خواب برای خرگوش ها مضراست چون آتش را از نزدیک ندیده اند مارهای سمی در سراسر سلول های مغزم در حال جولان دادن هستند که باید دروغ های آتش را باور کنند دیر ترین حادثه برای لحظه های تاریک و ساکت است.
گاهی احساس می کنم فقط می خواهم خودم را در نظر دیگران خوب نشان دهم ولی به راستی و در حقیقت آن چنان که باید و شاید که تظاهر به خوب بودن می کنم ممکن است که خوب نباشم من خودم را در زنجیرهای پیوسته ذهنم زندانی کرده ام تا خودم را فراموش کنم فراموش کنم چه کسی هستم و دوست دارم چه کسی باشم و خودم را در جریان شناور نمایش های مصنوعی رها کرده ام تا از زخم های کهنه و برنده گوشت خواران نامرئی در امان باشم.
اما چه سود که خودم با دست خودم در حال خوردن خودم هستم تدریجی و در سکوت کامل. تکه تکه وجودم در این جریان های شناور مصنوعی فاسد می شوند و از هم جدا می شوند و یک موجود ناقص و معیوب به وجود می آید.
موجودی که دیگر من نیستم موجودی که سلول های مغزم در اختیار خودش نیست.
پازل وجودی ام در حال تکمیل بود که آرام آرام تکمیلش به سمت و سویی رفت و به دست موجوداتی سپرده شد که لرزه بر اندامم انداخت.
من ناآگاهانه تکمیل پازل وجودی ام را به دست کسانی سپردم که قتل های زنحیره ای بسیاری انجام داده بودند و مدعی بودند درست ترین و صحیح ترین روش تکمیل پازل هر انسانی در دستان آن هاست. و هیچ وقت مسئولیت قتل های خود را بر عهده نگرفتند.
من نیز در حال تبدیل شدن یه یک قاتل هستم قاتلی که در حال کشتن خودم و دیگران هستم. دیگرانی که راه و روش مرا قبول ندارند. من یک قاتل هستم.
بی اختیار ترین لحظه های جاودانگی برای سپردن به تلاطم های خاموش و ساکت روح است. جاودانگی وجود ندارد جاودانگی یک دروغ زیبا برای فریب دادن ذهن های خسته و روح های افسرده است هیچ کس به جاودانگی نخواهد رسید تا زمانی که خودش جاودانگی اش را پیدا نکند. جاودانگی در برابر عدم و نابودی به مسئله ای جدی تبدیل شده است. جاودانگی وجود ندارد تا زمانی که مرز بین مرگ و زندگی وجود ندارد تا زمانی که مرزی بین عقل و تعصب مرزی بین احساس و منطق وجود ندارد.
جاودانگی وجود ندارد زیرا انسان و دنیا وجود ندارند. زیرا کره ی زمین و هستی و دنیا در واقعیت و ابهامی تلخ زمانی که نابود شود دیگر هیچ چیزی وجود نخواهد داشت و همه چیز به فراموشی خواهند رفت. خاموشی مطلق برای زندگی و جاودانگی آماده شده است.
