سلام
این اولین نوشته ی من توو ویرگول هست و دوست دارم تجربیاتی که با شیپور داشتم رو به اشتراک بذارم. چالش های فنی و غیر فنی. توو شیپور خیلی چیزها یاد گرفتم. از کار تیمی سوئدی ها و سطح دانششون تا چالش های بزرگ شدن تیم، تکنولوژی ها و تغییر ساختار تیم ها. قسمت جذابش برای ما آدمای فنی شاید همون چالش های فنی هستش که درگیرشیم.
راستش رو بخواید من اولین روزی که به شیپور ملحق شدم حس خوبی نسبت به برند شیپور نداشتم ولی بعد از مدت کوتاهی نظرم به کل عوض شد. مخصوصا کار کردن با رضا اربابیان این دید رو تغییر داد. و بعد تکنولوژی ها و به روز بودن همه چیز رو برام جالب کرد تا الان که حدود ۴۰ نفر توو بخش IT داریم با هم کار میکنیم :) این سوال برای خیلی ها پیش میاد که ۴۰ نفر آدم چیکار میکنیم!!! به مرور توضیح میدم.
اولین چیزی که به ذهنم میرسه، اشتباهاتیه که اول کار انجام دادیم تا بتونیم سریع تر برنامه رو آماده کنیم ولی حدود ۲ سال بعد هزینه ی زیادی رو برای اصلاح اون ها پرداخت کردیم. گرچه ساختاری که توو برنامه استفاده کردیم در اوایل کار در حدی بود که بتونه نیاز شیپور رو برطرف کنه و بدون مشکل پیش بره. اما هرچقدر که تیم بزرگتر شد و جلوتر رفتیم، برگشت به عقب و اصلاح اون ها سخت تر و پیچیده تر شد. الان وقتی به این موارد فکر میکنم به این نتیجه میرسم که این جور کار کردن شاید برای استارت آپ هایی که تازه تاسیس شدن خوب جواب بده، ولی برای استارت آپی که مراحل رشد اولیشو طی کرده (در اون زمان ۱۳۹۴ مثل شیپور) باید اهمیت بیشتری به تعادل بین کیفیت و زمان داده بشه. و هرچه بیشتر رشد میکنه حفظ این تعادل، هم سخت تر میشه و هم اهمیت بیشتری پیدا میکنه.
خیلی توضیح ساده و اولیه ای بود برای نوشته اول. توو نوشته های بعدی جبران میکنم :)
