سلام به دوستان عزیز
خب رسیدیم به قسمت چهارم و البته قسمت پایانی داستان علاقه مند شدم من به برنامه نویسی
بریم که داشته باشیم:
خب خلاصه من خیلی چیزارو فهمیدم و یاد گرفتم هم موضوعات فنی و هم غیرفنی...
بحثی که امروز میخوام دربارش حرف بزنم دیگه زیاد میشه گفت داستان من نیست!یه مِلاک و شاخص کلی برای همه هست
ببینید عزیزان؛شما چه آقایی چه خانم،چه پسری چه دختر،چه سنت پایینه چه بالا،چه قدت بلنده چه کوتاه،چه لاغری چه چاق،هیییچ کس،تاکید میکنم هیییچکس نمیتونه جلوی پیشرفتتو بگیرو
بجز یک نفر:خودت!
بزرگترین دشمنت برای پیشرفت خودت هستی
مهم نیست بقیه چی میگن!
تو یه زنی پس نیا تو موضوعات کامپیوتری برو آشپزی کن!
تو با این قد کوتاهت میخوای برنامه نویس بشی؟
و هزاران دیالوگ دیگه که هممون شنیدیم از این و اون!
ولی چیزی که مهمه توجه نکردن به این ها هست،کسی که این حرف رو به شما میزنه نمیخواد آینده شما رو رقم بزنه
از این نوع آدم ها همهه جوره و همه جا هست
پس فکر نکنید با عوض کردن مدرسه،کلاس،محل کار،محل زندگی و.... میتونید از شرشون خلاص بشید
اینا امتحان هستن!امتحانی از طرف خدا به شما؛میخواد ببینه که چقدر میتونید ایستادگی کنید
تک تک شما،《بله با شما هم هستم که خیلی ناامیدانه اومدی این مطلب حوصله سر بر منو میخونی!!》 از یه نیروی درونی خیلی قدرتمند به نام اراده برخوردارید
خودتونو دست کم نگیرید مطمئن باشید شما هم میتونید
نه فقط تو برنامه نویسی،
هررکاررر دیگه...
ولی اینو یادت باشه که،سعی کن جوری زندگی کنی که ۱۰سال-۱۵سال دیگه وقتی میخوای از خودت واسه یک نفر حرف بزنی شروع جملاتت با "اگه"نباشه...
"اگه" من تمرین میکردم الان برنامه نویس بودم
"اگه" من پولامو جمع میکردم الان پول دار بودم
اگه چیه؟!الانو بچسب
از نو شروع کن!شروع کردی؟عالیه محکم ادامش بده
انتخاب با خود توئه!
میتونی خیلی نا امیدانه ادامه بدی فقط تو حسرت بمونی!
یا اینکه بلند شی و شروع کنی راه رویاهاتو طی کردن
همه چیز به خودت بستگی داره...
من یه پسر ۱۷ سالم که تازه اومدم تو ویرگول و کلا ۱هفته هم نمیشه!
نمیدونم چقدر حوصله تون سر رفت از مطالب من ولی چیزی که برام مهمه اینه که هدفم فقط تاثیر مثبت و خوب بر دیگران بوده!
اگر سوالی،نظری و. و. و دارید تو نظرات منتظرتونم...
موفق باشید و ایشاالله که رو قله ببینمتون!
رو به جلو
رو به اُفُق
