یادتونه؟ اون روز های قدیمو میگم اون روزهایی که همه خوش بودن! طبیعی خوش بودن! لابد پرسیده میشه چرا؟ خوب کاری نداره که، چون سادگی با واقعیت و ماهیت انسان سازگاری کامل تری داشت! اون زمانا هرچی ساده ترش قشنگ بود..مثل گل کوچیک توی کوچه های باریک و دویدن با شور و شادی غیر قابل توصیف بود! چون شادی، شادی بود! یعنی شادی حاصل غرق شدن در آن بازی و لذت بی نهایت از آن بود یعنی با پیش پا افتاده ترین ها اما با طبیعی ترین احساسات روبه رو بودیم..اما هرچی به آینده حرکت کردیم در مسیر افزایش واردات تکنولوژی های تازه پیش رفتیم حاصلش بجای آمدن آرامش بیشتر و لذت بیشتر خیلی نابجا و با افراط و با عدم فرهنگ سازی مناسبی درخصوص نوع تکنولوژی و با حجمه های حمله ابزار ها و تکنولوژی های فراوان اما بی فایده! روبرو و به سرعت وارد زندگی هامون شد و نکه حاصلش آرامشی نبود بلکه تمامش رنج و کسالت ماحصل اون ها برای ما بود! ب ه ی ا د گ ذ ش ت ه و ش ا د ی ه ا ی ط ب ی ع ی ِ آ ن ر و ز ه ا.
