می شود از کاه کوهی ساخت به بلندای کوه اورست و حتی فراتر از آن ، و این دقیقا کاری است که از نظر من کتاب پیامبران جدید سرمایه انجام می دهد .
داسان کتاب از آنجا شروع می شود که سرمایه داری مشکلاتی دارد و افرادی مانند بیل و میلیندا گیتس و یا اپرا وینفری می خواهند با رویکرد های سرمایه داری محور در جهت رفع آن تلاش کنند ، تا اینجا مشکل خاصی مشاهده نمی شود ، اما به مرور کتا ب شروع می کند به رفتاری به مانند یک کودک ننر و بهانه گیر !
شاید اپرا با توجه به شهرت و جایگاهی که در ترویج سبک زندگی برای افراد دارد نباید در مجله اختصاصی اش تبلیغاتی با عنوان این که اگر فلان چیز را بخرید خوشحال تر خواهید بود منتشر کند ، اما ایا اگر این فرد این ایراد را داشته باشد بدان معنی است که کل نظام سرمایه داری دارای مشکل و فساد و ناکارآمدی است ؟
یا اگر بیل گیتس راهکار افزایش بهداشت را در سراسر جهان محصول شدن بهداشت می داند ، و با توجه به این باور خود در حال کمک رسانی به مردن جهان است به این معنی است که از دست نظام سرمایه داری کاری بر نمیاید؟
اینگونه ایراد ها و گسترش آنها به کل مجموعه بیشتر از این که رنگ و بوی انتقاد بدهد ، به سعی در حمله به یک سبک تفکر شبیه است .
ذات و آورده ی مثبت نظام سرمایه داری این است که هر فردی می تواند روی موضوع مدنظر خود شروع به کار کند و در نهایت فردی که بیشترین آورده را داشته باشد جمعیت را به سمت خود می کشاند و سبم و شیوه ی قالب بازی را مشخص خواهد کرد ، و این خود باعث دموکراسی می شود ، مردم با خرید و حمایت هایشان در حال رای دادن و حفظ ماندگاری چیزی یا حذف آنند .
سرمایه داری مدلی است که تا امروز کارکرده و جهان امروز را برای ما خلق کرده است ، و خواننده انتظار دارد بعد از این بهانه گیری ها و گفتن یکسری ایراد ار راهکارهای عملی با تاریخچه های آنها سخن به میان آید که در این مرحله هم کتاب عقیم است .
در کل این کتاب نظر من را به خود جلب نکرد و بیشتر از این که مرا به فکر در مورد مواردی که نویسنده می گوید فرو ببرد ، به فکر در مورد قصد و نیات و بینش سیاسی و اقتصادی عملی نویسنده کشانید .
