نقدی بر افکار اشو

نقدی بر افکار اشو

بعنوان یک منتور و مشاور سالها است که به نقد و تحلیل افکار رهبران کاریزماتیک می پردازم

بعنوان یک تحلیلگر که مسلط به تفکر نقادانه است امروز می خواهم افکار اوشو را مورد برسی و نقد قرار دهم البته بر هیچکس پوشیده نیست که تفکر نقادانه همیشه کاملا در مسیر موفقیت و واقعیت قدم بر نداشته و حتما کمیها و کاستیهایی را با خود همراه دارد و از این بابت از شما بینهایت پوزش می طلبم و بی صبرانه منتظر نظرات همه شما عزیزان هستم .

مازیار میر شهریور ۱۳۸۹

به شدت به عنوان یک منتور و مشاور در نقد عرفان های نوظهور چند نکته طلایی و ظریف وجود دارد .

اول تحلیل سیستمی بر پایه تفکر سیستمی

 دوم از ابزاری بنام تجربه یا وحدت رویه

و ما تم در این نقاله کوتاه از همین منظر به این مسئله نگاهی اجمالی خواهیم داشت.

 شاید در گام اول باید بدانیم که اساسا اشو کیست؟

راجنیش چاندرا موهان جاین متولد ۱۹۳۰ معروف به اُشو

عارف، فیلسوف، آموزگار هندی، و رهبر جنبش راجنیش بود .

اوعارفی بسیار بحث‌ برانگیز و رهبر جنبشی کاملا مدرن بود. اشو همواره بر اهمیت مراقبه، ذهن آگاهی، عشق، خلاقیت و جشن و شادی با

کیفیت جدید تأکید می‌کرد که به عقیدهٔ او با باور به نظام‌های اعتقادی و سنت‌های دینی، و همچنین باجامعه‌پذیری سرکوب شده‌اند. او انواعی از روش‌های مختلف مدیتیشن، از جمله مدیتیشن پویا را اختراع کرد.

 در پایان دههٔ  شصت میلادی رویکرد باز تری را در رابطه با میل جنسی در انسان تبلیغ کرد که باعث شد به او لقب «سکس گورو» در هند و بعدها در سراسر جهان داده شد.

 این رویکرد با گذشت زمان بیشتر مورد پذیرش قرار گرفت

 عرفان اوشو می گوید درباره خدا حرف نزنیم درحالی که اصل و پایه عرفان بر شناخت پروردگار بنا نهاده شده است. اوشو سرانجام در سال ۱۹۹۰ میلادی درگذشت .

بعنوان یک مشاور و تحلیلگر دقیقا می دانم و این مهم را درک نموده ام که کاملا درست است که کسی نمی تواند خالق را کاملا بشناسد و درک نماید اما باید اذعان نمود که‌ همین که بشناسیم که نمی شناسیم، این را هم می توان رویه ایی منطبق با عرفان دانست

اوشو و یا عرفان حلقه و یا عرفان ایلیا و..... هرچند تفاوت های بسیار فاحشی باهم دارند ول  همه و همه از نفاط ضعف بسیار مشترکی رنج می برند.

مهمترین اصل در همه این مدل عرفانهای نوظهور این است که همه انها با انگشت روی نقاط لمبیک مغز انسان از یک ضعف بزرگ انسانی سود می برند.

  مطلب مهم دیگر این است‌که عرفانهایی که در این چند سال اخیر و در این چند دهه اخیر درست شده اند از یک وحدت رویه خاص استفاده می کنند و ان سوار شدن بر  قسمتهای مختلفی از ادیان ها است و خود بنوعی هیچ چیز جدیدی در واقع ارائه نمی کنتد و فقط داستانی جدید با روایتی جدید و با دست کاریهای در برخی از متون و یا ممزوج ساختن انها را خلق می کنند.

 اوشو عرفانش را برای هند خلق کرد اما رشد و نمو آن در آمریکا متبلور شد.

متاسفانه در ایران یک ناشر ۱۸ کتاب اوشو را به سرعت چاپ نمود و من هم در ان زمان هر ۱۸ عنوان کتاب را به دقت مطالعه نمودم احساس کردم تب اوشو به شدت در جامعه رواج پیدا کرده است و متاسفانه ممنوعیت چاپ و فروش کتب اوشو به مقبولیت و درست بودن کتاب در اذهان بیشتر کمک کرد حال انکه واقعا انچه اوشو می گوید در بسیاری موارد نثر کامل قران و اهل سنت است اما این بار به روایت اوشو و در دهه۶۰ یا ۷۰  و...... است.

 اوشو  در کتابهایش می گوید که پروردگار یعنی زندگی و زندگی یعنی پروردگار.

اوشو به شدت معتقد است که خالق و پروردگار یک تفسیر دارد و ان عشق است و عشق هم یعنی خدا .... ایا این همان تفسیر خدا از گاو و گاو را خدا دانستن در هند به نوعی نیست .

طرفداران اوشو از او پرسیدند که خدا کیست و خالق ما اساسا چیست؟

اوشو جواب داد که هرگز درباره  پروردگار حرفی نزنیم، هر چه می خواهید بپرسید ولی درباره خدا حرف نزنیم، خداوند لفظی کاملا نامفهوم بوده که برای مخاطب اینگونه تفسیر به غلط می شود که  (نعوذ بالله) خدا وجود ندارد یا خدا هرچیزی می تواند باشد و یا......

اوشو در کتابی دیگر چنین اعتقادات خود را تفسیر می کند که تنها راه شناخت پروردگار هستی فقط با ابزار عقل است و این کاملا البته در تناقض بنیادی با جمله معروف اوشو است. که می فرماید:

لطفا و حتما در مورد پروردگار هرگز سخن نگویید.

اری اوشو خدا را عقل تفسیر می کند و جای دیگر می گوید که اساسا هرگز عقل نمی تواند خدا را بشناسد و با ابزار عشق فقط باید خدا را شناخت.

اوشو معتقد است که خدا یعنی عشق.

در یکی از کتابهایش نوشته راه شناخت پروردگار فقط و فقط عشق است

اشو در کتابهایش دوگانگی و چند گانگی موج می زند او گاه خدا را فقط شادی و شادمانی تفسیر و تعبیر می کند و گاه عشق و گاه.....

ادامه این مقاله را در سایت mazyarmir.com مطالعه فرمائید