کود یک ترکیبی است که شامل عناصر مورد نیاز گیاه می باشد، می تواند در زمانی که گیاه دارای اختلالات تغذیه می باشد به عنوان منبعی از این عناصر جهت رفع این اختلالات استفاده شود.
استفاده از کودهای میکرو مانند کود آهن - روی - مس و منگنز با آنکه نیاز گیاه با این عناصر نسبت به عناصر ماکرو کمتر می باشد اما جهت سلامت و بهبود وضعیت گیاهان لازم می باشند.
زمانی که گیاه در حال رشد و نمو می باشد استفاده از کود آهن بدلیل نقشی که این عنصر در ساخت کلروفیل و داخل کلروپلاست گیاه دارد باعث بهبود وضعیت گیاه می شود. این عنصر هپچنین در ترکیب برخی آنزیم ها نقش دارد.
آهن در خاک به دو صورت فروس (Fe2 ) و فریک (Fe3) جهت جذب گیاه موجود می باشد. که عوامل مختلفی
ازجمله : PH خاک، میزان بیکربنات و مواد آلی خاک، تهویه خاک (میزان ترکم) و میزان مصرف کود آهن و عدم مصرف آبهای حاوی بیکربنات بر قابلیت جذب این عنصر توسط گیاهان موثر می باشد.
در برگهای درختان میوه نسبت به محصولات زراعی علائم کمبود آهن بیشتر دیده می شود. این علادم به شکل زردی و نکروزی در بین رگبرگها در برگها قسمت بالای درختان دیده می شود.
جهت رفع این علائم می توان از کودهای آهن مانند کود سولفات آهن و یا کلاته های آهن (Fe-EDTA , مختص خاکهای اسیدی Fe- HEEDTA مختص خاکهای خنثی و Fe- EDDHA مختص خاکهای آهکی که می توان از این کودهای بیشتر به صورت محلول پاشی استفاده نمود).
آهن با نماد شیمیایی Fe (به لاتین: Ferrum)، نام یک عنصر شیمیایی با عدد اتمی ۲۶ و چگالی ۷۸۷۴kg/m۳ است. آهن یک فلز است که در نخستین دورهٔ فلزهای واسطه جای دارد. آهن از دیدگاه جرم، بزرگترین عنصر سازندهٔ کرهٔ زمین است. آهن اصلی‌ترین عنصر سازندهٔ هستهٔ بیرونی و درونی زمین و چهارمین عنصر متداول در پوسته‌است. فراوانی آهن در سیاره‌های زمین‌سان و دیگر کره‌های سنگی مانند ماه، به خاطر پدیدهٔ همجوشی هسته‌ای در ستاره‌ها است به این معنی که در پروسهٔ همجوشی، آهن آخرین عنصری‌است که با آزادسازی انرژی، پیش از فروپاشی انفجاری آن ستاره به صورت یک نو اختر یا ابرنواختر، و پراکندن آهن در فضا، ایجاد می‌شود.
در حدود ۱٬۴۰۰ پیش از میلاد، از ساخته‌های آهنی در قلمرو هیتی‌ها در ارمنستان کنونی استفاده می‌شد که این به عنوان نخستین شواهد مصرف این عنصر است.
مانند دیگر عناصر گروه ۸؛ روتنیم و اوسمیوم، آهن نیز در طیف گسترده‌ای از حالت‌های اکسیداسیون یافت می‌شود؛ از ۲- تا ۶، هرچند که اکسایش ۲ و ۳ متداول‌ترین هستند. سرچشمهٔ عنصری آهن در شهاب‌سنگ‌ها و سایر محیط‌های کم اکسیژن است، اما نسبت به اکسیژن و آب دارای واکنش‌است. سطح آهن تازه سطحی نقره‌ای-خاکستری درخشان به نظر می‌رسد، اما در هوای عادی اکسیده می‌شود تا به صورت اکسید آهن هیدرات شده درآید، که معمولاً به عنوان زنگ شناخته می‌شود. بر خلاف دیگر فلزات که لایه‌های اکسید سطح، درون قطعه فلز را (در برابر زنگ‌زدگی) رویینه می‌سازند، لایهٔ اکسید آهن، با ادامهٔ نفوذ و اشغال حجم بیشتری از فلز، و در نتیجه پوسته پوسته شدن و سوا شدن، سطح تازه‌ای را در معرض خوردگی قرار می‌دهد.
عنصر آهن یکی از ریز مغذی‌های ضروری برای ادامه حیات گیاهان است، به طوری که اگر آهن به مقدار کافی در اختیار گیاه قرار نگیرد، گیاه دچار بیماری فقر آهن یا همان زردبرگی می‌شود که در این حالت چرخه فتوسنتز دچار اختلال شده و با کاهش جدی رشد و باردهی محصول مواجه خواهد شد. ماده غذایی آهن، یکی از عناصر غذایی کم مصرف است که وجود آن به اندازه کافی برای رشد گیاهان زراعی و باغی لازم است و در تشکیل سبزینه گیاهان نقش ارزنده ای دارد. آهن گرچه درساختار کلروفیل وجود ندارد ولی در سنتز آن نقش مهمی دارد. این عنصر به شکل مختلف کانی در خاک وجود دارد.
اگر گیاهی نسبت به جذب آهن به مقدار کافی قادر نباشد ساخت سبزینه (کلروفیل) در برگ کاهش می‌یابد و برگها رنگ پریده خواهند شد. به این نحو که ابتدا این پدیده در فاصله بین رگبرگها رخ داده، سپس با شدت یافتن کمبود، به جز رگبرگها، تمام سطح برگ زرد می‌شود. چون آهن در گیاه پویا نیست این علائم ابتدا در برگهای جوان و در قسمت بالای ساقه مشاهده شده و با شدت یافتن کمبود تمامی گیاه را در بر می‌گیرد. باید توجه داشت که تنها کمبود آهن منجر به زردی برگ نمی‌شود، کمبود ازت، گوگرد، منیزیم و برخی عناصر دیگر می‌توانند این مشکل را ایجاد کنند.
کمبود آهن همراه با عوامل زیر تشدید می‌گردد:
