بعد از رشد اعجاب انگیز ژاپن در مسائل اقتصادی و توسعه ی نظامی و تکنولوژیک و... گویی همه چیز این کشور برای برخی تبدیل به اعجاب و الگویی برای دنبال کردن شد ، از نوع پوشش و گفتار و غذایشان گرفته تا سبک زیست مردمان این کشور ، شروع این کتاب هم به همین منوال است ، نویسنده می خواهد دلیلی برای عمر زیاد بیابد و مقصد و معبود خود را ژاپن معرفی می کند ( که این خود کمی جهت گیری مخصوص به خود را دارد )
نویسنده در پی یافتن اکسیر عمر طولانی به مناطق مختلفی سفر می کند و تجربه نگاری می کند ( توجه داشته باشید اکثریت مطلق این کتاب صرفا نظر شخصی نویسنده است و حاصل یک تجربه نگاری است و فکت و داده ی علمی در آن وجود ندارد ) ، و در تمامی کتاب مفهوم ایکیگای را هسته ی مرکزی عمر طولانی مدت می داند ، که به گفته ی نویسنده به معنی داشتن شوق و اشتیاق مداوم برای انجام یک کار است .
نویسنده به مناطق و روستا های مختلق ژاپن می رود و افرادی با سن بالا را مشاهده می کند و الگو های آنان را گزارش می کند ، جالب است در بعضی از جملات کتاب حتی شعر هایی که می خوانند را هم به عنوان یک نمونه که در آن مورادی برای عمر طولانی قرار دارد نقل می کند !
علی رغم اعجاب نویسنده از افراد بالای 100 سال در یک منطقه ی ژاپن کافی است که یک سرچ ساده انجام دهید تا ببینید حداقل 10 منطقه در جهان وجود دارند که به داشتن افرادی با سن بالای 100 سال معروف اند و بسیاری از آنها نیز نه به رادیو های ژاپن گوش می دهند و ورزش های رادیو ژاپن را که در این کتاب توصیه شده انجام می دهند و نه مرام مسلک ژاپنی دارند .
از نظر من این کتاب ، کتابی غیر علمی و دارای نگاهی ستایش گونه به فرهنگ و رفتار های ژاپنی است که از نظر بسیاری از افراد خواننده را از مقصودی که به دنبال آن است دور می کند .
در نهایت به شما توصیه می کنم قبل از شروع کتاب حتما خلاصه ی آن را گوش کنید و بخوانید و یا کتاب را تورق کنید ، شاید شما هم با من هم نظر باشید و انتخابتان این باشد که خلاصه ی این کتاب برایتان کافی است و نیازی به خواندن متن کامل آن ندارید ( البته من برای نوشتن نقد آن نسخه ی کامل کتاب را خواندم ) و مایلید در این زمینه به مطالعه ی کتاب هایی با دید جامع تر بپردازید .
در نهایت انتخاب با شماست.
