.
ممکنه من هم اون نادرستی رو با دقت و آگاهی خودم یافته باشم یا حتی کسی بهم گوشزد کرده باشه و بعد از تفکر تلاش کردم اصلاح کنم. بازم حق ندارم کسی رو قضاوت کنم.
۸- شجاعانه، صادق باش حتی توی بیان کارهای نادرست.?
بدون شک صداقت، بعد از شجاعت تنها راهکار مشکلاته. حتی می‌تونی به میزان پذیرش یا درک اطرافیانت نسبت به تجارب نادرستت اعتبار متناسب برای صمیمیت بدی. مثلن دوستی که می‌تونه نادرستی رو در تو ببینه و درک کنه ممکنه این تجربه برای هر کسی پیش اومده باشه از نظر من فرد صمیمی‌تری محسوب می‌شه. به قول یکی از دوستان:
هنگامی که "خورشید" می‌درخشه هرکسی می‌تونه دوستت داشته باشه. در طوفانه که متوجه می‌شی، چه کسی واقعن به‌ات علاقه داره.
۹- این مسیر ادامه داره!??♂️
آدم‌های زیادی رو توی مسیرت می‌بینی. تا وقتی زخم‌شون رو نچشیدی، ترحم و تمسخرشون جایز نیست. اگه ازت کمک خواستن به اونها راهی که فکر می‌کنی درسته رو نشون بده. پیشنهادت رو چه پذیرفتن و چه نپذیرفتن به راهت ادامه بده. می‌دونی که؟!
به قول خارجیا "تایم‌فلایز" و عمر محدود.?
۱۰- اگه تا اینجای پست رسیدی، در ادامه‌ی بند اول باید عرض کنم:
مهمه که آخر راه چه کسانی کنارت موندن.
ممکنه مسیر آدما هر جایی از تو جدا بشه یا الویت اونها با تو متفاوت باشه. البته پیشنهاد می‌کنم برای زمانی که در این دنیا صرف کردی و تصمیم‌هایی که خودت گرفتی احترام قائل شو و از تمام هم‌مسیرانت خاطرات شادی به یاد بسپار، چرا که یاد و خاطرات زیبای مشترک با دیگران، توشه‌ی راه‌‌‌های سخت و صعب‌العبور زندگیه. ❤️
ضمن اینکه چشمت پر نووور که تا اینجا رسیدی، به نظرم مطالعه‌ی این بندها رو به کسی پیشنهاد نکن :)
این موضوع رو از این لحاظ که خیلی متن رمزآلود خفنی به نظر بیاد عرض نکردما. صرفن به نظرم کسی که آگاه باشه خودش به این موضوعات رسیده یا یه روزی به‌شون می‌رسه. به عبارت بهتر کسی که به دنبال پاسخی برای سوالش می‌گرده مثل آب روان از بین سنگ‌ها راهی رو پیدا می‌کنه و به سوال بهتری می‌رسه.
در پایان می‌دونم یک سال متفاوت رو گذروندیم، مهم این بود که گذشت.
به امید اتفاق‌های خوب سال آینده؛??
سال نو مبارک!??
پ.ن: در حال حاضر نمی‌دونم جداکننده‌ی بندها رو در جای درستی استفاده کردم یا نه البته به نظرم قشنگ بودن:دی اگه درست نبودن در آینده اصلاح خواهم کرد. :))
