ای زمین
ای مادر زخم خورده
ای وطن ستم دیده
ای خانه ویران شده
ای زمین
ای گل زیبای کمر شکسته
ای ساحل در زباله غرق شده
ای ماهی در گِل افتاده
ای جنگل در کویر محو شده
ای دریاچه در مرگ خفته
ای زمین
تو بگو
آیا امیدی هنوز جاری هست؟
آیا آینده را سزاوار زندگی هست؟
آیا در این تاریکی غم بار می‌توان روشنایی را یافت؟
ای زمین
تو بگو
آیا قطرات اشک ابرها ، مرثیه‌ای برای رودخانه‌های خشکیده نیست؟
آیا زوزه باد ، ناله موجودات در حال انقراض نیست؟
آیا غبار غلیظ ابر بر فراز شهرها ، نقاب مرگ بر چهره طبیعت نیست؟
ای زمین
ای مادر زخم خورده ما
…تو بگو ….
___
دلنوشته محیط زیستی
ابوالقاسم کریمی
ورامین
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
******
