آقای مایکل جانیچ از متخصین دفاع شخصی چندوقت پیش مقاله ای نوشته برای مجله «بلک بلت» در مورد تاثیرات همه گیری کرونا بر فاکتورهای موثر در مبحث دفاع شخصی و در اون به نکات ظریفی اشاره کرده که مرورش خالی از لطف نیست.
می دونیم که در دفاع شخصی هشیار بودن نسبت به محیط اطراف یکی از نکات کلیدی محسوب می شه. زیر نظر گرفتن افرادی که باهاشون برخورد می کنیم، بهمون نزدیک می شن، دقت به زبان بدنشون، طرز نگاه و صحبتشون، اینکه دستشون رو پنهان کردن یا نه و مواردی از این دست.
تا همین چندوقت پیش قبل از کرونا، پوشاندن صورت با ماسک هم می تونست یکی از این علائم هشدار دهنده باشه. اما الان چی؟! استفاده همه گیر از ماسک دیگه اون رو از یک علامت هشدار دهنده به یک رفتار عادی بدل کرده.
قبلا شاید حتی بعضی از خلاف کاران برای اینکه بتونن بدون جلب توجه به قربانی نزدیک بشن، از پوشوندن صورتشون خودداری می کردن. اما اونها ترس بزرگ دیگه ای داشتن و اون اینکه ممکنه از روی فیلمی که کسی با تلفن همراهش گرفته یا فیلم دوربین های مدار بسته توسط پلیس شناسایی بشن. اما الان استفاده عمومی از ماسک این امکان رو به مجرمین می ده که بدون جلب توجه و بدون نگرانی از شناسایی شدن به قربانی نزدیک بشن. درواقع ماسک کمک بزرگی به «ناشناس موندن بدون جلب توجه» کرده.
البته از اون طرف کرونا با خودش رفتار جدید دیگه ای هم آورده به نام فاصله اجتماعی. این یکی شاید تا حدی از زهر مورد قبلی کم کنه! یعنی درسته که دیگه نزدیک شدن فردی که با ماسک صورت خودش رو پوشونده جلب توجه نمی کنه، اما از این طرف توصیه به مردم جهت رعایت فاصله اجتماعی، اونها رو نسبت به حفظ فاصله از افرادی که از کنارشون عبور می کنن یا بهشون نزدیک می شن حساس تر کرده.
حفظ فاصله ایمن از افرادی که بهمون نزدیک می شن در دفاع شخصی بحث تازه ای نیست(این حفظ فاصله با اون رعایت فاصله اجتماعی که جهت ایمن بودن از ویروس مطرح می شه در هدف متفاوته)، اما قبلا شاید به خاطر جو جامعه… کمتر مورد توجه قرار می گرفت. حالا ولی مردم با اعتماد به نفس بیشتری می تونن توقع حفظ فاصله رو از افرادی که بهشون نزدیک می شن داشته باشن که این یک نکته مثبته.
شنیدن قسمت اول پادکست سیف زون هم شاید برای درک بهتر اهمیت فاصله ایمن در دفاع شخصی بد نباشه.
--
این مطلب قبلا در سایت شخصی من هم منتشر شده
