رابرت دنیرو بازیگری برای تمام فصول
رابرت دنیرو یکی از پرکارترین و درعین حال محبوب‌ترین هنرپیشگان سینمای هالیود است.
دنیرو طی نزدیک به نیم قرن فعالیت هنری‌اش در فیلم‌هایی تکرارنشدنی نقش‌آفرینی کرده و جوایز متعددی را شکار کرده است. رابرت دنیرو از ابتدا می‌دانست که زندگی او تنها در صحنه نمایش شکوفا خواهدشد و مخصوصا زبان بدن.....
رابرت دنیرو مردی برای تمام فصول
هرچند زبان بدن دنیرو تا به امروز دستخوش تحولی عظیم و اساسی شده و به بلوغ و پختگی غیر قابل باوری دست یافته است اما کارکردن با اسطوره ها خصوصا کارگردانان بزرگ را هم نمی توان نادیده گرفت دنیرو با شیوه بازیگری احساسي و حسی کاملا آشنایی دارد و این مهم در زبان بدن او به چشم می خورد.
این روش علمی، بازیگری او را قادر می‌سازد که با استفاده از رشته‌ای از تجربیات و تمرین‌های مداوم، در پوست شخصیت دلخواه به راحتی فرو رفته و آفای نقش نمايد. کاراکتر انسانی دنیرو کارکتری متفاوت است که او را قادر ساخته مانند آب در هر ظرفی ریخته شود و چیزی متفاوت و متضاد خلق کند از معلم بازنشسته و نیکوکار و خوش قلب تا تبهکاری بسیار خشن در فیلم مخمصه
دنیرو کاملا مطابق مقتضیات نقش واکنش های احساسی و منطبق بر شخصیت فیلم نامه از خود نشان داده و حتی مانند شخصیت فیلم احساس و حتي فکر می کند. دقیقا زبان بدنی که یک مدیر لایق یا کارآفرین و یا حتی بازیگری باید داشته باشد.
رابرت دنیرو در سال ۱۹۷۳ با مارتین اسکورسیزی کارگردان جوان همکاری خود را شروع نمود و حاصل چنین همکاری فیلم پایین محله یا محله پست بود که این فیلم هم برای اسکورسیزی و هم برای دنیرو نقطه ورود به دوره حرفه ای گری و مشهور شدن است.
در این فیلم بود که رابرت دنیرو برای اولین بار در خدمت یک تفکر کارگردانی نوین قرار گرفت و فصل تازه ای در هالیود هم آغاز شد.
زبان بدن یک ابر بازیگر
دنیرو استاد خلق احساس و بی احساسي است که بیشتر بازیگران جوان ایرانی از آن بی بهره هستند
از پوکر فیس افراطي تا خدای احساس در یک فیلم او با این تکنیکهای خوب زبان بدن توانست تمام توانایی‌های درونی خودرا به نمایش بگذارد.
زاویه و حجمی که دنیرو در نقش‌ها به خود می گیرد مخصوصادر مخمصه و در ژانر زندانی تبهکار رئیس گروه و در پایان فیلم به عنوان مستخدم هتل کاملا متبلور می شود .
راننده تاکسی
این فیلم کهسال ۱۹۷۵ هم برای دنیرو و هم برای اسکورسیزی اروجی مجدد بود هر دو نفر با این فیلم ظرفیت‌ها و امکانات تازه‌ای را در خلق فضایی پر تنش و بسیار عصبی و تنش‌آمیز خلق کردند. منتقدان بازی دنیرو در نقش راننده‌ای سرسخت و عصبی به نام (تراویس بیکل) را به مثابه الگویی برای کل هنر بازیگری او ارزیابی کردند .
زبان بدنی فراتر از یک بازیگ
او خود راننده سرسخت عصبی آیت و گاهی زبان بدن او فراتر از نقشش می رود به لحاظ زبان بدن زوایای حرکتی و حجمی که در بازی اشغال می کند.
سرباز زخم‌دیده زخمی در هالیود
دنیرو در این فیلم با احساسات خسته و عواطف بسیار زخم دیده از جنگ بازگشته است و به دلیل دلهره و اضطراب درونی بیش از اندازه، خواب و آرامش را کاملا از دست داده .
دنیرو برای گذران زندگی روی تاکسی کار می کند.
او مسافرکشی ۲۴ ساعته است که در محله‌های پایین شهر و بسیار ناامن شهر با صحنه‌های به شدت فجیعی از نابسامانی‌های زندگی مدرن نیویورکی مواجه می شود.
زبان بدن او در این قسمت شروع از تحول در دیدگاه و تفکر می کند که در ادامه فیلم هم به وقوع می پیوندد و دنیرو را سرانجام به سوی خشونتی کور و بسیار نافرجام و خشن سوق می‌دهد که مخصوصا این خشونت در ادامه حتی در زبان بدن و مخصوصا نگاه های او و تفکرش کاملا موج می زند
دنیرو در گاو وحشی زبان بدنی کاملا متفاوتی دارد در ژانر ورزشی‌که ساخته ابتدای دهه هشتاد میلادی است او در یکی از ماندگارترین ساخته های اسکورسیزی خالق سبک دیگری از زبان بدن و حتي سرو صورت و گردن و ژستهای دیگری است انگار که او آدم دیگری شده که ما هرگز اورا تا کنون ندیده و نمی شناسیم.
گاووحشی زندگینامه جیک لاموتا بوکسور دهه چهل است. به نظر می رسد که برخلاف بیشتر فیلم‌های این ژانر، حال و هوایی بسیار رئالیستی و در عین حال تند و کاملا حرفه ای و قوی دارد.
جالب است بدانید که دنیرو برای بازی در این فیلم ۲۵ کیلوگرم وزن اضافه نمود و ساعتها در باشگاه های بوکس حضور پررنگ‌داشته او خالق زبان بدن یک بوکسر حرفه ای و منحصر به فرد است مانند نام یک اسطوره تا در قالب یک قهرمان شکست‌خورده از اوج غرور به یک تن‌پرور شکست خورده بدل شود. فیلم که سرانجام هم برای او اسکار بدنبال خود داشت.
هنر یک بازیگر زبان بدن منطبق بر دیالوگ و ماهوی فیلم است بازیگریی که زبان بدن یک آدم برای ۵۰ سال را باید در ۵۰ مدل گوناگون و در دو ساعت را با با گویش دیالوگ و زبان بدن باید بازی کند و این مهم در زبان بدن دنیرو کاملا محسوس قابل دیدن شنیده شدن و حتی ادراک است .
اما برترین زبان بدن را فیلم پدرخوانده که او در آن نقش جوانی (دون کورلیونه) را بازی می‌کند باید جستجو کرد. در این فیلم اوموفق به دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش‌مکمل مرد می گردد.
دنیرو با بهره‌گیری از سبک بازیگری احساسي و حسی خاص خود، در همه ژانرهای سینمایی با مهارت نقش آفرینی می کند چون خوب فکر می کند و تصویر سازی می کند و زبان بدنی فراتر از ژانرها و صد البته کاملا منحصر بفرد و حتي بسیار پررنگ تر و کاملا متفاوت و متمایز خلق می کند.
او در سینمای وحشت، در فیلم‌هایی مانند فرانکنشتاین و موهبت الهی هم با زبان بدن بداهه و از چپ چپ تا راست راست ظاهر می شود. دنیرو در ژانر موزیکال در سال ۱۹۷۷ در فیلم زیبای (نیویورک نیویورک) در نقش نوازنده ساکسیفون و در سینمای کمدی، در آثاری چون (ملاقات با والدین) و همچنین فیلم (ملاقات با فاکرها) بازی بسیار ماندگار و قابل قبولی داشت.در این فیلم‌ها سرعت زبان بدن او حتی پلک زدن‌ها مثل فیلم کار آموز بسیار بسیار مورد توجه قرار گرفت که متمايز و خاص است.....
مازیارمیر معتقد است این فیلم هم برای اسکورسیزی و هم برای دنیرو نقطه ورود به دوره حرفه ای گری و مشهور شدن است .این فیلم ،هالیود را با دو ابر چهره بیشتر آشنا کرد. رابرت دنیرو برای اولین بار در خدمت یک تفکر کارگردانی نوین قرار گرفت و فصل تازه ای در هالیود آغاز شد.
زبان بدن یک ابر بازیگر
دنیرو استاد خلق احساس و بی احساسي است که بیشتر بازیگران جوان از آن بی بهره هستند
از پوکر فیس افراطي تا خدای احساس در یک فیلم او با این تکنیکهای خوب توانست تمام توانایی‌های درونی خودرا به نمایش بگذارد.
زاویه و حجمی که دنیرو در نقش‌ها به خود می گیرد در مخمصه در ژانر زندانی تبهکار رئیس گروه ودر پایان فیلم به عنوان مستخدم هتل کاملا متبلور می شود .
راننده تاکسی
این فیلم که در سال ۱۹۷۵ هم برای دنیرو و هم برای اسکورسیزی اروجی مجدد بود هر دو نفر با این فیلم ظرفیت‌ها و امکانات تازه‌ای را در خلق فضایی پر تنش و بسیار عصبی و تنش‌آمیز خلق کردند. منتقدان بازی دنیرو در نقش راننده‌ای سرسخت و عصبی به نام (تراویس بیکل) را به مثابه الگویی برای کل هنر بازیگری او ارزیابی کردند . زبان بدنی فراتر از یک بازیگر او خود راننده سرسخت عصبی آیت و گاهی زبان بدن او فراتر از نقشش می رود به لحاظ زبان بدن زوایای حرکتی و حجمی که در بازی اشغال می کند.
سرباز زخم‌دیده زخمی بر هالیود
دنیرو در این فیلم با احساسات خسته و عواطف بسیار زخم دیده از جنگ بازگشته و به دلیل دلهره و اضطراب درونی بیش از اندازه، خواب و آرامش را کاملا از دست داده .
دنیرو برای گذران زندگی روی تاکسی کار می کند.
او مسافرکشی ۲۴ ساعته است که در محله‌های پایین شهر و بسیلر ناامن شهر با صحنه‌های به شدت فجیعی از نابسامانی‌های زندگی مدرن نیویورکیمواجه می شود.
زبان بدن در این قسمت شروع از تحول در دیدگاه و تفکر می کند که در ادامه به وقوع می پیوندد و دنیرو را سرانجام به سوی خشونتی کور و بسیار نافرجام سوق می‌دهد که مخصوصا این خشونت در ادامه حتی در زبان بدن و مخصوصا نگاه های او کاملا موج می زند
دنیرو در گاو وحشی زبان بدن کاملا متفاوتی دارد در ژانر ورزشی‌که ساخته ابتدای دهه هشتاد میلادی است او در یکی از ماندگارترین ساخته های اسکورسیزی خالق سبک دیگری از زبان بدن و حتي سرو صورت و گردن دیگری است انگار که او آدم دیگری شده که ما هرگز اورا تا کنون ندیده ایم .
گاووحشی زندگینامه جیک لاموتا بوکسور دهه چهل است.
به نظر می رسد که برخلاف بیشتر فیلم‌های این ژانر، حال و هوایی بسیار رئالیستی و در عین حال تند و کاملا حرفه ای و قوی دارد.
جالب آیت بدانید که دنیرو برای بازی در این فیلم ۲۵ کیلوگرم وزن اضافه نمود و ساعتها در باشگاه های بوکس حضور پررنگ‌داشت او خالق زبان بدن یک بوکسر حرفه ای و منحصر به فرد است مانند نام یک اسطوره تا در قالب یک قهرمان شکست‌خورده از اوج غرور به یک تن‌پرور شکست خورده بدل شود. فیلم که سرانجام هم برای او اسکار بدنبال خود داشت.
هنر یک بازیگر زبان بدن منطبق بر دیالوگ و ماهوی فیلم است بازی ک زبان بدن یک آدم برای ۵۰ سال باید ۵۰ مدل گوناگون را با خود بهمراه داشته باشد و این مهم در زبان بدن دنیرو کاملا محسوس قابل ادراک است .
اما برترین زبان بدن را فیلم پدرخوانده که او در آن نقش جوانی (دون کورلیونه) را بازی می‌کند. در این فیلم اوموفق به دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش‌مکمل مردم‌می گردد.
دنیرو با بهره‌گیری از سبک بازیگری احساسي و حسی خاص خود، در همه ژانرهای سینمایی با مهارت نقش‌هایی آفرینی می کند چون خوب فکر می کند و تصویر سازی می کند و زبان بدنی فراتر از ژانرها و منحصر بفرد و حتي بسیار پررنگ تر و کاملا متفاوت و متمایز خلق می کند.
او در سینمای وحشت، در فیلم‌هایی مانند فرانکنشتاین و موهبت الهی هم با زبان بدن بداهه و از چپ چپ تا راست راست ظاهر می شود. دنیرو در ژانر موزیکال در سال ۱۹۷۷ در فیلم زیبای (نیویورک نیویورک) در نقش نوازنده ساکسیفون و در سینمای کمدی، در آثاری چون (ملاقات با والدین) و همچنین فیلم (ملاقات با فاکرها) بازی بسیار ماندگار و قابل قبولی داشت.در این فیلم‌ها سرعت زبان بدن او حتی پلک زدن‌ها مثل فیلم کار آموز بسیار بسیار مورد توجه من قرار گرفت که متمايز و خاص است.....
دکتر مازیارمیر
ادامه در
www.mazyarmir.co
